گلزاری دیروز (یکشنبه، ۵ مرداد) به علت بیماری ریوی ناشی از یک توده، در بیمارستان شریعتی تهران بستری شد؛ اما پس از چند ساعت و با کاهش سطح هشیاری، به کما رفت و ساعاتی بعد در همان بیمارستان درگذشت.

او که فارغ‌التحصیل رشته باستان‌شناسی دانشگاه تهران بود و در سال ۱۳۵۶ موفق به کسب دکترای خود شد، ازجمله کسانی بود که محصر عزت‌الله نگهبان، پدر باستان‌شناسی ایران را درک کرد. گلزاری از سال ۱۳۴۹ در استان‌های آذربایجان غربی، کردستان و کرمانشاه، ابتدا در همراهی با گروه‌های باستان‌شناسی آمریکایی و آلمانی، به شکل پراکنده همکاری ‌پرداخت و بعدها، خود سرپرستی چند کاوش در این مناطق را عهده‌دار شد. او همچنین از سال ۱۳۵۱ به همراه هیئت علمی گروه باستان‌شناسی دانشگاه تهران در حفاری تپه زاغه قزوین حضور داشت.

او که از سال ۱۳۵۰ به عضویت هیئت علمی گروه باستان‌شناسی دانشگاه تهران درآمد، پس از بازنششستگی، تا همین سال‌های اخیر هم، در دانشگاه آزاد، دانشجویان را از علم خود بهره‌مند می‌کرد و به پاس شصت‌سال خدمت به فرهنگ ایران، ۲۱ مهر ۱۳۹۷، آیین بزرگداشتش در موزه ملی ایران برای او برگزار شد.

از جمله آثار او می‌توان به تالیف ک‍رم‍ان‍ش‍اه‍ان - ک‍ردس‍ت‍ان- که در سال ۱۳۵۷ در ان‍ج‍م‍ن آث‍ار م‍ل‍ی منتشر شد و بیستون و داریوش: یادبود پیروزی‌های داریوش یکم هخامنشی، تصحیح س‍ف‍رن‍ام‍ه اس‍ت‍رآب‍اد و م‍ازن‍دران و گ‍ی‍لان و... نوشته م‍ی‍رزا اب‍راه‍ی‍م نامی که در سال ۱۳۵۵، در بنیاد فرهنگ ایران چاپ شد و ترجمه ایران باستان از آغاز تا پایان هخامنشیان، (ایران، جلد یکم) اثر ژان-ل‍وی‍ی اوئ‍و، ایران باستان: از اشکانیان تا فروپاشی ساسانیان، (ایران، جلد دوم) نوشته ولادی‍م‍ی‍ر گ‍ری‍گ‍ور ی‍وی‍چ ل‍وک‍ون‍ی‍ن، س‍ف‍رن‍ام‍ه م‍ل‍گ‍ون‍ف ب‍ه س‍واح‍ل ج‍ن‍وب‍ی دری‍ای خ‍زر: ۱۸۵۸ و ۱۸۶۰م به قلم گ‍ری‍گ‍وری وال‍ری‍ان‍ووی‍چ م‍ل‍گ‍ون‍ف و گنجینه هنر اسلامی تالیف ف‍ی‍ل‍ی‍پ ب‍م‍ب‍ارو اشاره کرد.