عصرایران؛ حسین هوشمند*- در آمریکا، معاون رئیس جمهور، یک رئیس جمهور بالقوه است. در صورتی که رئیس جمهور فوت کند، از لحاظ جسمی ناتوان شود، استیضاح شود و استعفا دهد، این معاون وی است که به عنوان رئیس جمهور سوگند یاد خواهد کرد. در سال 1963، پس از ترور جان اف کندی، معاونش لیندون جانسون رئیس جمهور شد. در 1974، با استعفای ریچارد نیکسون، معاونش جرالد فورد به ریاست جمهوری رسید.

معاون رئیس جمهور به دلیل تجربه ای که در دولت کسب می کند، همیشه یکی از گزینه های شرکت در انتخابات ریاست جمهوری است. نیکسون قبل از رئیس جمهور شدن، معاون دوایت آیزنهاور بود. جرج بوش (پدر) معاون رونالد ریگان بود. ال گور معاون بیل کلینتون بود. و امسال هم جو بایدن که معاون باراک اوباما بود.

معاونین اغلب اوقات از چهره های مشهور حزب که توانایی رئیس جمهور شدن را دارند و حتی خودشان کاندیدای ریاست جمهوری و رقیب شخص پیروز در انتخابات مقدماتی بوده اند، انتخاب می شوند. در 2008، بایدن رقیب اوباما بود. در 2004، جان ادواردز رقیب جان کری بود و در 1980، بوش پدر رقیب ریگان بود.

ویژگی های معاون قوی

معاونی قوی است که تا حدودی ویژگی های متفاوتی با کاندیدای اصلی داشته باشد. به طور مثال اگر کاندیدای ریاست جمهوری پیر است، او جوان باشد. اگر کاندیدا متعلق به یک جناح فکری از حزب باشد، معاونش برآمده از جناح دیگر باشد. معاون اهل ایالتی رقابتی باشد تا بتوانند در آن ایالت پیروز شوند. دارای سابقه سیاسی و عملکردی خوبی باشد.

در انتخابات 2016 انتخاب کلینتون برای معاونت، سناتور تیم کین بود. انتخابی که اشتباه بود و هیچ آورده ای برای کمپین کلینتون نداشت. به خاطر این که کین سفیدپوست بود و نتوانست موجب افزایش مشارکت اقلیت های نژادی شود و همانند کلینتون متعلق به جناح اصلی حزب دموکرات بود. نقاط مثبت وی را باید سن مناسب 58 سال (10 سال جوان تر از کلینتون) و اهل ایالت رقابتی ویرجینیا دانست.

ترامپ در انتخاب معاون عملکرد بهتری از کلینتون داشت. مایک پنس برخلاف ترامپ از سیاسیون شناخته شده جمهوری خواه بود که سابقه فرمانداری و نمایندگی از ایندیانا را داشت. با 57 سال سن، 13 سال از ترامپ جوان تر بود. برخلاف ترامپ وابستگی به جناح محافظه کار و مذهبی داشت و توانست آرای اوانجلیست ها را برای ترامپ به ارمغان بیاورد.

در سال 2012، میت رامنی کاندیدای جمهوری خواهان، نماینده پل رایان را به عنوان معاون انتخاب کرد. رایان هم انتخاب خوبی برای رامنی بود. وی از چهره های شناخته شده حزب در زمینه امور مالی و بودجه ای بود. رئیس کمیته بودجه مجلس نمایندگان بود. با 42 سال سن بسیار جوان بود (27 سال جوان تر از رامنی). در حالی که رامنی متعلق به جناح میانه حزب بود، رایان نزدیکی بیشتری به محافظه کاران داشت. رایان از ایالت رقابتی ویسکانسین بود، اما نتوانست این ایالت را برای جمهوری خواهان به ارمغان بیاورد.

در سال 2008، اوباما، انتخاب بسیار درستی داشت وی سناتور کهنه کار بایدن را انتخاب کرد. از آنجایی که اوباما یک سناتور تازه وارد بود و تجربه پایینی داشت، باید شخصی را به عنوان معاون انتخاب می کرد که از تجربه بالایی برخوردار باشد. (بایدن سابقه 36 سال حضور در سنا را داشت). از آنجایی که اوباما با 47 سال سن جوان محسوب می شد، باید شخصی مسن تر از خودش را انتخاب می کرد. (بایدن 19 سال از وی مسن تر بود). در حالی که اوباما تا حدودی گرایش به جناح چپ حزب داشت و اقلیت نژادی بود باید یک سفیدپوست وابسته به جناح اصلی حزب را انتخاب می کرد.

برخلاف اوباما، انتخاب رقیب وی جان مک کین، بسیار اشتباه بود. او فرماندار گمنام ایالت کوچک آلاسکا یعنی سارا پیلین را به عنوان معاون انتخاب کرد. با این که پیلین با 44 سال سن، جوان بود و در نقطه مقابل مک کین 72 ساله قرار داشت و با داشتن 5 فرزند، نماد یک مادر محافظه کار آمریکایی بود، اما مهمترین نقطه ضعف وی زن بودن بود. به این دلیل که وی کاندیدای معاونت از حزب جمهوری خواه بود و برخلاف دموکرات ها در این حزب شاهد حضور کمتر سیاستمداران زن هستیم.

جمهوری خواهان قصد داشتند با معرفی کاندیدای معاونت زن، رای زنان را که به طور سنتی به دموکرات ها رای می دهند را از آن خود کنند. همچنین بتوانند تاریخ ساز شوند و اولین معاون رئیس جمهور زن را به کاخ سفید ببرند. پیش از این در انتخابات 1984، والتر ماندیل کاندیدای دموکرات ها جرالدین فرارو را به عنوان معاون انتخاب کرد تا اولین معاون زن در یکی از دو حزب اصلی انتخاب شود، اما در انتخابات نهایی، آنها شکست سختی از ریگان خوردند. در نهایت انتخاب پیلین نتوانست به جمهوری خواهان کمک کند و آنها شکست خوردند. مک کین سال ها بعد از انتخاب پیلین ابراز پشیمانی کرد و انتخاب اصلی و شخصی اش را سناتور جو لیبرمن معرفی کرده بود.

در انتخابات 2004، کاندیدای دموکرات ها جان کری، رقیب سابقش در انتخابات مقدماتی، سناتور جان ادواردز را به عنوان معاون انتخاب کرد. ادواردز در آن دوره که حزب دموکرات هنوز جرات معرفی کاندیدای اقلیت نژادی را پیدا نکرده بود، گزینه خوبی بود. سن مناسبی داشت (51 سال) و 10 سال از کری جوان تر بود. برخلاف کری که از ایالت لیبرال ماساچوست بود، او از ایالت محافظه کار و رقابتی کارولاینای شمالی می آمد. اما نکته مهم در این انتخابات فضای امنیتی به وجود آمده پس از 11 سپتامبر و جنگ های افغانستان و عراق بود که موجب شد تیم دموکرات ها رقابت را به جورج دبلیو بوش واگذار کند.

در سال 2000، بوش که فرماندار تگزاس بود و به دلیل این که هیچ وقت در دولت یا کنگره حضور نداشت یک غیرخودی محسوب می شد، دیک چنی یکی از خودی های واشینگتن که رئیس دفتر جرالد فورد، وزیر دفاع دولت بوش پدر و معاون رهبر اقلیت حزب جمهوری خواه در مجلس نمایندگان بود را به عنوان معاون انتخاب کرد. چنی 5 سال بزرگتر از بوش 54 ساله بود. هر دو از پایگاه مشابهی از حزب جمهوری خواه می آمدند و از این رو مهمترین دلیل انتخاب چنی سابقه و تجربه بالای وی بود. در آینده مشخص شد چنی منشاء بسیاری از تصمیمات و سیاست های دولت بوش بوده است.

ال گور، کاندیدای دموکرات ها، سناتور جو لیبرمن را به عنوان معاون انتخاب کرده بود. ال گور 52 ساله هم معاونی مسن تر از خودش (58 ساله) انتخاب کرد. انتخاب لیبرمن از آنجایی که وی یهودی بود، تاریخی بود و برای اولین بار یکی یهودی می توانست در آمریکا به عنوان معاون رئیس جمهور انتخاب شود. با وجود این که ال گور در سال 2000 پیروز آراء مردمی شد و به خاطر آراء الکترال رقابت را به بوش واگذار کرد، اما انتخاب لیبرمن چندان تاثیر مثبتی بر کمپین وی نداشت. ال گور می توانست انتخاب بهتری داشته باشد و به جای این که فردی به عنوان اقلیت دینی را انتخاب کند، چون خودش 8 سال معاون رئیس جمهور بود و تجربه بالایی داشت، یک شخص جوان و غیر خودی در واشینگتن را انتخاب کند، نه این که لیبرمن با 11 سال سابقه سناتوری و دارای افکار تند در سیاست خارجی را انتخاب کند. لیبرمن آنقدر از ساختار حزب دموکرات دور بود که در سال 2006 از این حزب خارج شد و به دلیل شباهت عقایدش به جمهوری خواهان، گزینه مد نظر مک کین برای معاونت بود.

در انتخابات امسال، بایدن اعلام کرده است که یک زن را به عنوان معاون انتخاب خواهد کرد. گزینه های متعددی برای این پست وجود دارند که در هفته آینده آنها را بررسی خواهیم کرد.

نظرسنجی

این هفته هم بایدن همچنان پیشتاز است. براساس میانگین نظرسنجی RCP، بایدن با 8.8 درصد اختلاف جلوتر از ترامپ است.