اولین عکس سیاهچاله و پیشنهادی برای آخر هفته

عصر ایران ؛ کاوه معین‌فر - از روز گذشته که انسان توانست برای اولین بار عکسی از یک سیاهچاله گرفته و منتشر کند در جهان علم شور و شوقی در گرفته است و دانشمندان آنرا یکی از بزرگترین رویدادهای فضایی تاریخ بشریت اعلام کردند.

تصویر به دست آمده از سیاهچاله مرکز کهکشان یک "حلقه آتش" درخشان را به دور سوراخی سیاه نشان می‌دهد. هاله درخشان محصول گازهای برافروخته‌ای است که به درون سیاهچاله کشیده می‌شوند. درخشش نور اطراف سیاهچاله از نور مجموع ستاره‌های کهکشان ام٨٧ بیشتر است و به همین دلیل دیدن آن از زمین ممکن شده است.

سیاهچاله محدوده‌ای در فضا است که جاذبه قوی آن همه چیز را به درون خود می‌کشد و هیچ چیزی، حتی نور، از نیروی گرانشی آن گریزی ندارد.برخلاف آنچه نام سیاهچاله به ذهن متبادر می‌کند، سیاهچاله توخالی نیست و برعکس، توده بسیار متراکمی از جرمی عظیم در فضایی به نسبت کوچک است.

قطر این سیاهچاله‌ ۴۰ میلیارد کیلومتر است، یعنی سه میلیون برابر زمین، و دانشمندان آن را یک "غول" توصیف کرده‌اند.فاصله سیاهچاله با زمین ۵۰۰ میلیون تریلیون کیلومتر است.

با خواندن این اعداد و ارقام در مقابل ابعاد و مقیاس‌های مطرح شده ناخودآگاه مات و مبهوت می‌مانیم و شاید از درک آن خود را عاجز می‌دانیم، اما برای درک این مباحث دیدن فیلم سینمایی «بین ستاره‌ای» (به انگلیسی: Interstellar) کریستوفر نولان می‌تواند کمک کننده باشد.


ایدهٔ ساخت چنین فیلمی توسط لیندا ابست (تهیه کننده هالیوودی) و کیپ تورن (فیزیکدان نظری) داده شد و خودشان پیش‌نویس فیلم‌نامه‌ای 8 صفحه‌ای برای آن تهیه کردند و در مارس ۲۰۰۷ جاناتان نولان (برادر کریستوفر نولان) برای نوشتن فیلم‌نامه استخدام شد.

در ابتدای شروع تولید فیلم، تورن 2 قانون گذاشت: «نخست، هیچ‌کدام از قوانین فیزیکی نباید نقض شوند. دوم، تمامی حدسیات باید از علم سرچشمه بگیرند، نه ذهن فیلم‌نامه‌نویس.»

جاناتان نولان به مدت چهار سال روی فیلمنامه کار کرد و برای یادگیری علوم، در دانشگاه مؤسسه فناوری کالیفرنیا «درس نظریه نسبیت» را خواند.

عاقبت در سال 2014 فیلم به روی پرده سینماهای جهان رفت و مورد استقبال قرار گرفت و با فروشی بیش از 660 میلیون دلار دهمین فیلم پرفروش سال شد.

تقریبا هم مخاطبین عادی سینما، هم اهل علم و هم منتقدین سینمایی از فیلم راضی بودند و در پاره‌ای موارد منتقدی چون لو لومنیک در نیویورک پست می‌نویسد: «بین ستاره‌ای پر از احساس است و شاهکاری است که حتماً باید آن را دید و یکی از هیجان‌انگیزترین فیلم‌های قرن است.»

دکتر میچیو کاکو (فیزیکدان مشهور آمریکایی، ژاپنی تبار) فیلم را به خاطر دقت علمی بالایش ستایش کرد و گفت که بین ستاره‌ای استانداردی طلایی برای فیلم‌های علمی تخیلی آینده تعیین کرده‌است. تیموتی ریس (مهندس نرم‌افزار سابق ناسا) بیان کرد که «تورن و نولان، سیاه‌چاله‌ها و کرم‌چاله‌ها را فوق‌العاده به تصویر کشیده‌اند.»

«بین ستاره‌ای» مرزی است میان علم و احساسات عمیق انسانی که در چارچوب یک داستان آخرالزمانی به تصویر کشیده شده است.

«بین ستاره‌ای» را می توان دقیق‌ترین فیلم سینمایی ساخته شده در تاریخ سینما درباره مباحث فضایی عنوان کرد که جزئی ترین مباحث را به زیبایی در چارچوب یک داستان احساسی روایت کرده است.


تحسین برانگیزترین نکته درباره اثر نولان طرح مسائل مختلف نجوم و فیزیک است که در دنیای واقعی پیچیدگی‌های شرح آن بسیاری از افراد بی‌حوصله را فراری می‌دهد اما در اینجا نولان در قامت یک استاد نجوم، پیچیده‌ترین مباحث فضایی اعم از مفهوم سیاهچاله ها و همچنین زمان در شرایط مختلف را به راحتی و با زبانی ساده و هنرمندانه به تصویر کشیده است که می تواند یک هدیه استثنائی برای علاقه مندان به علم نجوم باشد.

به مناسبت موضوعات علمی مطرح شده در این 2 روز اخیر، دیدن فیلم «بین ستاره‌ای» بهترین پیشنهاد برای آخر هفته است.

آقای جلیلی! اگر «عمق راهبردی» توقف قانون حجاب را درک کنید متوجه می‌شوید چه معنایی دارد

بیشتر بخوانید:

دیدنی‌های امروز؛ از عکس سیاهچاله کیهانی تا ادامه ناآرامی‌ها در سودان

شانس‌های اصلی جایزه اسکار امسال را بشناسید

کریستوفر نولان: زیبایی شاهکار "کوبریک" حفظ شد/۲۰۰۱: اودیسه فضایی

تماشاخانه

قهوه ترک یا اسپرسو کدام برنده واقعی هستند؟ دو سبک، دو تجربه (فیلم)

آنچه از بم برجای ماند / ۲۱ سال بعد، هنوز برخی زخم‌ها باز هستند (فیلم)

فیلم های دیگر