عصرایران؛ مصطفی داننده- آیت‌الله یزدی عضو فقهای شورای نگهبان و رییس سابق قوه قضاییه می‌گوید:« برخی نمایندگان فلان وزیر را صدا می‌زنند و از آنها می‌خواهند که «فلان معدن را به من یا به فرزند و داماد من بده»، تا آنها را استیضاح نکنند یا به خاطر سوال به مجلس نکشانند.»

محمدرضا خباز نماینده چهار دوره مجلس هم می‌گوید «برخی نمایندگان کارچاق‌کن شده‌اند» و مثال می‌زند در ماجرای استیضاح وزیر آموزش و پرورش یکی از نمایندگان استیضاح‌کننده، شرط پس گرفتن امضایش را عضویت همسرش -با مدرک لیسانس- در دانشگاه فرهنگیان اعلام کرده بود.

احمد توکلی وزیر و نماینده سابق مجلس و عضو فعلی مجمع تشخیص هم می‌گوید:« برخی برای باقی‌ماندن در قدرت تابع خواست نمایندگان می‌شوند بی‌هیچ پرده‌پوشی‌ای تصریح می‌کند این افراد باج را به نمایندگان مجلس فرصت‌طلب، رانت‌خوار و زیاده‌خواه می‌دهند.»

تمام این حرف‌ها در صورت اثبات، نشان می‌دهد در رفتار برخی از آقایان فساد و زد و بند وجود دارد.

مردم حق دارند بعد از شنیدن و خواندن این حرف‌ها بگویند فساد مملکت را برداشته است. مردم به نماینده‌های خود رای دادند که مشکلات‌شان را حل کنند نه اینکه از صندلی‌های سبز پارلمان برای خود برج و بارویی بسازند.

حالا نهادهایی که وظیفه رسیدگی به این رفتار را دارند باید وارد عمل شوند تا مشخص شود چقدر این حرف‌ها راست است.

بازداشت یک وزیر، یک نماینده مجلس و هر مقام دیگری به جرم فساد اشکالی ندارد. اتفاقا این رفتار با استقبال گسترده مردم روبرو و زمینه ساز اعتماد بیشتر به نظام خواهد شد.

هرچه زودتر باید مشخص شود که حرف‌های زده شده توسط برخی از چهره‌های سیاسی اتهام است یا جرم. اگر جرمی اتفاق افتاده است باید سریع و صریح با آن برخورد شود.

ممکن است خیلی از این حرف‌ها درست نباشند و تنها برای رسیدن به مقاصد سیاسی مطرح شده باشد. روشن شدن ابعاد این ماجرا می‌تواند برای بسیاری حکم رفع ابهام و اتهام را داشته باشد.

البته وقتی نمایندگانی از هر دو جریان سیاسی به یک موضوع اشاره می‌کنند، نشان از یک خبر است. به قول قدیمی‌ها« تا نباشید چیزکی، مردم نگویند چیزها»

اگر اتهامات مطرح شده راست باشد وای بر ما و اگر راست نباشد باز وای بر ما.

اگر راست باشد که باید به حال خودمان گریه کنیم که عنان کار به دست کسانی افتاده است که به جای دغدغه مردم، دغدغه جیب خود و اطرافیان را دارند. شاید شورای نگهبان باید جواب بدهد که چرا با این همه نظارت و رد صلاحیت آدم‌های بزرگ و کوچک بنا بر دلایل مختلف، چنین تخلف‌های بزرگی در پارلمان انجام می شود.

اگر راست نباشد هم باید به حال خود افسوس بخوریم که به خاطر رقابت‌های سیاسی چنین اتهام‌های بزرگی بین سیاستمداران جمهوری اسلامی رد و بدل می‌شود.