مراسم یادبود؛ عشق به زندگی در فرمانفرمائیان موج می‌زد

به گزارش ایسنا، مراسم یادبود منیر شاهرودیفرمانفرمائیان از واقفان دانشگاه تهران که شنبه (۳۱ فروردین ماه) چشم از جهان فروبست، روز پنجشنبه (پنجم اردیبهشت ماه) در باغ موزه نگارستان دانشگاه تهران برگزار شد.

در ابتدای این برنامه مجید سرسنگی - معاون فرهنگی دانشگاه تهران - ضمن عرض تسلیت جهت درگذشتفرمانفرمائیان بیان کرد: درگذشت خانم فرمانفرمائیان برای ما که در یکی دو سال اخیر به طور مرتب با او در ارتباط بودیم تا موزه‌ای به نامش در باغ نگارستان افتتاح شود، فقدان بزرگی بود. همیشه از مصاحبت با او لذت می‌بردیم زیرا او جدای اینکه یک هنرمند برجسته بود انسانی فرهیخته نیز بود و آثارش تا سال‌ها برای ایران و هنردوستان باقی خواهد ماند.

او ادامه داد: موزه او که با تلاش خودش برگزار شد محل رفت و آمد هنر دوستان زیادی است و این امر باعث شد که نام او در فرهنگ و هنر ما باقی بماند. او عمر با برکتی داشت. از او بخاطر اینکه نام هنر ایرانی را زنده کرد و نگه داشت تشکر می‌کنیم. امیدوارم بتوانیم امانت دار خوبی برای آثار و یاد و خاطره این هنرمند باشیم.

در ادامه این برنامه محمد بهشتی شیرازی - عضو شورای عالی میراث فرهنگی و گردشگری - گفت: نزدیک یک هفته قبل از فوت او توفیق دیدارش را داشتیم. می‌خندید و می‌گفت: «دارم می‌رم» ولی ما جدی نمی‌گرفتیم. این هنرمند در بین دیگر هنرمندان ما نسبتاً عمری طولانی و با برکتی داشت. ولی برای او عمر نزدیک به صد سال کم بود چون همیشه سرشار از انرژی و زندگی بود و هزاران طرح و ایده داشت که می‌خواست آنها را اجرا کند. او هنرمند فعالی بود ولی باز هم کلی کار نکرده داشت. شاید اگر یکی دو قرن هم زندگی می‌کرد برای برنامه‌ها و ایده‌های او کافی نبود.

او ادامه داد: منیر هنرمندی یگانه بود و در جهان شناخته شده تر از کشورش بود. در دنیا موزه‌ای نیست که اثری از او نداشته باشد. ولی خیلی سال نیست که ایران او و هنرش را با تحیر شناخته است. همه دوست دارند طولانی زندگی کنند و کارهای زیادی برای این کار می‌کنند. اما کمتر کسی هست که بتواند بعد از مرگش نیز به یاد آورده شود و کارهایش باعث جاودانگی او شود. هنرمندان با کارهایی که می‌کنند در بین مردم جاودانه‌تر هستند و بیشتر از همه یادگاری به جا می‌گذارند.

بهشتی با بیان اینکه یادگاری‌های هنرمندان معرف آنها هستند، گفت: یادگاری‌های زیادی از منیر به جا مانده است. در ایران نیز موزه‌ای که به جا گذاشته یادگاری اوست. موزه او به مانند صفا و لطف و شخصیت خود اوست. در بین هنرمندان کمتر پیدا می‌شود که بتوان لطف و شاعرانگی را در کارهایش دید. یک خاطره تعریف می‌کرد که درمیانسالی همراه چند دوست خارجی به شاهچراغ می‌روند و در آنجا به خاطر آینه کاری‌ها تحت تأثیر قرار می‌گیرد و به سفر آینه‌ها سفر می‌کند و تا آخر در آن سفر می‌ماند الآن نیز به همان جهان آینه‌ها سفر کرده رز عیسی از دوستان فرمانفرمائیان خاطره‌ای از نحوه آشنایی با او گفت و ادامه داد: این هنرمند با جسارت خود در هنر و زندگی ارزش زیادی به هنر ایران در خارج از کشور بخشید او همیشه پرکار بود و کارهای زیادی از او در موزه‌های دنیا به نمایش درآمده است.

فاطمه معتمدآریا -بازیگر- بیان کرد که فرمانفرمائیان در تمام سال‌های آشناییش با او هیچ وقت از هیچ چیزی شکایت نداشت و همیشه لبخند می‌زد.

او ادامه داد: عشق به حیات و هستی در او موج می‌زد و برای هر چیزی حیات و هویت قائل بود. شاید رمز زندگی طولانی او باوجود تمام مشکلاتی که داشت، عشقش به زندگی بود. این عشق به حیات را در کمتر هنرمندی می‌توان دید. عشق او به زندگی باعث می‌شد که جزو خلاق‌ترین هنرمندانی باشد که ما می‌توانستیم ببینیم. در وجود او جوانی بود و این در کارهایش نیز دیده می‌شد. درس‌های زیادی از او گرفتم.

یکی از آشنایان این هنرمند فقید نیز درباره او گفت: منیر به عنوان یک هنرمند طی چند روز اخیر بیشتر از هر وقت شناخته شد. من با شوهر او هم‌سن و همکلاس بودیم و خاطره زیادی با هم داشتیم. زمانی که با هم ازدواج کرندمن در آمریکا بودم. شوهر او اولین کسی بود که او را به عنوان یک هنرمند شناخت و عشق زیادی به او داشت. ولی خیلی زود از دنیا رفت. منیر از این قضیه رنج می‌برد و دوست داشت که همسرش بود تا موفقیت او را ببیند.

او ادامه داد: منیر از همان جوانی آرتیست بود و می‌دانست به عنوان هنرمند چه می‌خواهد. امیدوارم هر روز بیشتر و بیشتر شناخته شود و اینگونه نیز خواهد شد. او هنوز به خوبی شناخته نشده است. می‌دانم که با چیزهای مختلف ارتباط داشت و در خیلی جاها از ایران آثار مختلفی به افراد سپرده و یک روز آثار او باید شناخته شوند و روی آنها کار شود.

سد مجتبی حسینی - معاون هنری وزارت ارشاد - نیز بیان کرد: خانم فرمانفرمائیان در طلب نام نیک بود و دستاوردهای زیادی داشت. هنر پدیده‌ای جاودان و جادویی، یکی از رمزهای باقی ماندن نام انسان است. او آثار نابیاز فرهنگ و هنر ایران به جا گذاشت که باعث یادآوری و باقی ماندن نام او خواهد شد. کسی که تعداد زیادی از آثارش را وقف کرد و کارهای بزرگی کرد حتماً انسان بزرگی بوده است.

زنده‌یاد منیر شاهرودی فرمانفرمائیان، ۵۱ اثر از آثار خود را وقف دانشگاه تهران کرد و در تاریخ ۲۴ آذر سال ۱۳۹۶ موزه دائمی منیر فرمانفرمائیان در باغ موزه نگارستان دانشگاه تهران افتتاح شد. این تالار موزه، نخستین موزه اختصاصی یک زن هنرمند در ایران محسوب می‌شود.

منیر شاهرودی فرمانفرمائیان، متولد سال ۱۳۰۱ در قزوین بود و در همین شهر نیز به خاک سپرده شد. او تنها هنرمندی بود که در ۴۰ سال اخیر از ترکیب آینه‌کاری، اشکال هندسی، نقش‌مایه‌ها و نقاشی پشت شیشه استفاده کرد تا آثار مدرن خود را خلق کند. در سال ۲۰۱۵، فرمانفرمائیان نخستین هنرمند ایرانی شد که آثارش در یک نمایشگاه انفرادی در موزه گوگنهایم به نمایش درآمد.