به گزارش عصر ایران به نقل از "بی بی سی"، این انتخابات 7 مرحله‌ای برای انتخاب نمایندگان جدید پارلمان تا 19 می ادامه دارد و شمارش آرا از 23 همان ماه آغاز خواهد شد.

براساس آمار دولت، 900 میلیون از مردم هند واجد شرایط رای دادن هستند و انتخاب آنها به بزرگترین انتخابات دنیا تبدیل شده است.

در این انتخابات نارندرا مودی نخست‌وزیر کنونی هند با راهول گاندی رئیس حزب کنگره به رقابت خواهد پرداخت.

عکس: مودی در حال تشریح شعار انتخاباتی خود حول حوزه امنیت

نارندرا مودی از حزب ملی گرای هیندو بهاراتیا جاناتا، در انتخابات سال 2014 رکوردی تاریخی به دست آورد.

با این وجود منتقدان وی اعلام کرده‌اند که وعده‌های مودی در خصوص رشد اقتصادی و ایجاد شغل انتظارات را برآورده نکرده و هند در دوران رهبری وی شکاف مذهبی بیشتری را تجربه می‌کند.

حزب بی‌جی‌پی ( حزب ملی گرای مردم هند) با چالش‌های اساسی با احزاب قدرتمند منطقه‌ای و احزاب پویای کنگره دارد که توسط راهول گاندی مدیریت می‌شوند. این در حالیست که پدر، مادربزرگ و پدر و پدرِ پدربزرگ وی همگی همگی نخست‌وزیر وقت هند بوده‌اند.

در انتخابات مجلس نمایندگان مردم هند موسوم ، نامزدها برای ۵۴۳ صندلی رقابت می‌کنند و هر حزبی دست‌کم به ۲۷۲ کرسی احتیاج دارد تا اکثریت مجلس را بدست آورد.

هزاران نفر از رای دهندگان از اوایل صبح پنجشنبه، صف‌های بلند خود را در مقابل حوزه‌های رای‌گیری تشکیل دادند. در ایالات شمال شرقی، صف های رای‌گیری یک ساعت زودتر ایجاد شدند. در برخی از حوره‌ها نیز حامیان انتخاباتی با نواختن طبل و گل از رای دهندگان استقبال کردند.

این انتخابات ابعاد بسیار بزرگی دارد و حدود 900 میلیون نفر از افراد بالای 18 سال در بیش از یک میلیون حوزه انتخاباتی در این رای‌گیری می توانتد شرکت کنند. در انتخابات قبلی حدود 66 درصد از افراد واجد شرایط در انتخابات شرکت کردند.

صدها میلیون هندی از با توجه به اهداف "هزاره" از فقر گریخته‌اند، اما هنوز چالش‌های بزرگی در این میان وجود دارد.

مودی به عنوان متولی ششمین اقتصاد بزرگ جهان، در سال‌های گذشته در این فرآیند کم تحرک ظاهر شده با وجود رشد 7 درصدی تولید ناخالص داخلی این کشور، بیکاری همچنان مسئله نگران کننده ای به نظر می‌رسد.

دولت مودی به پنهان‌کاری در ارائه آمار واقعی نرخ بیکاری متهم شده است. ظاهرا رقبای نخست‌وزیر با نفوذ به اطلاعات محرمانه ادعا می‌کنند امار بیکاری هند به بالاترین حد خود نسبت دهه 1970 میلادی رسیده است.

درآمدهای کشاورزان این کشور نیز کسری بودجه و اشباع محصولات اساسی کاهش یافته و بخش بزرگی از کشاورزان از این موضوع ناراحت هستند.

با این وجود هر دو حزب، جامعه روستایی را هدف اصلی کمپین‌های اقتصادی خود قرار داده‌اند. حزب بهاراتیا جاناتا طرح‌ رفاه اجتماعی را به جامعه روستایی تحمیل می‌کند و حزب گاندی وعده درآمد بیشتر 50 هزار خانواده فقیر را می‌دهد.

امنیت ملی نیز از دیگر وعده‌های انتخاباتی هر دو حزب به شمار می‌آید.