علمی که امروز در اختیار ایرانی ها قرار گرفته است فکر می کنم سال 97 یا 98 با ایوانف به ایران آمد و ما هنوز داریم با آن سیستم و روش جلو می رویم. درست است که ما توانستیم از این طریق نتایج خوبی به دست آوردیم اما نیازمند یک کار علمی هستیم.

بهداد سلیمی قهرمان وزنه برداری جهان و المپیک به بررسی وضعیت این ورزش محبوب و مرور خاطرات خود پرداخت.

به گزارش ایلنا، سلیمی در پاسخ به اینکه آیا کسی بوده که دوست نداشته باشد بهداد سلیمی رکورد جهان را بشکند، تاکید کرد: شفاف می گویم خیر. مردم خیلی از من این سوال را می پرسند اما انصافا نه و اگر منظورتان آقای رضازاده است مثل خیلی ها که در کوچه و خیابان می پرسند، اینطور نبوده و زمانی که او رییس فدراسیون بود خیلی کمکم کرد. درست است طی یک سال فعالیت مشترکمان به مشکل خوردیم؛ اختلافاتی با آقای باقری پیش آمده بود و بعد از آن آنطور که جریان باید مدیریت می شد نشد. این مسائل برای خیلی سال پیش است و عدم مدیریت باعث شد به آن مشکل دامن زده شود.

وی درباره حواشی حضور او برای عیادت از سرمربی سابق خود کوروش باقری و سیلی خوردن از یک مربی پیشکسوت و پاره شدن لب اش توضیح داد: اتفاق تلخی برای آقای باقری افتاده و ناراحتی قلبی پیدا کرده بودند. ادر بیمارستان بستری شد. من هم به رسم استاد شاگردی خدمت رسیده بودم تا از او عیادت کنم. موقع خروج یکی از مربیان پیشکسوت وزنه برداری آمدند و آن کار را انجام دادند. قطعا نباید واکنشی نشان می دادم ایشان پیشکسوت و بزرگ ما بودند و هیچوقت به خودم اجازه نمی دادم روی بزرگتر از خودم چه از نظر کسوت چه سن و سال واکنشی نشان بدهم.

این ورزشکاردرباره دلیل این شایعه درباره سعید علی حسینی که می گفتند رضازاده دوست نداشته او هم رکورد بزند، تصریح کرد: دقیقا نمی دانم دلیل مطرح شدن این بحث ها چیست تا جایی که من در جریان هستم خیلی نمی شود روی این موضوعات صحه گذاشت.

سلیمی درباره شکسته شدن رکورد ایران توسط لاشا تالاخادزه اظهار کرد: یکی از افتخارات ورزش ایران همیشه این بوده که ما همواره رکوردار سنگین وزن بوده ایم و یکی از شعارهای المپیک است کسی که سنگین ترین وزنه را بزند به عنوان قوی ترین مرد جهان از او یاد می شود. سالهای سال از رضازاده در المپیک 2000 سیدنی تا سال 2018 این جریان ادامه پیدا کرد اما امسال توسط وزنه بردار گرجستانی این رکورد شکسته شد و همه ناراحتیم اما فراموش نکنیم وزنه هایی که زده شد وزنه های فوق العاده ای است و ما که این وزنه ها را زده ایم و سنگینی اش را حس کردیم می دانیم چه اتفاقی افتاده است. تالاخادزه یک ابرانسان است.

وی تصریح کرد: ما باید کار و زحمت خودمان را بیشتر کنیم تا این رکورد را پس بگیریم. وزنه بردار گرجستانی هم حمایت فدراسیون و زحمت مربیان بسیاری را داشت تا توانست به آن رکورد برسد ما هم باید زحمت بکشیم و استعداد آن در ایران وجود دارد. ما اکنون قهرمان جوانان جهان علی داودی را داریم قهرمان نوجوانان جهان و المپیک علیرضا یوسفی را داریم و همیشه در سنگین وزن مدعی بوده ایم و از نظر پایه هم وضع خوبی داریم و فقط باید رسیدگی شود.

سلیمی درباره فراگیر بودن دوپینگ در رشته وزنه برداری و اینکه حتی بعضی از وزنه برداران می گویند همه دوپینگ می کنند و اگر ما این کار را نکنیم، می بازیم اظهار کرد: اینکه همه دوپینگ می کنند صحت ندارد و اگر چنین اتفاقی بیفتد آزمایش دوپینگ آن فرد مثبت می شود امسال نشود سال دیگر. احتمال جابجایی هم خیلی کم است و سازمان جهانی مبارزه با دوپینگ یک سازمان مستقل است و دقیق عمل می کند و درصد اینکه بخواهد نمونه ها جابجا شود یا اشتباهی صورت بگیرد کم است.

دارندهٔ مدال طلای المپیک ۲۰۱۲ لندن در پاسخ به این سوال که چرا اینقدر وزنه برداران ما دوپینگی از آب در می آیند، یادآور شد: ما علم دارویی مکملی داریم که روز به روز در حال پیشرفت است. به هر حال یک ورزشکار حرفه ای با روزی سه وعده غذا مثل دیگران نمی تواند زیر آن وزنه های سنگین برود و باید کالری که می سوزاند به بدنش برگردد تا برای دوره های تمرینی بعدی آماده شود. متاسفانه ما از این نظر نسبت به کشورهای پیشرفته ای مثل روسیه آمریکا چین که سردمدار این موضوع هستند و کشورهای اروپایی عقب هستیم.

وی تاکید کرد: علمی که امروز در اختیار ایرانی ها قرار گرفته است فکر می کنم سال 97 یا 98 با ایوانف به ایران آمد و ما هنوز داریم با آن سیستم و روش جلو می رویم. درست است که ما توانستیم از این طریق نتایج خوبی به دست آوردیم اما نیازمند یک کار علمی هستیم.

سلیمی درباره سهمیه دو تایی ایران برای المپیک و شانس دریافت مدال تصریح کرد: شانسمان کم است اما امیدواریم. وزنه بردارهای خوبی داریم و اگر کیانوش رستمی یا سهراب مرادی یک کدامشان سهمیه کسب کنند می توانیم به مدال برسیم.

این ورزشکار درباره منتشر شدن شماره تلفن و نشانی منزل اش در فضای مجازی گفت: یکی از دوستان رسانه ای این کار را انجام داد. یک روز من بعد از ظهر خواب بودم و وقتی از خواب بیدار شدم دیدم نزدیک 100 تماس از شماره های ناشناس دارم مقداری تحقیق کردم و متوجه شدم چه اتفاقی افتاده است. من با باشگاهی قرارداد و از آنها طلبی هم داشتم و این موضوع را از طریق مجامع حرفه ای پیگیری کردم. این ها کار غیرحرفه ای انجام دادند و قرارداد مرا بدون اینکه شماره تلفن و آدرس مرا بپوشانند منتشر کردند. منتشر کردن قرارداد اشکالی ندارد اما این کار باعث شد تا چند وقتی برای من خیلی مزاحمت ایجاد شود و اذیت شدم.

وی درباره استوری که در خصوص فوتبالیست ها منتشر کرد توضیح داد: وقتی آن استوری را گذاشتم خیلی از تبعیض زیادی که بین ورزشکاران از طرف وزارت ورزش قائل می شود عصبانی بودم. ما در بازی های آسیایی 2018 جایگاه خوبی داشتیم و مدالهای خوبی گرفتیم و من هم یکی از ورزشکاران بودم. نزدیک به یک سال و نیم بود که پاداش ورزشکاران ما که فکر می کنم 200 سکه بود را نمی دانند. از تابستان 2018 که از مسابقات برگشتیم این پاداش به تعویق افتاد. سرانجام به مسابقات جام ملت های آسیا که پاییز بود رسیدیم و در حالی که یک سال و نیم پاداش های ما را نمی دادند و مدام ورزشکاران حقشان را طلب می کردیم و حتی عده ای جلوی وزارت ورزش تحصن کرده بودند، متوجه شدیم یکی از معاونت ها چمدان پر از پول به اردوی تیم‌ملی فوتبال برد، من هم از کوره در رفتم.

سلیمی اذعان کرد: من نمی گویم به فوتبالیست ها پاداش ندهیم. اگر آنها مقامی کسب می کنند پاداش بگیرند اما اینکه به این شکل تبعیض قائل می شوند درست نیست. یک سال و نیم به ما بگویند نداریم اما بعد با چمدان پول از کشور بروند و تا عرق آنها خشک نشده بخواهند از آنها تجلیل کنند.

این قهرمان سابق وزنه برداری یادآور شد: من برای مربیگری در مجارستان سه ماه دوره گذراندم و مدرک درجه یک بین المللی در رشته وزنه برداری را کسب کردم. دوره خوبی بود و توانست به من کمک کند و علاوه بر وزنه برداری در رشته های دیگر چون جامعه شناسی، روانشناسی و فیزیوتراپی خیلی کمکم کرد. جا دارد تشکر ویژه از آقای صالحی امیری رییس کمیته ملی المپیک داشته باشم که ترتیب این سفر را دادند.

وی در پایان گفت: بعد از اینکه ورزش را کنار گذاشتم به جرات می توانم بگویم ایشان تنها مسئولی بودند که از من حمایت کردند و به دنبال این هستند که من و سایر ورزشکاران و جوانانی که ورزش را کنار گذاشته اند به نوعی در بدنه ورزش بمانند؛ و چه از نظر مدیریتی چه مربی گری. ایشان تمام تلاششان را می کنند که ورزشکاران ما فراموش نشوند و تجربه ای که به دست آورده اند به نسل های بعد منتقل کنند.