عصر ایران؛ سروش بامداد- نخستین جلسه محاکمه «محمد علی نجفی» به اتهام قتل «میترا استاد» همسر دوم برگزار و خبر‌ها و تصاویر آن نیز منتشر شده است.

جدای نکات متعدد و متنوع گفته شده دربارۀ این ماجرا اصرار برخی از رسانه ها در عنوان «شهردار اسبق تهران» و اکتفا به آن، قابل توجه است. حال آن که او 3 سال (60 تا 63) وزیر علوم (فرهنگ و آموزش عالی) بوده و 9 سال وزیر آموزش و پرورش بوده ( از 67 تا 76) و بعدتر رییس سازمان برنامه و بودجه و عضو شورای شهر و رییس سازمان میراث فرهنگی و دوره شهرداری او تنها 6 ماه بوده است (نیمه دوم سال 96).

شاید گفته شود معیار، آخرین سمت فرد است و چون آقای نجفی بعد از شهرداری تهران دیگر منصبی نداشته از او تنها با عنوان شهردار اسبق یاد می کنند. از این حیث درست است اما شهرت اصلی او به خاطر چیست؟

آیا جز این است که در حافظه ایرانیان چهره و تصویر محمد علی نجفی بیش از آن که یادآور شهرداری تهران باشد وزارت آموزش و پرورش را در سه دولت ( دولت دوم مهندس موسوی و دو دولت هاشمی رفسنجانی) به یاد می آورد؟

در سال 58 عباس امیر انتظام سفیر ایران در سوئد بود که بازداشت شد اما از او همچنان به عنوان سخنگوی دولت موقت یاد می شود چون با این عنوان مشهورتر بود و خاص تر. یا مهندس بازرگان بعد از نخست وزیری 4 سال نماینده مجلس بود اما همیشه از او با عنوان نخست وزیر دولت موقت یاد می شود.

مثال ها فراوان اند و بر این اساس می توان نتیجه گرفت که اصرار بر عنوان «شهردار اسبق تهران» در معرفی محمد علی نجفی از دو حالت خارج نیست.

یا به خاطر جوانی خبرنگاران برخی رسانه هاست که اطلاعات آنان دوران ماقبل اینترنت را در بر نمی گیرد و به دهه های 60 و 70 که او وزیر بود باز نمی گردند ولی مگر در آن زمان دانش آموز نبوده اند؟ حالت دوم اما که محتمل تر است این است که می خواهند شورای شهرکنونی را که به اتفاق آرا نجفی را به عنوان شهردار برگزید ضایع کنند و از ضایع کردن شورا نتیجه مورد نظر را به دست آورند.

حال آن که پس از نجفی تهران دو شهردار دیگرهم به خود دیده و شهردار کنونی به رغم بدهی سنگینی که به ارث برده و کاهش فاحش درآمد های ساخت و ساز به خاطر وضعیت اقتصادی توانسته با شهروندان ارتباط بگیرد و فضا را تا اندازه‌ای مثبت کرده است.