روزهایی که حتی پول نان خریدن هم نداشته اند و با شکم گرسنه خوابیده اند؛ دو هفته ای یکبار و با کمک خیران مرغ می خورند، آن هم با پیکنیکی که هم گرمشان می کند و هم با آن غذا می پزند.

از خرابه های شهر دهدشت نقل مکان کرده اند و در خانه ای بسیار فرسوده و آن هم موقتی ساکن شده اند؛ بچه چهارماهه را با آب سرد حمام می کنند چرا که آب و برق و گاز خانه به دلیل بدهی قطع شده است و بچه های مریضی که تنها به دلیل بی پولی درمان نمی شوند.

به گزارش ایسنا، این خانواده تنها یک آرزو دارد؛ داشتن یک اتاق تمیز با کمترین وسیله زندگی و ساغر که خوب شدن پدر معتادش را می خواهد و زیارت خانه امام رضا (ع)... بله این ها همگی حداقل های زندگی است که خانواده معرف خواه، ساکن در بافت قدیمی دهدشت در کهگیلویه و بویراحمد ندارند و دنبال معرف هایی می گردند که آنها را از این وضعیت اسفناک نجات دهند.

سیکنه دیده گاه، مادر و نان آور خانواده ۳۸ سال دارد اما به چهره شکسته اش نمی خورد؛ اومی گوید ۱۲ سال است که با شوهرش “امید علی معرف خواه” که متاسفانه معتاد است و یکسال نیز زندان بوده ازدواج کرده است و نتیجه این زندگی ۳ فرزند است.

۵ سال اول زندگی را در خراب‌های شهر گذرانده و حالا ۷ سال است که در خانه قدیمی زندگی می کند که صاحبش نیستند و برای رضای خدا، موقت به آنان داده اند. شوهر سکینه بیکار است و فرزندانش بیمارند.

حتی اجاق گاز برای پخت و پز ندارند و از پیکنیک استفاده می کنند؛ وسایل گرمایشی ندارند و در واقع می توان گفت در این خانه جز یک یخچال قدیمی و تلویزیون کهنه قدیمی وسیله دیگری نیست. بچه ها با آب سرد حمام می شوند چرا که آب، برق و گاز خانه را به خاطر بدهی قطع کرده اند؛ در واقع نه درآمدی برای اجاره خانه دارند و نه پس اندازی برای خرید خانه.

آنها یک‌سال است که تحت پوشش کمیته امداد دهدشت هستند و ماهانه مستمری دریافت می کنند اما با این حال جوابگوی مخارج زندگی‌شان با ۳ فرزند و هزینه درمان آنها نمی شود.

از سوی کمیته امداد پیگیر شدند تا شاید بتوانند خانه ای برایشان تهیه کنند اما به آنها گفته شد تنها زمانی می شود خانه برای آنها ساخت که زمین را خودشان خریده باشند و در نتیجه ساختن خانه برای این خانواده فعلا بی نتیجه مانده است.

عبدالخالق آرامش دوست، رئیس کمیته امداد دهدشت به ایسنا توضیح داده است، این خانواده یک سال است که به خاطر زندانی بودن مرد خانه تحت پوشش این نهاد است و هر ماه برای آن‌ها مستمری پرداخت می شود؛ آنچه که نیاز آن‌هاست در اختیار آنها قرار داده شده اما برای مسکن به آن‌ها پیشنهاد شد که خانه ای برایشان رهن شود یا اینکه زمینی آماده کنند که برایشان خانه ای ساخته شود اما دیگر از سوی خانواده اطلاعی داده نشده است.

ساغر، دختر بزرگ خانواده، ۱۲ ساله و کلاس سومی است و در شرایط کرونایی هیچ وسیله و امکاناتی برای آموزش مجازی ندارد؛ تبلت و یا موبایل هوشمند می خواهد برای درس خواندن و البته او چند سال است که به خاطر مشکل پاهایش به مدرسه نمی رود؛ آرزویش دکتر شدن است تا بتواند همه مردم و حتی بچه های مثل خودش را درمان کند.

او از وضعیت معتاد بودن پدرش خسته است و آرزویش ترک اعتیاد پدر است و از اینکه می بیند چشم پدرش در هنگام مصرف مواد مخدر قرمز می شود، عذاب می کشد؛ دوست دارد یک خیری پیدا شود و پدرش را ترک بدهد؛ لباس‌های قشنگ بپوشد تا کسی خانواده اش را مسخره نکند و البته خانه ای برای زندگی داشته باشد.

او درحالی که اشک‌هایش را پاک می کند می گوید کاش می توانستم به پابوس و زیارت امام رضا (ع) بروم شاید بزرگترین آرزویم این باشد.

سوگند ۹ ساله، دیگر دختر خانواده به سختی و با لکنت زبان از آرزوهایش می گوید؛ دوست دارد خانه داشته باشد؛ برنج و گوشت بخورد و لباس توردار داشته باشد.

مادر خانواده به ایسنا می گوید: در خانه های مردم کار می کنم رخت و لباس‌ها و خانه هایشان را می شویم و تمیز می کنم و حتی روزهایی بوده که پول خریدن نان را هم نداشتم و فرزندانم گرسنه خوابیده اند.

او با اشاره به دفترچه درمانی روستایی شان از بیماری‌های فرزندانش ادامه می دهد: دختر بزرگم پاهایش مشکل دارد؛ هر دو دخترم مشکل ذهنی دارند و دختر ۹ ساله ام علاوه بر تیروئید مشکل گفتاری و لکنت زبان دارد که باید تحت درمان باشد اما ما حتی توان مالی این کار را هم نداریم.

وقتی از او پرسیده شد که با توجه به مشکلات فرزندان آیا تحت پوشش بهزیستی هستند، پاسخ داد: طبق پیگیری‌هایی که آخرین بار یک‌سال پیش داشتیم موفق به تحت پوشش قرار گرفتن نشدیم و علت آن این بود که قرار بود برای برگزاری کمیسیون به ما اطلاع دهند اما هیچ خبری از طرف این نهاد برای فرزندانم نشد.

جهانگیر افشانده، رئیس اداره بهزیستی شهرستان کهگیلویه نیز به ایسنا گفت: افرادی با مشکلاتی از جمله لکنت زبان، معلولیت جسمی حرکتی، شنوایی و بینایی تحت پوشش این نهاد هستند؛ باید مشکلات این خانواده بررسی شود که علت تحت پوشش قرار نگرفتن این خانواده چه مساله ای بوده و همچنین این خانواده باید مراجعه کنند و اگر شرایط آن‌ها خیلی حاد باشد در سریع‌ترین زمان ممکن برگزاری کمیسیون برای آن‌ها انجام می شود و در اولین فرصت و در صورتی که سامانه اجازه دهد نسبت به ثبت آن‌ها اقدام و مستمری برقرار می شود.

وی افزود: در صورت تایید این خانواده از طرف کمیسیون و با توجه به نوع و شدت معلولیت برای آن‌ها مستمری برقرار می شود هزینه درمان، هزینه مسکن، وام اشتغال و سایر خدمات ارائه می شود.

رئیس کمیته امداد دهدشت هم اضافه کرده است، برای وصل شدن دوباره اشتراک برق، گاز و آب این خانواده اقدامات لازم انجام شده اما با توجه به فرسوده بودن بافت این خانه شرایط ارائه این خدمات وجود ندارد.

مادر این خانواده با اشک و بغض حرف می زند و از مردم، خیرین، مسئولین و تمام کسانی که صحبت‌هایش را می شنوند می خواهد که به او و بچه هایش کمک کنند و دوباره تنها خواسته اش را تکرار می کند؛ یک سقف و سرپناه برای خود و بچه هایش.