در دوران هایی از تاریخ زن به عنوان جنس دوم و در مرحله ای پایین تر از مرد قرار داشت. به عنوان مثال در بسیاری از فعالیت ها زنان بدون گرفتن امضای همسرانشان حق انجام کاری را نداشتند. این محدودیت ها در مورد تیپ و ظاهر آنها نیز صادق بود به طوری که مجبور بودند لباس هایی به تن کنند که بسیار سخت و آزار دهنده بود. در واقع طراحان لباس بدون توجه به کارایی و راحتی لباس، آنها را تنها به هدف زیبایی طراحی می کردند. اگر دوست دارید که با آزاردهنده ترین مدهای زنانه در طول تاریخ آشنا شوید، در ادامه مطلب همراه مان باشید.

کفش پاشنه بلند 91 سانتی متری

اگر فکر می کنید که پوشیدن کفش پاشنه بلند برای شما سخت است، باید کفش های پاشنه بلندی را که زنان اروپایی در قرن های 15 تا 17 میلادی به پا می کردن، ببینید. این مدل کفش ها «Chopine» نام داشتند که طول پاشنه آنها به 91 سانتی متر می رسید. مطمئنا خانم ها نمی توانستند با این کفش ها به آسانی راه بروند، از این رو از عصا یا افراد دیگری برای جلوگیری از افتادن کمک می گرفتند.

البته سابقه کفش های پاشنه بلند به سالها قبل از این مدل کفش خاص باز می گردد. در قرن 10 میلادی، نه تنها زنان، بلکه مردان نیز هنگام سوار شدن بر اسب کفش های پاشنه بلند می پوشیدند. در واقع این مدل کفش ها پاهای آنها را به رکاب می چسباند. در قرن 17 میلادی، کم کم کفش های پاشنه دار به قشر متوسط و بالای جامعه تعلق گرفت و نشانه ای از لوکس بودن شد. در قرن 18میلادی، آقایان دریافتند که این کفش ها برایشان غیر کاربردی ست، از این رو آنها را از اکسسوری هایشان حذف کردند.

بزرگ کردن چشم با استفاده از گیاه سمی شابیزک

چشم های بزرگ از قدیم یکی از نشانه های زیبایی بود. مطالعات نشان داده که حتی امروزه نیز چشم های بزرگ جذابیت بیشتری دارند. البته امروزه راههای زیادی برای بزرگ نشان دادن چشم ها هست. به عنوان مثال زنان به کمک لنزهای رنگی و لوازم آرایش می توانند حالت چشم هایشان را تغییر دهند اما در قدیم این کار به همین راحتی نبود.

زنان ایتالیایی قرن 16 میلادی از روش های خطرناکی برای این کار استفاده می کردند که یکی از رایج ترین آنها استفاده از شابیزک بود. شابیزک نوعی گیاه است که دارای ماده سمی آتروپین می باشد. حتی در گزارشات آمده که مصرف این ماده در میان زنان فرانسوی قرن 19 میلادی نیز رایج بوده است. اگر چه این گیاه خاصیت درمانی دارد اما اگر به مقدار زیادی مصرف شود، احتمال مرگ را به همراه خواهد داشت.

زنان این ماده را به هدف بزرگ تر شدن چشم هایشان داخل آنها می ریختند. اگر چه تاثیر این ماده تا چند ساعت پس از مصرف باقی می ماند اما با خطراتی که به همراه دارد، استفاده از آن کار عاقلانه ای نیست.

شکستن پای زنان چینی برای کوچک نگه داشتن آنها

یکی از وحشتناک ترین تجربه هایی که زنان برای زیبایی و مد و فشن انجام می دادند، شکستن پاهایشان بود. در قرن 10 میلادی پاهای کوچک در میان زنان چینی به عنوان سمبل زیبایی شناخته می شد. از این رو پای دختران را در سن 5 سالگی محکم می بستند تا از رشد آنها جلوگیری کنند. با این کار، نه تنها رشد پاها متوقف می شد بلکه پاها حالتی دفرمه نیز به خود می گرفت که در نهایت دردناک بود و روی راه رفتن آنها نیز تاثیر منفی می گذاشت.

اگر چه این کار بیشتر در میان طبقات بالای جامعه رایج بود اما زنان طبقات پایین تر نیز برای پیدا کردن شوهر، این مد را دنبال می کردند. این مد تا قرن 20 هم ادامه داشت تا این که پس از تلاش های بسیار ممنوع اعلام شد.

دامن هایی با عرض 183 سانتی متر

یکی دیگر از مدهای خطرناک زنانه دامن های بسیار بزرگ بود. این مدل دامن ها بیشتر در دوران رنسانس محبوبیت داشتند اگر چه در قرن 18 میلادی از مد افتاده و جای خود را به دامن های راسه و تنگ دادند اما بار دیگر در قرن 19 میلادی توجه طراحان مد را به خود جلب کردند.

عرض این دامن ها بسیار زیاد بود به طوری که به 183 سانتی متر هم می رسید. از این رو راه رفتن با آنها بسیار سخت بود، به خصوص در مکان های شلوغ و پر رفت و آمد. بدتر از آن زمانی بود که زنان سوار بر درشکه می شدند و دامن آنها به چرخ درشکه گیر می کرد. اگر چه پوشیدن این دامن ها مصیبت بود اما زنان به خاطر روی مد بودن آن را به تن می کردند. چند نمونه از مرگ و میر بر اثر پوشیدن این دامن ها نیز گزارش شده است.

دامن بسیار تنگ هابل

هابِل «Hubble» در لغت به معنای بستن پای حیوانات هست. در قبل برای جلوگیری از فرار حیوانات، پای آنها را می ‌بستند. در اوایل قرن بیستم، دامن هابل چنین نقشی را در مورد زنان ایفا می کرد! این دامن مخصوصا برای زنان طراحی شده بود تا مانع از تند راه رفتن و برداشتن گام‌هاي بزرگ شود.

دامن هابل را یک فرانسوی به نام پُل پواقه طراحی کرد. زنان در آن دوره بسیار محدود بودند و پُل به گفته‌ خودش در تلاش بود که لباس راحت ‌تری برای زنان طراحی کند اما درست برعکس آن را انجام داد و شاید علت طراحی این لباس، تحقیر زنان آن دوران بود!

آستین های بزرگ و سنگین

بسیاری از مدها تنها به هدف زیبایی طراحی شده اند، بدون این که ذره ای به کاربردی بودن یا راحتی آن فکر شده باشد. در سال 1820 بود که لباس هایی با آستین های بسیار پفی طراحی شد، به طوری که زنان به سختی دست هایشان را تکان می دادند. اگر چه آستین های پفی را در مدهای امروزه هم می توانیم مشاهده کنیم اما پف این لباس ها قابل مقایسه با لباس های سالها قبل نیست.

زنان با پوشیدن این آستین ها قادر نبودند حتی دست های خود را بالای سرشان ببرند. علاوه بر آن، پوشیدن این لباس، به دلیل لایه های زیادی که داشت، در طول فصل های گرم سال بسیار سخت و طاقت فرسا بود.

آرایش با سرب

نه تنها اکنون، بلکه زنان در گذشته هم برای زیباتر شدن از مواد مختلف برای پوشاندن پوست صورت شان استفاده می کردند. به عنوان مثال سرب ماده ای بود که زنان یونان باستان از آن برای روشن کردن صورت شان استفاده می کردند. حتی ملکه الیزابت یکم نیز از مواد مضر و خطرناکی برای این کار استفاده می کرد.

سرب، از این جهت که جذب پوست شده و در نهایت به ریزش مو و عفونت و التهاب منجر می شود، ماده مناسبی نیست. حتی استفاده بلند مدت از این ماده ممکن است به مرگ منجر شود به طوری که نمونه های بسیاری از مرگ و میر در نتیجه استفاده از این ماده گزارش شده است.

مصرف آرسنیک برای روشن شدن پوست

زنان برای زیبایی، روی مد بودن و در رقابت با زنان دیگر دست به هر کاری می زدند. به عنوان مثال زمانی که پوست روشن مد شد، زنان به آرسنیک روی آوردند که خطرات بسیاری را برای سلامتی به همراه داشت. مصرف زیاد این ماده حتی به مرگ نیز منجر می شد اما زنان آن دوران، به دلیل نداشتن لوازم آرایشی مجبور به این کار بودند.