فروردین پارسال بود که خبر حضور 8 کشور در بازار بیمه اتکایی ایران حسابی خبر ساز شد. آنگونه که حسن متشرعی، سرپرست معاونت اتکایی بیمه مرکزی اعلام کرده بود بعد از تحریم ها بروکر های انگلیس، یونان، سوییس، فرانسه و آلمان، هندی، روسیه و چین در بازار بیمه اتکایی ایران حضور پیدا کردند .

حالا بعد از حدود 16 ماه رییس کل بیمه مرکزی از خروج این شرکت ها خبر می دهد.غلامرضا سلیمانی رییس کل بیمه مرکزی می گوید: شرکت های بیمه ای اتکایی بعد از خروج آمریکا از برجام تنها با ارسال یک نامه همکارهای خود با ایران را قطع و اعلام کردند از ایران خارج می شوند.

آنگونه که این مقام مسئول گفته می شود خروج از ایران در صورت اعمال تحریم های اقتصادی از سوی آمریکا از سوی شرکت های بیمه گر در قراردادها قید شده و قرار نیست هیچ خسارتی بابت آن دریافت شود.

او با بیان اینکه حالا بیمه مرکزی ناچار است که تمامی ریسکی که این شرکت های اتکایی پوشش می دانند خود تضمین کند، ادامه داد : بیمه اتکایی به معنای تقسیم ریسک و توزیع خطر بین یک شرکت با شرکت های بیمه خارجی و داخلی است و بیمه گذار مقدار منابع مالی را که در توان ندارد را در اختیار بازار بیمه ای که شامل بیمه گران مستقیم و اتکایی می شود، قرار می دهد و هر کدام از شرکت ها به اندازه سهمی که می توانند، درصدی از کل بیمه را قبول می کنند.

سلیمانی در خصوص چالش ها و معضلات شرکت‌های بیمه اتکایی در داخل کشور، اظهار داشت: در ایران مسئولیت اصلی پوشش بیمه‌های اتکایی برعهده بیمه مرکزی است. البته بخشی از اتکایی اجباری و بخشی اختیاری است. دو شرکت بیمه اتکایی داخلی نیز در این مدت فعالیت خوبی داشته و خوشبختانه معضل خاصی درخصوص فعالیت‌های بیمه های اتکایی در داخل نداریم. بنابراین باید با افزایش دانش افراد و آموزش به آنها، فعالیت‌های اتکایی را سطح بیمه گران بین‌المللی برسانیم.

تاریخچه بیمه اتکایی

بیمه اتکایی یکی از مجموعه خدمات صنعت بیمه به بیمه گذاران است. به طوری که اگر یک شرکت بیمه در قبال ضرر و زیان های احتمالی توان پاسخگویی نداشته باشد یکی دیگر از شرکت های بیمه، بخش اعظم زیان ها را تحت عنوان بیمه اتکایی پرداخت خواهد کرد. همچنین براساس قوانین موجود در کشور های توسعه یافته و در حال توسعه تمامی شرکت های "بیمه مستقیم" باید از این نوع پوشش بیمه ای بهره مند شوند تا منافع مشتریان محفوظ باشد. حجم بالای ضرر و زیان ناشی از خسارات می تواند هر یک از شرکت های بیمه را با مشکلات متعددی روبرو کند.

بنابراین همان طور که پیشتر اشاره شد شرکت ها باید به اجبار قسمتی از ریسک های پذیرفته شده را به بیمه گر اتکایی داخلی یا خارجی واگذار کنند. براساس سوابق تاریخی در صنعت بیمه، اولین بیمه اتکایی درسال 1370 میلادی و در جریان یک سفر دریایی به ثبت رسیده است.

بنابراین در قرن هجدهم میلادی بیمه اتکایی در اروپا توسعه و گسترش یافت. اما صنعت بیمه در سال 1864 میلادی برای اجرای دقیق مجموعه قوانین و مقرراتی را تهیه و تدوین کرد. با این همه تاریخچه بیمه اتکایی در ایران نیز به سال 1350 همجری شمسی همزمان با تشکیل بیمه مرکزی ایران باز می گردد. به گفته تاریخ نویسان صنعت بیمه در این سال پس از تاسیس بیمه مرکزی و شرح و تعیین وظایف آن، انجام بیمه های اتکایی اجباری برای شرکت های بیمه خصوصی در دستور کار قرار گرفت و به صورت عملیاتی بیمه اتکایی اجرایی شد.