یاسر هاشمی درباره ساخت مستند«هاشمی زنده است» می گوید: این مستند از سوی ارگان‌های خاص بیشتر در جهت تخریب آیت‌ا... هاشمی بود و جنبه انتقادی نداشت و متاسفانه صحنه‌ها، تصاویر و اطلاعات دروغ در این فیلم بسیار زیاد بود و این فیلم مجوز وزارت ارشاد را هم نداشت.

روزنامه آرمان با درج تیتر «اطلاعات مستند «هاشمی زنده است» دروغ بود» آورد: اخیرا مستندی با نام «هاشمی زنده است» در دانشگاه تهران به نمایش درآمد که خانواده آیت‌ا... هاشمی‌رفسنجانی هم در این مراسم دعوت شدند اما هیچ کدام از اعضا در این مراسم شرکت نکردند. این موضوع با بحث‌های بسیار زیادی همراه شد. یاسر هاشمی پسر کوچک آیت‌ا... درباره این مستند می‌گوید: «ساخت این مستند از سوی ارگان‌های خاص به صورت سفارشی ساخته شده بود که بیشتر در جهت تخریب آیت‌ا... هاشمی بود، چرا که گفته شده این مستند جنبه انتقاد دارد اما چنین موضوعی را مشاهده نکردیم چرا که جنبه انتقادی نداشت. متاسفانه صحنه‌ها، تصاویر و اطلاعات دروغ در این فیلم بسیار زیاد بود که حتی پس از مدتی مشخص شد که این فیلم از وزارت ارشاد مجوز نگرفته است. از خانواده یعنی ما، دعوت کرده بودند که در مراسم پخش این مستند شرکت کنیم اما هنگامی که از محتوای این مستند باخبر شدیم در این مراسم حضور پیدا نکردیم و با پخش آن هم به مخالفت پرداختیم.»

وی در ادامه افزود: شاید خروج اقتصاد کشور از رکود تورمی در شرایط موجود که تحریم‌ها تشدید شده، کمی سخت باشد، ولی دولت و شخص رئیس‌جمهور باید توجه داشته باشند که وظیفه ذاتی و قانونی‌شان به عنوان قوه مجریه و مسئول اجرایی کشور دلگرم کردن مردم به زندگی فردی و اجتماعی است که شرطش رونق اقتصادی است. یاد دارم که آیت‌ا... هاشمی رفسنجانی سال 93 در دیدار جمعی از تولیدکنندگان و صادرکنندگان، با تاکید بر ضرورت امیدوار کردن مردم به زندگی خوب و رونق اقتصادی کشور گفته بود: «تورم به رکود دامن می‌زند و رکود عامل تورم می‌شود و محصول آن‌ها فلاکت است و خروج از رکود تورمی باید در اولویت کارها باشد.» اما احزاب و گروه‌ها باید توجه داشته باشند که پایان دولت‌ها پایان دوره کاری آنها نیست. حتی اگر وابسته سیاسی و فکری به دولت فعلی هم باشند، برای ترویج افکار خویش، نیاز به حمایت‌های مردمی دارند. کاری که احزاب در این شرایط می‌توانند برای دلگرمی مردم انجام دهند، همراهی با آنان است. البته اگر احزاب دولت ساخته باشند که هیچ، چون هم قدرتی که دارند و هم ارگان حزبی آنان در گروی حمایت بی‌چون و چرا از دولت است، اما اگر برای قدرت خویش استقلال سیاسی و شأنیت حزبی قائل باشند، نباید چشم و گوش بسته از دولت حمایت کنند؛ باید به مردم این اطمینان و دلگرمی را بدهند که مدافع حق و حقوق سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و اقتصادی آنان هستند. اینکه چگونه و با چه اقداماتی به مردم دلگرمی بدهند، بستگی به جایگاه هر یک از احزاب در جامعه و به ویژه در دولت دارد. شاید حزبی باشد که در دولت هیچ مقام تصمیم‌گیری و اجرایی ندارد که در آن صورت باید واقعیت‌های جامعه را بگوید و در مقام توجیه رفتار و برخی از برنامه‌ها و انتصابات دولت نباشد که مردم به خاطر انفجار عصر اطلاعات همه چیز را می‌دانند و نمی‌توان به آسانی حرف خود را به کرسی نشاند.