در یک حساب سرانگشتی هزینه هر ثانیه تبلیغ قبل از بازی، حدود ۱۹میلیون تومان و بین دو نیمه، هر ثانیه تبلیغ حدود ۳۸ میلیون تومان است. حالا شما حساب کنید که در طول ۶۴ بازی در رقابت‌های جام جهانی،حتی ۱۵ دقیقه تبلیغ برای قبل، بعد و بین دو نیمه،چه درآمدی را برای صداوسیما خواهد داشت.

روزنامه قانون نوشت: «فصل داغ تلویزیون و فوتبال را شاید بتوان هر چهار سال یک‌ بار و با رسیدن جام جهانی همزمان دانست. فصلی که چهار سال یک‌ بار با اواخر بهار اوج می‌گیرد و در گرمای بی‌امان تابستان به پایان می رسد. البته صداوسیمای ایران نیز در این فصل بیکار نمی‌نشیند و با پیگیری بازی‌ها سعی می‌کند ساعات خوبی برای مخاطبانش ایجاد کند. هر چند که گاه بخش زیادی از برنامه‌هایش از خلاقیت خالی هستند اما همان نمایش بازی‌ها نیز برای هواداران تیم‌ها جذاب است.

با نگاهی به تاثیر اقتصادی فوتبال بر جوامع مختلف به نمونه‌هایی جالب برمی‌خوریم؛ از جمله آن می‌توان به احیا شدن اقتصاد برزیل در سال ۱۹۷۰، درآمدزایی از تولید مجموعه کارتونی فوتبالیست‌ها در ژاپن، تغییر و تحول چشمگیر وضعیت اقتصادی دو کشور کره‌جنوبی و ژاپن بعد از برگزاری جام‌جهانی مشترک سال ۲۰۰۲ و... اشاره کرد.

شاید بتوان علت تاثیر مثبت اقتصادی فوتبال را در کشورهای توسعه‌یافته، ارتباط مفید و کارساز میان رسانه و صنعت ورزش دانست که در آن هر دو طرف می‌توانند با استفاده موثر و دوجانبه از هم کسب درآمد کنند. این در حالی است که در ایران و بعضی از کشورهای در حال توسعه آن‌ طور که باید تعامل و ارتباط خوبی میان رسانه و متولیان ورزش وجود ندارد. حال معتبرترین رویداد ورزشی دنیا با حضور ۳۲ تیم برگزیده از سراسر جهان و در ۱۲ ورزشگاه کشور روسیه در جریان است و با میلیاردها بیننده حتی سینماداران را هم به حرکت واداشت که با نمایش بازی‌های تیم ملی ایران و در کنار آن آوردن شور و هیجان به سینماها کسب درآمد نیز داشته باشند. طبق آمارها و نظرسنجی‌هایی که تا چند روز قبل از مراسم افتتاحیه بازی‌های جام‌ جهانی منتشر شده است، احتمال می‌رود که بیش از سه میلیارد نفر در اقصی‌ نقاط دنیا از طریق گیرنده‌های تلویزیونی خود به تماشای بازی‌های جام‌ جهانی بنشینند. مخاطبانی که علاوه‌ بر گیرنده‌های تلویزیونی می‌توانند در پهنای اینترنت و با اشتراک در شبکه‌های مختلف بدون هیچ‌گونه محدودیتی به تماشای بازی‌های تیم مورد علاقه‌شان بنشینند.

تبلیغات بر مدار ترجیحات

سال‌ها پیش تبلیغات تلویزیونی می‌توانست تا حدودی توجه مخاطب را به خود جلب کند. پس از پیروزی انقلاب اسلامی روند تبلیغات اجناس و کالاهای مصرفی تا حدودی کند شد اما در دهه ۷۰ پای آگهی‌های تلویزیونی دوباره به صداوسیما باز شد؛ آگهی‌هایی که مدت زمانی کوتاه بین برنامه‌های تلویزیونی یا سریال‌های شبانگاهی شبکه یک و دو و بعدها شبکه سه پخش می‌شد. اما رفته‌رفته بر تعداد و میزان آگهی‌های بازرگانی افزوده شد و مخاطبانی که زمانی با کنجکاوی به تبلیغات تلویزیونی نگاه می‌کردند، حالا دیگر با دیدن آرم تبلیغات یا تلویزیون را خاموش می‌کردند یا به سراغ شبکه‌های دیگر می‌رفتند.

پس از اتفاقات رخ داده در سال ۵۷ موجی از تغییرات و به اصطلاح اصلاحات در تلویزیون ایران به وجود آمد. طبق ماده ۷۵ قانون اساسی صداوسیما، هیچ ارگان غیر دولتی اجازه فعالیت در صداوسیما را ندارد. به عبارت دیگر طبق این بند از قانون اساسی صداوسیما به طور کامل در انحصار دولت قرار دارد. اما امروز داستان آگهی‌های تلویزیونی بعد از گذشت سه دهه تغییر کرده است. طبیعی است که ترجیح صاحبان کالاها و برندها بیشتر متوجه زمان‌هایی باشد که برای تبلیغات محصولات‌شان طلایی محسوب شود. از سوی دیگر مدیران تلویزیون نیز در تلاشند که خود را با این وضعیت همخوان کنند؛ در نتیجه پخش فوتبال به ویژه کوران رقابت‌های جام جهانی که می‌توان گفت صاحب حداکثر تعداد مخاطب حین پخش مسابقات است، همیشه یکی از جذاب‌ترین برنامه‌ها برای آنهاست؛ چرا که توجه صاحبان کالا به این زمان جذاب و مخاطب‌پسند باعث شده تا درآمدهای نجومی خود را از پخش آگهی‌ها نصیب سازمان صداوسیما کند.

تبلیغات برای سازمانی بی‌رقیب

با توجه به این که صداوسیما هیچ رقیبی درحوزه داخل کشور ندارد از موقعیت خود نهایت استفاده را می‌برد و با گرفتن هزینه‌های گزاف از برندها سعی می‌کند در برهه‌هایی مثل جام جهانی تا می‌تواند کسب درآمد کند. نگاهی به تعرفه آگهی‌های تلویزیونی در مسابقات داخلی مثل داربی ۸۵ نشان می‌دهد که قبل از شروع بازی، رقمی حدود ۶۹ میلیون تومان و بین دو نیمه رقمی حدود ۱۳۹ میلیون تومان برای هر ثانیه تبلیغ از صاحبان کالا اخذ شده است؛ به‌ گونه‌ای که درآمد حاصله از تبلیغات این بازی رقمی حدود ۱۶ میلیارد تومان برآورد شده است. یا طبق برآوردهای تقریبی، سالانه بین ۲۵۰ تا۴۰۰ میلیارد تومان از تبلیغات لیگ برتر نصیب صداوسیما می‌شود. البته بر خلاف کشورهای اروپایی و آسیایی که بخش زیادی از درآمدهای تبلیغ تلویزیونی نصیب باشگاه‌ها می‌شود، این رقم در ایران بسیار ناچیز و تنها درصد کمی از آن به تیم‌ها اختصاص پیدا می‌کند و بیشتر درآمد آن متعلق به صداوسیماست. حتی بیان این مساله از سوی باشگاه‌ها که بازی را به صداوسیما نمی‌دهند و در درگاه‌های اینترنتی منتشر می‌کنند هم راه به جایی نمی‌برد چون مخاطبی که عادت کرده سال‌ها بازی را به صورت رایگان تماشا کند، شاید نخواهد هزینه اینترنتی برای تماشای بازی‌ها را پرداخت کند. این حاشیه سود بالا که از تبلیغات ورزشی و به‌ ویژه فوتبال حاصل می‌شود، باعث شده تا فوتبال یکی از پایه‌های ثابت شبکه‌های سه و ورزش سیما باشد و زمان زیادی از آنتن این شبکه‌ها به فوتبال اختصاص پیدا کند. شاید بد نباشد بدانید که در جام‌ جهانی گذشته، حدود ۶۰ میلیارد تومان برای تبلیغات بازی ایران و نیجریه، ۷۵ تا ۸۰ میلیارد تومان برای بازی ایران - آرژانتین و همین مبلغ هم برای بازی ایران - بوسنی از صاحبان تبلیغات اخذ شد که درآمد حاصله از تبلیغات سه بازی تیم ملی ایران را چیزی بیش از ۲۰۰میلیاردتومان برآورد کرده‌اند. این حجم بالای درآمدزایی ورزش فوتبال و به‌ خصوص بازی‌های جام‌ جهانی باعث شد تا مدیران سازمان از پخش نظرات کارشناسان در میان دو نیمه بازی ایران و آرژانتین در جام‌ جهانی گذشته صرف‌ نظر کنند و ۱۵ دقیقه نیمه را به پخش آگهی بازرگانی اختصاص دهند. همچنین طبق اسناد منتشر شده از سوی سازمان صداوسیما باید گفت فقط برای بازی داربی استقلال و پرسپولیس مبلغی حدود ۱۶ میلیارد تومان از طریق تبلیغات قبل از بازی، بعد از بازی، حین بازی، زیرنویس و... نصیب این سازمان شد.

بدون شک جذابیت مسابقات پرسپولیس و استقلال اگر به اندازه پربیننده‌ترین سریال‌های تلویزیونی نباشد، کمتر از آن نیست. برای بررسی منفعت مالی که تلویزیون از پخش رایگان این بازی‌ها به‌ دست می‌آورد، شاید بد نباشد ابتدا آماری از تعرفه سریال‌سازی‌های سیما بدهیم. با توجه به آمار منتشر شده از زبان برخی از تهیه‌کنندگان و کارگردانان تلویزیونی که دو سال قبل منتشر شد، می‌توان گفت برآورد ساخت سریال در تلویزیون ایران چیزی بین دو و ‌نیم تا سه میلیون و ۲۰۰ هزار تومان برای هر دقیقه است. به‌‌ گونه‌ای که اگر میانگین آن را عدد سه میلیون تومان در نظر بگیریم، در یک سریال ۲۰ قسمتی که هر قسمت آن به مدت ۴۵ دقیقه تولید شده است، در مجموع دو میلیارد و ۷۰۰ میلیون تومان برای تلویزیون هزینه دارد.

حالا اگر این عدد دقیقه‌ای سه میلیون تومان را ضرب در ۵۵۸۰ دقیقه پخش زنده مسابقات پرسپولیس و استقلال کنیم، رقمی که به‌ دست می‌آید چیزی حدود ۱۶ میلیارد و ۷۴۰ میلیون تومان می‌شود که در نوع خود بسیار جالب توجه است. به بیان دیگر تلویزیون در حوزه سریال‌سازی باید رقمی حدود ۱۷ میلیارد تومان هزینه کند؛ در حالی که با پخش رایگان فوتبال که مخاطب چند برابری هم نسبت به سریال‌ها دارد، می‌تواند علاوه‌ بر هزینه نکردن مبلغی، تعرفه‌های بالاتری نیز از آگهی‌های تبلیغاتی جذب کند. سوالی که پیش می‌آید این که با توجه به درآمدزایی فوق‌العاده‌ای که از پخش بازی‌های فوتبال نصیب صداوسیما می‌شود، چرا جمع‌بندی پخش بازی‌های جام‌ جهانی تا روز شنبه ۱۹ خرداد با هیچ شرکت پخش‌کننده بازی‌های جام‌ جهانی انجام نشده بود. موضوعی که طبق گفته مدیران سازمان در ماه‌های گذشته نفع سازمانی و رایزنی با شرکت‌ها برای حق‌ پخشی با هزینه‌های کمتر بیان شده بود اما مطلبی که در روزهای باقی‌ مانده به آغاز بازی‌های جام‌ جهانی و در ۱۹ خرداد توسط علی‌اصغر پورمحمدی، قائم‌مقام معاون سیما منتشر شد در آن خبر از خریداری امتیاز پخش بازی‌ها با نصف قیمت داد. طبق گفته مدیر شبکه سه سیما ویژه برنامه‌هایی از جمله پخش مستندها، مجموعه نماهنگ‌ها و آثار تصویری در ایام برگزاری بازی‌های جام‌ جهانی از شبکه‌های مختلف سیما برای به وجود آوردن فضای ویژه‌ای برای مخاطبان فوتبال در نظر گرفته شده است.

همچنین نمایش برخی از بازی‌های همزمان، ویژه‌برنامه‌های متنوع، پخش گزارش‌های حواشی جام‌ جهانی و تحلیل بازی‌ها توسط کارشناسان از جمله برنامه‌هایی است که از آنتن شبکه ورزش پخش می‌شود. افتتاح شبکه اینترنتی و ارائه برنامه اپلیکیشن دوم برای تلفن همراه از پنج‌شنبه ۲۴‌خرداد برای پخش بازی‌های همزمان نیز از دیگر تسهیلات و برنامه‌های صداوسیما برای مخاطبان جام‌ جهانی ۲۰۱۸ است. در کنار تمام این جذابیت‌ها درآمد هنگفت تبلیغاتی تنها عاید صداوسیمای بی‌رقیب خواهد شد.

بریز و بپاش‌های همیشه مبهم صدا و سیما

در جدولی که این اواخر از سوی سازمان صداوسیما مبنی بر تعرفه‌های آگهی در سال ۹۷ منتشر شده است، رقم‌های تبلیغات و تعرفه‌ها چنان ارزان هستند که با فرض حقیقت داشتن این تعرفه‌ها امکان دارد فکر تبلیغ در صدا و سیما به ذهن هر فردی خطور کند. طبق این جدول بالاترین تعرفه مربوط به شبکه سه با تعرفه‌ای حدود چهار میلیون تومان در ازای هر ثانیه است! شبکه نسیم، شبکه دو و شبکه یک در جایگاه بعدی گران‌ترین تعرفه‌ها قرار دارند! در حالی که صدا و سیما همچنان اصرار دارد بی پولی خود را به مردم دیکته کند، آن چه به وضوح مشخص است، این که درآمد صداوسیما خیلی بیشتر از این حرف‌هاست. طبق تعرفه‌های اعلامی از سوی صداوسیما در سال مبلغی حدود ۱۶۰۰ میلیارد تومان سود از طریق تبلیغات آگهی حاصل می‌شود (در حالی که بسیاری از خبرگزاری‌ها این مبلغ را خیلی بیشتر از آن چه اعلام شده می‌دانند.) در کنار بودجه دولتی ۱۶۰۰میلیارد تومانی که صداوسیما از دولت میگیرد، صداوسیما بدون آن که مردم متوجه شوند از آنها بابت حق پخش برنامه‌های نه چندان جالب مالیات نیز می‌گیرد. به این صورت که بخشی از مالیات اعلام شده روی قبض برق به صداوسیما به عنوان حق پخش پرداخت می‌شود. با این تفاسیر اگر مردم بیننده رسانه ملی نیز نباشند باز هم باید مالیات صداوسیما را پرداخت کنند.

مورد بسیار عجیب‌تر این که صداوسیما از واردات تلویزیون نیز سهم دارد! به این طریق که بخشی از عوارض گمرک تلویزیون وارد شده به کشور باید به صداوسیما پرداخت شود. حال با نگاهی جزیی‌تر به شبکه‌ها به خصوص شبکه سه به موارد جالب‌تری برمی‌خوریم. در روزگاری که کشور با تحریم دست و پنجه نرم می‌کرد، حضور لوییس فیگو، بازیکن پیشین تیم ملی فوتبال پرتغال در برنامه عادل فردوسی‌پور و زمزمه‌های پرداخت مبلغ ۵۰۰ میلیون به وی بسیار شائبه‌برانگیز شد. با فرض این که چنین هزینه‌ای برای یک برنامه تلویزیونی از محل اسپانسر تامین شده باشد، باز هم این سوال مطرح می‌شود که چنین هزینه‌ای چه سودی برای اسپانسری که خط و ربط منابع مالی‌اش روشن نیست، دارد.

در جام جهانی ۲۰۱۸ و در اولین بازی تیم ملی فوتبال ایران مقابل مراکش شاهد حضور ساموئل اتوئو، مهاجم سابق و نام آشنای تیم های بارسلونا و میلان در برنامه فردوسی‌پور به‌ عنوان کارشناس بودیم. حضور اتوئو در این برنامه باعث مطرح شدن سوالات بسیاری شد؛ از جمله این که با توجه به افزایش نرخ ارز در ایران، هزینه حضور اتوئو در این برنامه به چه میزان بوده و کدام اسپانسر هزینه را پرداخت کرده است؟ وقتی به سخنان این بازیکن در این برنامه توجه کنیم، به حرف و اظهار نظر خاصی برخورد نمی‌کنیم. او به تیم‌ها بابت بازی‌های‌شان تبریک می‌گفت و نظراتی کلی پیرامون بازی ارائه می‌کرد. پس از حضور جنجالی فیگو در تهران تصمیم بر این گرفته شده که از کارشناس خارجی برای چنین برنامه‌هایی استفاده نشود اما عوامل برنامه ۹۰ بدون هماهنگی اقدام به دعوت از پویول کردند. هزینه حضور پویول در برنامه «۲۰۱۸» رقمی حدود ۶۰۰ میلیون تومان عنوان شده است که حتی با وجود تقبل این مبلغ از سوی اسپانسر دوباره به‌ صلاح نبوده و این بار سازمان صدا و سیما با توجه به شرایط کشور ازحضور وی جلوگیری کرد. اما در آخرین بازی ایران مقابل پرتغال با حضور دو فوتبالیست مطرح داخلی مواجه شدیم.

از آخرین لحظه حضور مهدی مهدوی‌کیا و فرهاد مجیدی در استودیو برنامه جام ۲۰۱۸، بیش از نیم ساعت آگهی بی‌وقفه پخش شد. مگر ممکن است؟ این، یک رکورد جهانی بود! اگر نرخ داربی پارسال را معیار بدانیم ثانیه‌ای ١٣٥ میلیون تومان (که با تورم بیشتر شده) همین یک قلم می شود ۳۰۰ میلیارد تومان بدون حسابرسی مثل اکثر امور مالی کشور! بعد از پایان تبلیغات هم یک دقیقه زمان برد تا بقیه اوقات هم توسط احمدی، صرف فروش تراکم و تراکنش شد. آن‌ وقت آقای پورمحمدی برای حق پخش از بانک مرکزی توقع کمک دارد و همچنان صداوسیما از دولت برای بودجه کمی که به آنها اختصاص داده شده، انتقاد می‌کند!

تعرفه ۵/۳‌میلیاردی برای آگهی ۳۰ ثانیه‌ای

چند روز بعد از شروع جام جهانی تعرفه پخش تلویزیونی بازی‌های ایران از سوی اداره کل بازرگانی سازمان صداوسیما اعلام شد که طبق آن بالاترین طبقه یعنی طبقه ۳۵ طبق تعرفه هشت‌ میلیون و ۵۰۰‌ هزار تومان به ازای هر ثانیه قیمت داشت. حال باز هم طبق تعرفه در ماه خرداد و تیر این مقدار ۵۰ ‌درصد افزایش دارد. بر اساس اعلام طبقات بازی‌های ایران در جام‌ جهانی، هزینه هر ثانیه تبلیغ با نرخ ۵/۸ برابر محاسبه می‌شود. نرخ طبقه ۳۵ برای شرکت‌ها، خصوصی محاسبه می‌شود. یعنی هر ثانیه‌ تبلیغ ۱۱۴‌میلیون و ۷۱۲‌هزار و ۵۰۰تومان هزینه در پی دارد. حالا فرض کنید یک تیزر ۳۰ثانیه‌ای داشته باشیم، باید شرکت صاحب تبلیغ، سه‌ میلیارد و ۴۴۱‌میلیون و ۳۷۵‌هزار تومان به صداوسیما بپردازد. البته این آمار برای بانک‌ها ۵/۹ برابر و برای اپراتورها ۹/‌۹ برابر محاسبه می شود. بر اساس آمار شرکت اندیشه آگهی که وابسته به صداوسیما نیز هست، تعرفه های بالاتر متعلق به اپراتورها در گروه اول و بانک ها در گروه دوم است و شرکت های خصوصی و نیمه دولتی با تعرفه های پایین تری محاسبه می‌شوند. البته اگر شرکتی طی لیست بیمه ای سه ماهه و متوالی، ۱۰ تا ۳۹ نفر بیمه شده داشته باشد به او تعرفه رایگان تعلق می گیرد. به این صورت که صدا و سیما به آن شرکت ۵۰۰ ثانیه تبلیغ رایگان می دهد. همچنین به ازای ۴۰ تا ۷۹ نفر ۷۵۰ ثانیه و به ازای ۸۰ تا ۱۲۰ بیمه شده ۱۰۰۰ ثانیه تبلیغ رایگان با نسبت ۵۰درصد به آن شرکت تعلق می گیرد. همچنین آن شرکت می تواند با انتخاب خود زمان پخش آگهی را مشخص کند. چنانچه شرکتی نتواند از تعرفه رایگان صداوسیما استفاده کند با احتساب تبصره های داده شده می تواند از مجموع ۱۰ پخش، ۹ پخش رایگان بگیرد. البته صداوسیما تحت هیچ شرایطی تخفیف مالی نمی دهد بلکه ۱۰ درصد پخش رایگان می دهد. چنانچه شرکتی تا پاپان مرداد هزینه‌های تبلیغ خود را به صورت نقدی پرداخت کند به او ۱۵ پخش رایگان از تاریخ اول شهریور تا سی ام اسفند سال جاری تعلق می گیرد. همچنین در مرحله یک هشتم نهایی تعرفه ها هر مقداری که هست، ۶ برابر و به ازای هر یک ثانیه ۸ میلیون و۹۱۰ هزار تومان که با احتساب نرخ ۵۰ درصد به ۲۶ میلیون و ۷۳۰ هزار تومان می رسد یعنی برای یک تیزر ۱۵ ثانیه ای ۴۰۰ میلیون و۹۵۰ هزار تومان به ازای هر پخش محاسبه می شود. در این مسیر شنیده می شود بانک ها به عنوان مشتریان نقد و پروپا قرص تبلیغات تلویزیونی جام جهانی پای به عرصه گذاشته و با پرداخت رقم‌های سنگین، قصد تبلیغات برای برندهای خود را داشتند. به‌ گونه‌ای که حتی حاضر شده اند برای یک تبلیغ ۱۷ ثانیه در بین دو نیمه بازی های تیم ملی فوتبال کشورمان رقمی بالغ بر ۶۵۸ میلیون تومان را پرداخت کنند. بانک های خصوصی و دولتی از یک سو و برندهای معتبر و سرمایه دار داخلی نیز از سوی دیگر حاضر شده اند حتی برای تبلیغات پیش از مسابقات ایران برابر حریفان، رقمی بالغ بر ۳۳۹ میلیون تومان پرداخت کنند. این اعداد و ارقام برای فینال جام جهانی فوتبال نیز به همین شکل و شمایل مطرح شده اما تعرفه تبلیغات برای تیم ملی ایران و در طبقه ۳۵ که بالاترین طبقه نیز هست به شرح زیر بیان شده است:

طبقه۳۵+۹۹۰ برای اپراتورهای تلفن همراه: قبل از بازی هر ثانیه ۱۳۱ میلیون و ۶۱۷ هزار و ۵۰۰ تومان و بین بازی هر ثانیه معادل ۲۵۳ میلیون و ۷۸۷ هزار و ۵۰۰ تومان. طبقه ۳۵+۹۵۰ برای بانک ها و موسسات مالی و اعتباری قبل بازی هر ثانیه ۱۲۶ میلیون و ۷۸۷ هزار و ۵۰۰تومان و بین بازی هرثانیه معادل ۲۵۳ میلیون و ۵۷۵ هزار و ۵۰۰تومان.

طبقه ۳۵+۸۵۰ برای سایر موسسات و شرکت ها: قبل بازی هر ثانیه ۱۱۴ میلیون و ۷۱۲ هزار و ۵۰۰ تومان و بین بازی هر ثانیه معادل ۲۲۹ میلیون و ۴۲۵ هزار و ۵۰۰ تومان. لازم به ذکر است پخش آگهی در این طبقات برای شرکت ها و موسسات مختلف بین ۷۰ تا ۸۵ درصد تخفیف ریالی خواهد داشت و مبلغ پرداختی متناسب با آن صورت می پذیرد. همچنین درصورتی که جزو ۱۰ آگهی اول انتخاب شوند، برای مثال اولین آگهی با ضریب افزایشی ۱۰۰، دومین ۹۰، سومین ۸۰ و...خواهد بود.

آمار توییتری یک روزنامه نگار!

به دنبال خبرهایی که درباره خرید حق پخش تلویزیونی بازی های جام جهانی مطرح شد، حالا آمار و ارقامی درباره درآمد حاصل از تبلیغات تلویزیونی پیش از شروع رقابت‌های فوتبال و در بین دو نیمه در توییتر منتشر شده و دست به دست می چرخد که در نوع خود جالب است. اولین بار فریدون رضوی، روزنامه نگار و مدیر عامل موسسه مطبوعاتی دیدبان توسعه این اعداد و ارقام را منتشر کرده و حالا این رقم ها بین کاربران فوتبالی‌تر دست به دست می شود. به خصوص در شرایطی که مسئولان صدا و سیما همچنان مردم را برای پخش بازی ها در ابهام نگه داشته و اعلام کرده بودند که اگر حق پخش تلویزیونی پرداخت نشود، بازی ایران – اسپانیا را پخش نخواهندکرد. این مبلغ در حالی پرداخت نشده که بنا به توییت فریدون رضوی، صدا و سیما در طول رقابت‌های جام‌جهانی، درآمدی میلیاردی از تبلیغاتی خواهد داشت که پیش از بازی ها یا بین دو نیمه پخش کرده است. رضوی در توییت خود درباره تعرفه این تبلیغات نوشته است: «هزینه یک بار پخش آگهی ۱۷ ثانیه ای از تلویزیون در بازی های ایران و فینال جام جهانی، قبل از بازی، ۳۳۹ میلیون تومان و بین دو نیمه ۶۵۸ میلیون تومان است. بانک ها در صف اول سفارش، همان ها که می گویند اوضاع مالی شان خوب نیست!»

هر چند با وجود تلاشی که بانک ها در خصوص تبلیغ برندهای خود داشته اند جز تعدادی انگشت شمار، نامی از آنها در میان نیست و تبلیغ برندهای دیگر از جمله فامیلا، گاج، بیمه سینا و... بیشتر به چشم می خورد. با این تفاصیل در یک حساب سرانگشتی هزینه هر ثانیه تبلیغ قبل از بازی، حدود ۱۹میلیون تومان و بین دو نیمه، هر ثانیه تبلیغ حدود ۳۸ میلیون تومان است. حالا شما حساب کنید که در طول ۶۴ بازی در رقابت‌های جام جهانی،حتی ۱۵ دقیقه تبلیغ برای قبل، بعد و بین دو نیمه،چه درآمدی را برای صداوسیما خواهد داشت.

بر کسی پوشیده نیست که صداوسیما باید تجهیزات خود را جدید کند و نیازمند هزینه هنگفتی است ولی این که چرا این هزینه ها هیچ‌وقت تمامی ندارد و چرا فهرستی از گزارشات مالی صداوسیما به بیرون درز پیدا نکرده، سوالی است که هیچ‌گاه به جواب مشخصی نرسیده است.»