ویدیو های منتشر شده در فضای مجازی حاکی از آن است که در برخی از واحدهای مرغداری، مرغ ها دچار بیماری کانی بالیسم یا خودخوری طیور شده اند که در این بیماری مرغ ها با نوک زدن همدیگر را زخمی می کنند و برخی از آنها نیز تلف می شوند. بیماری که علت آن عدم تناسب در جیره غذایی، محیط نامناسب و تراکم بالا عنوان شده است.

به گزارش ایسنا، چندین ماه پیش ویدیوهایی در فضای مجازی منتشر شد که نشان می داد در برخی از واحدهای مرغداری، مرغ ها با نوک زدن، همدیگر را زخمی کرده و برخی از آنها به دلیل پارگی شکم تلف شده بودند. موضوعی که آن زمان ایسنا با پیگیری از انجمن صنفی مرغداران گوشتی متوجه شد که بیماری کانی بالیسم یا خودخوری طیور در این واحدها به دلایلی چون کمبود جیره غذایی و مناسب نبودن محیط زندگی آنها شیوع پیدا کرده است.

اخیرا اما ویدیوی دیگری منتشر شده که در آن علت خود خوری مرغ ها بیماری هاری عنوان شده است. موضوعی که نایب رییس انجمن صنفی مرغداران گوشتی آن را رد و علت را همان بیماری کانی بالیسم عنوان کرد.

حبیب اسدالله نژاد در گفت و گو با ایسنا در این باره اظهار کرد: پدیده یا اتفاقی جدیدی رخ نداده و در این واحدها بیماری خودخوری یا کانی بالیسم شیوع پیدا کرده است. دلایل مختلفی ازجمله تراکم بالا، بالانس نبودن جیره، گرسنگی، اختلالات ژنتیکی، نور بالا و....می تواند باعث شیوع این بیماری شود. که در طی آن مرغ ها دچار نوعی خشونت می شوند و به یکدیگر نوک می زنند. در مرحله بعد به جوجه هایی نوک می زنند که زخمی و خونی شده اند و حتی ممکن است باعث مرگ بعضی از جوجه ها شوند.

وی ادامه داد: در صورت مدیریت صحیح با اقداماتی مانند بالانس جیره، کاهش نور، کاهش تراکم استفاده و ریختن پوسته جو یا برنج بر روی دان، زدن اسپری کلرامفنیکل بر روی زخم و اعمال مدیریت صحیح بعد از چند روز این بیماری قطع می شود.

نایب رییس کانون انجمن صنفی مرغداران گوشتی تصریح کرد: کلیپ منتشر شده با هدف تشویش اذهان عمومی و کاهش انگیزه مردم برای دسترسی به ارزان ترین و با کیفیت ترین کالای پروتئینی ساخته شده و یک شیطنت رسانه ای است که هر از گاهی در مورد مرغ شاهد آن هستیم.

وی در پایان گفت: نکته قابل توجه درمورد بیماری کانی بالیسم این است که مرغ ها فقط گوشت مرغ زخمی را نوک می زنند و پاره می کنند و معمولا آن را نمی خورند. اگرچه در صورت خوردن هم هیچ اتفاق خاصی رخ نمی دهد، زیرا که پرندگان بومی، پرندگان شکاری، مرغ های بومی و محلی همه چیز خوار بوده و حیوانات کوچکتر را شکار و تغذیه می کنند و ما نیز از آنها استفاده می کنیم و مشکلی هم ایجاد نمی شود.