مقامات برخی از مناطق اروپا کاملاً از وجود این دو پدیده یعنی جادوگری و گرگینه اطمینان داشتند، بنابراین آنها معتقد بودند که جادوگران معجوناتی درست می‌کنند که به آنها اجازه اوج‌گرفتن و پرواز می‌دهد و به این نتیجه رسیدند که جادوگران نیز می‌توانند معجون‌هایی را درست کنند که مردم را به گرگ تبدیل می‌کند.

وقتی گوجه‌فرنگی برای اروپایی‌ها شیطانی و ترسناک بوداختصاصی «تابناک با تو»؛ با کشف قاره دو آمریکا، غذاها، حیوانات، فرهنگ‌ها، فناوری و بیماری‌ها بین دنیای جدید و قدیم منتقل شدند. با این حال در مورد گوجه فرنگی، آن گیاه در اروپا به طرز عجیبی بحث برانگیز بود و هیچ گیاه دیگری در طول تاریخ به آن چیزی که گوجه فرنگی رسیده باشد - که از نظر دانشمندان به جایگاهی به عنوان میوه رسیده - دست نیافته‌است. پس از ورود گوجه‌فرنگی به دنیای باستان، آنها بسیار محبوب شدند و تحولات اساسی در مورد غذاهای محلی جهان انجام شد. اما در بعضی از مناطق اروپا این میوه گیاه شیاطین به حساب می‌آمد و دلایل این باور بی‌شمار بود.

همزمان با عصر کشف، پدیده شکار جادوگران در اروپا رواج یافت که اساساً پدیده‌ای عجیب و بی‌اساس است. ده‌ها هزار زن در اروپا به دلیل تمرین جادوی سیاه به قتل رسیدند. در آن دوره، فوبیای جدیدی از گرگها نیز پدید آمد، هزاران زن و مرد به اتهام گرگینه بودن اعدام شدند.

پیدایش گوجه فرنگی همزمان با انتشار پدیده جادوگران و گرگینه در اروپا

گوجه فرنگی چه ارتباطی با این موارد دارد؟

به نظر می‌رسد که مردم اروپا از این امر سردرگم بودند و معتقد بودند که گوجه فرنگی همان گیاهی است که جادوگران برای تهیه معجون از آن استفاده می‌کنند، زیرا گوجه فرنگی ها متعلق به خانواده بادمجان‌ها هستند - که به نوبه خود شامل بسیاری از گیاهان کشاورزی و وحشی مانند گوجه فرنگی، بادمجان، فلفل های تند و شیرین و سیب زمینی است که برخی از آنها بسیار سمی هستند.

متأسفانه برای گوجه فرنگی‌ها ، آنها در حدود سال ۱۵۴۰ وارد اروپا شدند، دوره ای که اوج هیستری جادوگران را بود. از چهاردهم تا اواسط قرن هفدهم میلادی، هزاران اروپایی - که اکثر آنها زن هستند - پس از اینکه به جرم سحر و جادوگری متهم شدند به قتل رسیدند. ساحره‌ها به حکم دادگاه‌ها در خیابانها به زمین کشانده و یا غرق می‌شدند و یا به آتش کشیده و یا به اعدام محکوم می‌شدند.

در زمان رسیدن گوجه فرنگی به اروپا، مقامات به مواد تشکیل دهنده معجون جادوگران علاقه‌مند بودند - به ویژه آن دسته از معجون‌هایی را که فکر می‌کردند به جادوگران اجازه پرواز می‌دهد. در سال ۱۵۴۵ پزشکی به نام اندرس‌لاگونا مواد اولیه مورد استفاده جادوگران را مورد بررسی قرار داد که گیاهی شبیه گوجه‌فرنگی در آن میان وجود داشت.

فرض بر این بود که جادوگران در گذشته از گیاهان برای تهیه معجون جادویی استفاده می کردند بیشتر این گیاهان از گیاهان متعلق به خانواده بادمجان‌ها بودند.

گوجه فرنگی مانند امروز قرمز و گرد نبود، اما گیاه گوجه فرنگی به بذرالبنج سیاه نزدیک تر بود و برخی از انواع گوجه های زرد شبیه میوه توهم زای ماندارین بود. بنابراین در دوره‌ای که اروپا سرشار از جادوگری و جادوگری بود، هر گیاه مشابه آنچه جادوگران استفاده می‌کردند، مورد نفرت قرار می‌گرفت. در حقیقت، اسپانیا پناهگاه امن برای گوجه فرنگی بود، زیرا تفتیش عقاید در آنجا اعلام كرد كه اعتقاد به جادو و جادوگری نوعی بدعت است و به همین دلیل مردم از گوجه فرنگی نمی‌ترسیدند. بعدها گوجه فرنگی به عنوان یکی از اصلی‌ترین اجزای بسیاری از غذاها در اسپانیا و ایتالیا تبدیل شد در حالی که همسایگان فرانسوی و انگلیس آن را گیاه‌بدی‌ها می‌دانستند.