زخم‌خورده اما سربلند مثل پرسپولیس آسیایی

عصرایران؛ احسان محمدی- شنبه 12 مهر برای پرسپولیسی‌ها خیلی طولانی‌تر از یک روز بود. همه چیز از لحظه اعلام حکم محرومیت عیسی آل‌کثیر روی دور کُند رفت. انگار اتفاقات با صحنه آهسته به نمایش در می‌آمد. یک شوک ناگهانی مثل شلیک به پای اسب مسابقه. قرمزها انتظار هر اتفاقی را می‌کشیدند جز اینکه ستاره تازه یافته‌شان محکوم به رفتار نژادپرستانه شده باشد. موضوعی که بسیار بعید است حتی به مغز آل‌کثیر خطور کرده باشد. شیطنت داخلی و خارجی و بی‌کسی در AFC و البته رندی رقیبان نیش پرسپولیس را کشید. شبیه ماری شدند که زهر نداشت. حالا خیلی‌ها خودشان را آماده کرده بودند که شکست احتمالی را بیندازند گردن این ضربه شوکه‌آور.

فوتبال اما خیلی بازی عقلانی نیست. گاهی یک تیم چند بار به تیر می‌زند، مالکیت کامل بازی را بر عهده دارد اما یک اشتباه، یک شوت ناگهانی یا یک معجزه از راه می‌رسد و تیمی که می‌گفتند شکست می‌خورد بازی را می‌برد. آنچه در شنبه 12 مهر برای پرسپولیس رخ داد ورای فوتبال بود. ترکیب جنگیدن تا آخرین نفس، فرصت‌طلبی، بخت خوب و البته هوشمندی یحیی گل‌محمدی.

وقتی یحیی به پرسپولیس برگشت در تحسین او نوشتم، متهم شدم به مخالفت با مربیان خارجی، وقتی لیگ را فتح کرد یادداشت نوشتم گفتند کاری نکرده، این تیم محصول برانکو-کالدرون است و حتی یک ناشی هم می‌توانست آن را قهرمان کند، وقتی مقابل استقلال شکست خورد و گفت از قبل برنامه‌ریزی شده بود استقلال ببرد، نقدش کردم و نوشتم«حمله کردن و تاختن به او بعد از یک شکست حتی با عملکرد بد، منصفانه نیست، او از کسانی است که آینده فوتبال ایران به شمار می روند، این شکست را می‌شود فراموش کرد و فوتبال فرصت جبران می‌دهد اما حرف‌ها و بهانه‌جویی‌ها را نه!»

یحیی فوتبال ایران را رو سفید کرد. نشان داد یک چهره ممتاز است. خونسرد، زیرک، آگاه به فوتبال روز، متین و موقر، منعطف زیر فشار و هوشمند در خرید بازیکن و به کارگیری آنها. او از حامد لک، میلاد سرلک، عیسی آل‌کثیر، احسان پهلوان و سعید آقایی به شکلی بازی گرفت که انگار سالهاست در ترکیب پرسپولیس بوده‌اند. حالا پرسپولیس به سبک یحیی به فینال لیگ قهرمانان راه یافته است و در یک قدمی کسب عنوانی است که بی‌تابانه در آرزوی فتحش هستند.

آنها که فینال پرسپولیس – کاشیما را به خاطر می آورند یادشان هست که موقع اهدای مدال تیم نایب قهرمان در ورزشگاه آزادی، درست وقتی که هواداران یک صدا تیم شکست خورده و برانکو را تشویق می‌کردند، محمد انصاری مدافع پرسپولیس که در آن بازی مصدوم شد با عصا خودش را بالا کشاند، کنار بازیکنانی که بعضی از آنها گمنام بودند و هنوز هم شهرتی ندارند. آن نایب قهرمانی با پنجره بسته و بازیکنان جوان و ... برای قرمزها کمتر از قهرمانی نبود. این بار یحیی گل‌محمدی با یک محرومیت عجیب، با یک بازیکن اخراجی، در روزهای کرونایی و در شرایطی که تیم حریف به معنای واقعی یک تیم تاکتیکی و مسلط بود توانست در ضربات پنالتی پرسپولیس را به فینال ببرد.

پرسپولیس در ضربات پنالتی توانست 6-5 النصر عربستان را شکست دهد. در شبی که محمدحسین کنعانی‌زادگان، سیامک نعمتی، میلاد سرلک، شجاع خلیل زاده و علی شجاعی بهترین پنالتی‌های عمرشان را زدند تا جمع کثیری از ایرانیان برای دقایقی غم نان و فردا را از یاد ببرند و عده قلیلی که AFC را با کامنت‌های انگلیسی تحریک کردند و آنها که پشت پرده با لابی و بزرگنمایی زمینه محرومیت آل‌کثیر را فراهم آوردند، بروند آب و صابون بخرند و صورتشان را بشویند.

این پیروزی مبارک همه آنها که تسلیم نمی‌شوند، با همه وجود برای تحقق رویاهایشان می‌جنگند و با اطمینان به راهشان ادامه می‌دهند وقتی از همه طرف به سمت‌شان سنگ پرتاب می‌شود. 

نخست‌وزیر مجارستان: ۳۰۰ میلیارد یورو کمک به اوکراین، هدر رفت پول بود

بیشتر بخوانید:

شکایت النصر عربستان از پرسپولیس

بالاخره AFC را قبول‌ داریم یا نداریم؟

پیروزی تیم‌ملی زیر سایه اندوه ملی

یتیم مثل استقلال و پرسپولیس؟

پرسپولیس گلاویز با خودی‌ها!

بشار رسن، جدایی با لبخند یا ماندن به اجبار؟

گلیم بخت این بازیکن را با «ناسپاسی» بافته‌اند

آموختن درس بزرگ زندگی از شجاع خلیل‌زاده

در را پشت سر ببند آقای رسول‌پناه!

استقلالی‌ها باید از پرسپولیس آسیایی حمایت کنند؟

از دست خدا تا دست «مهدی شیری»!

تماشاخانه

قهوه ترک یا اسپرسو کدام برنده واقعی هستند؟ دو سبک، دو تجربه (فیلم)

آنچه از بم برجای ماند / ۲۱ سال بعد، هنوز برخی زخم‌ها باز هستند (فیلم)

فیلم های دیگر