فکر کنم همه این موضوع را به خوبی متوجه شده‌اند که راه من راه قانون است و من همه پیگیری‌ها و حتی مطالبی که می‌نویسم بر اساس قانون اساسی کشور است. تعبیر شما این است که دفاع از حق خودم و رای مردم یزد باعث ضربه به من و جامعه زرتشتیان می‌شود؟ به نظرم نه مردم، نه مسئولان و نه جامعه زرتشتیان اینطور فکر نمی‌کنند.

«من نسبت به پیگیری‌ها نا امید نشده‌ام و کار را به قانون سپرده‌ام و به دنبال موج سواری از این مسئله نیز نبوده‌ام. اما نمی‌توان مسئله‌ای که برای من در شورای شهر پیش آمد را فقط مسئله سپنتا نیکنام بدانیم. مسئله دیگر شخص من نیست بلکه موضوع، نحوه تعامل ما با همدیگر و نگاه به ادیان الهی و اقلیت‌های قومی و مذهبی است.»

روزنامه آفتاب یزد نوشت: «سپنتا نیکنام. نامی که به یکباره از شورای شهر یزد به جامعه مخابره شد. ماجرای رای مردم شهری که برای عضویت یک زرتشتی در شورای خودشان هم نظر شدند ماجرای تازه‌ای نبود، سپنتا پیشتر در شورای چهارم نیز با رای همین مردم برای خدمت به آنها فرصتی چهارساله یافته بود اما... این بار یک شوک خبری ماجرای او را تبدیل به یک چالش ملی و البته بمب خبری چندروزه کرد.

سپنتا حالا به دلیل آن چه به زعم عده‌ای خلاف شرع نامیده می‌شد اجازه حضور در شورای پنجم را علی‌رغم رای مردم نداشت.

اما در این میان، اتفاقات خوبی هم افتاد اتفاقاتی که نماد وحدت و همدلی و وجود نگاه ارزشمند اتحاد اقوام و ادیان این سرزمین در میان مردم بود مثلا در همه این ماه‌ها بسیاری از رسانه‌ها و جراید، برای حل این مشکل کمر همت بستند. رخداد فرخنده دیگری که در این ماجرا روی داد «هم نظری» بسیاری از چهره‌های شاخص اصلاح‌طلب و اصولگرا در کنار یکدیگر به خاطر سپنتا بود. کار به نامه نگاری رئیس‌جمهور هم کشید.

از سویی دیگر مجلس شورای اسلامی مصوبه‌ای را مبنی بر حضور اقلیت‌های دینی در شورای شهر که اتفاقا طراح آن اسفندیار اختیاری نماینده زرتشتیان بود را با اکثریت آرا به تصویب رساند. مصوبه‌ای که اما به دلیل مخالفت شورای نگهبان با آن ختم به خیر نشد.

پافشاری مجلس بر مصوبه خود، باعث شد تا این مصوبه سر از مجمع تشخیص مصلحت نظام درآورد. در حالی که پیشتر برخی از اعضای این مجمع چاره حل مشکل سپنتا را در مجمع می‌دیدند اما چند ماهی است که خبری از سرنوشت این طرح و مشکل سپنتا نبود! هر چند کولیوند، رئیس کمیسیون شوراهای مجلس گفته طرح اصلاح قانون شوراها مبنی بر حضور اقلیت‌های مذهبی در شوراهای شهر، هفته آینده در مجمع تشخیص مصلحت نظام نهایی می‌شود.

این بار با سپنتا نیکنام عضو تعلیق شده شورای شهر یزد همکلام می‌شویم تا از سرنوشت این ماجرا بپرسیم و البته نگاهی به رفتارها و واکنش‌های شخص او نیز طی این ماه‌ها داشته باشیم.

در هفته‌ای که گذشت باز هم بحث شما از سوی برخی از چهره‌ها مطرح شد. خبر جدیدی درباره پرونده شما مطرح نیست؟

من مرتب پیگیر این موضوع هستم و بسیاری از دوستان لطف دارند و در نهادهای مختلف خبرهایی را به من می‌دهند و تعداد کمی از خبرها را هم از طریق رسانه‌ها مطلع می‌شوم. یکی از دلایلش این است که پیگیری‌ها درباره این پرونده از رسانه‌ها دور و به محافل و جمع‌های داخلی برده شده است. ۹ ماه از این ماجرا می‌گذرد و در آخرین پیگیری آقای مهندس غلامعلی سفید رئیس شورای اسلامی شهر یزد در اجلاسیه شورای عالی استان‌ها به این مسئله اشاره‌ای دوباره کردند. امید ما به مجمع تشخیص مصلحت نظام و نتیجه وحدت بخش این مجمع است.

مدتی قبل شما در صفحه شخصی خود در توئیتر به موضوع پیام رئیس‌جمهور و رئیس مجلس به کنگره زرتشتیان اشاره کردید. توئیت اخیر شما درباره تشکر از رئیس‌جمهور و رئیس مجلس چه پیامی را با خود به همراه داشت؟ آیا شما از حل موضوعی که برایتان پیش آمده است نا امید شده اید؟

خیر به هیچ عنوان! اول این که توضیحی درباره این توئیت بدهم. این توئیت و تشکر را می‌توان دو بخش کرد. این که نوشتم از پیام رئیس‌جمهور و رئیس مجلس به کنگره زرتشتیان خوشحالم، حس واقعی خود را نوشتم اما درباره این که سایر نهاد‌ها نیز باید این پیام دوستی و برادری ادیان و اقوام در ایران را به گوش جهانیان برسانند هم بخش دیگری از این پیام بود که باید به‌ عنوان مکمل بخش اول خوانده شود.

پیشتر هم در مصاحبه‌ای گفته‌ام که زرتشتیان در طول تاریخ ایران هیچ گاه چیزی را خلاف منافع ایران نخواسته و نمی‌خواهند. در طول تاریخ ایران حتی زمانی که زرتشتی‌ها در اقلیت بوده‌اند، یک هدف بیشتر نداشتیم و آن هم اعتلای ایران بوده است. من نسبت به پیگیری‌ها نا امید نشده‌ام و کار را به قانون سپرده‌ام و به دنبال موج سواری از این مسئله نیز نبوده‌ام. اما نمی‌توان مسئله‌ای که برای من در شورای شهر پیش آمد را فقط مسئله سپنتا نیکنام بدانیم.

مسئله دیگر شخص من نیست بلکه موضوع، نحوه تعامل ما با همدیگر و نگاه به ادیان الهی و اقلیت‌های قومی و مذهبی است. در طول این سال‌هایی که در شورای شهر بوده‌ام یا هر بار چالشی در کشور رخ داده هیچ گاه ناامید نشده‌ام و معتقدم این موضوع و مسائلی که می‌تواند برای کشور به وجود بیاورد باعث بروز ناامیدی در بین مردم می‌شود. این صحبت را نه به این دلیل که مسئله من است اینگونه می‌گویم، درباره هر شخص دیگری هم که مشکل من را داشت این صحبت را می‌کردم. در شرایط فعلی کشور، مردم نیازمند اخبار امید بخش هستند. ما هم منتظریم که از این موضوع اخباری امید بخش بشنویم.

با یکی از اعضای مجمع تشخیص مصلحت نظام درباره مسئله شما گفت و گو کردم و ایشان گفتند که می‌خواهند شما با همان مصوبه قبلی به شورای شهر برسد. می‌خواهم بدانم زمان برای بازگشت شما به شورای شهر وجود دارد؟

من قبل‌تر هم گفتم که همه چیز را به قانون سپردم. واقعیت این است که حل این مسئله کمی طولانی شده است. اما قرار نیست من از به کارگیری روندهای قانونی درباره مسئله‌ای که از طریق دموکراسی و بنا به خواست مردم پیش آمده دست بکشم. من از طریق روند‌های قانونی پیگیر این موضوع خواهم بود. پیش از این لطف نمایندگان مجلس و دولت محترم با پیگیری‌هایی که انجام می‌دادند شامل حال من شده است. اما از اینجا به بعد باید منتظر تصمیم مجمع محترم تشخیص مصلحت نظام باشیم.

درباره این که پرسیدید آیا برای بازگشت به شورا دیر شده است، باید بگویم خیر، اما من از سویی نمی‌خواهم که یک فرصت از سمت شورای شهر برای همفکری در اداره شهر گرفته شود. امیدوارم هر چه زودتر با مشخص شدن نتیجه جلسات مجمع تشخیص مصلحت نظام فرصت دوباره برای خدمت به مردم فراهم شود. باید دید در آینده چه پیش خواهد آمد.

برخی می‌گویند سپنتا نیکنام کلید رمزی برای استفاده برخی سیاسیون از این ماجرا برای بالا رفتن شده است. این موضوع را قبول دارید؟

طرح این موضوع جای تعجب دارد. می‌توان دو گونه به آن نگاه کرد؛ اول این که چه اتفاقی در ایران افتاده است که موضوعی مانند ماجرای سپنتا نیکنام وسیله‌ای برای بالا رفتن عده‌ای می‌شود؟ این یعنی یک جای کار ما در دنیا و عالم سیاست می‌لنگد. دوم این که بگوییم عده‌ای در راستای رای مردم و برای دفاع از دموکراسی و حق برادری و حقوق اقلیت‌ها به موضوع پیش آمده اشاره کردند به نوعی استفاده ابزاری تلقی می‌شود توهین به این افراد است. به طور مثال نمایندگان مجلس در این موضوع بسیار پیگیر بوده اند. آیا باید بگوییم که پیگیری آنها به این دلیل بوده که می‌خواستند از این نردبان بالا بروند؟ من این را قبول ندارم.

به موضوعی دیگر بپردازیم، شما پیش از این بسیار ساکت بودید اما این روزها توئیت‌های شما رنگ و بوی سیاسی پیدا کرده است. این موضوع را قبول دارید؟

معنی شما را از سکوت نمی‌دانم. پیش از این به دلیل پیگیری‌هایی که می‌شد موضوع را به شکل رایزنی دنبال می‌کردم. اما از یک جا به بعد احساس کردم نیاز است دغدغه‌هایم را با مردم نیز در میان بگذارم. این که موضوعاتی مورد دغدغه من است تعبیر سیاسی می‌شود به نظرم اشتباه است. هدف من پیشرفت ایران است و در این مسیر و در هر جایگاهی که بتوانم در راستای پیشرفت مردم ایران و جامعه زرتشتیان خواهم کوشید.

نمی‌ترسید که به جامعه زرتشتیان و خودتان هزینه وارد کنید؟

برخی می‌گویند اگر عملکرد شما در شورای چهارم و حساسیت آفرینی‌های شما نبود این ماجرا پیش نمی‌آمد. این موضوع را قبول دارید؟

بهتر است یک بار دیگر به این موضوع نگاهی بیندازیم. در دوره قبل شورای شهر با اعتماد مردم به شورا راه یافتم اما همان زمان هم چند ماه طول کشید تا انتخابات شورای شهر یزد تایید شود تا من وارد شورا شوم. آن زمان که دیگر فعالیتی نداشته بودم که بگویید حساسیت آفرینی کرده ام! دلیل این چالش در آن زمان این بود که عضو قبلی شورای شهر نسبت به این حضور من در شورا اعتراض داشت و تلاش‌های زیادی هم انجام داد اما بالاخره با ایستادگی فرماندار محترم وقت و تاکید دیگر مسئولان بر قانون، انتخابات تایید شد و من به‌ عنوان عضو شورای شهر در دوره چهارم این شورا حضور داشتم.

در دوره جدید هم این چالش‌ها از زمان ثبت نام در انتخابات وجود داشت اما در نهایت صلاحیت من تایید و من باز با اعتماد مردم به شورای شهر راه یافتم. بعد از آن اما باز این چالش‌ها تا یک شکایت آن هم توسط یکی از نامزدها که فاصله زیادی تا حضور در شورای شهر داشت، ادامه داشت. من مشروعیتم از قانون و رای مردم است و به همین دلیل نخواستم در این موضوع به‌ عنوان یک طرف سازنده جنجال حضور داشته باشم و همه چیز را به قانون سپردم.

ایشان در رسانه‌ای اعلام کرد که دلیل شکایتش ترس از خدا بوده است. به نظرم اگر واقعا به خاطر ترس از خدا باشد، از نادیده گرفتن رای مردم بترسند. اما به موضوع حساسیت زایی اشاره کردید، من از اواسط شهریورماه که مراسم تحلیف در دور جدید انجام شد تا نیمه مهر ماه در جلسات حضور داشتم و حتی از سوی اعضای شورا به‌عنوان رئیس کمیسیون برنامه و بودجه شورا انتخاب شدم. بعد از آن تاریخ با موضوع شکایت روبه رو شدم.

۱۶ مهرماه بود به خاطر این که درگیر این حاشیه‌ها نشوم، به مرخصی دو ماهه رفتم و بعد از آن دیگر در جلسات حضور نداشتم. تصورم این بود که موضوع این شکایت در همان زمان دو ماهه حل شود و من به شورای شهر برمی‌گردم اما متاسفانه این موضوع این گونه نشد و بعد از آن هم من به شورا نرفتم تا رئیس شورا که اعلام کرده بود اگر موضوع حل نشود استعفا می‌دهد، مجبور به این کار نشود.

تحلیلم این بود که اگر این اتفاق بیفتد و ایشان هم از ریاست شورای شهر استعفا دهد، به رای مردم یزد لطمه وارد می‌شود. به همین دلیل و به احترام رای مردم یزد خودم در جلسات شورا حضور پیدا نکردم تا ایشان مجبور به استعفا نشود. این موضوعات به نظر شما حساسیت زایی است؟ من فکر می‌کنم که بسیاری از مردم نگاه دیگری به این مسئله دارند و امیدوارم به زودی گره این کار باز شود.»