عصرایران؛ مصطفی داننده- خانه نشینی به خاطر کرونا و البته تعطیلی به مناسبت شهادت امام حسن عسگری(ع) و آغاز امامت امام زمان (عج) باعث شد، با دقت بیشتری تلویزیون را نگاه کنم.

همین اول کار بگویم من به عنوان یک نویسنده، برنامه‌های تلویزیون را نگاه می‌کنم. بیشتر از خیلی‌ از دوستان به ظاهر انقلابی کارهای شبکه افق را دیده‌ام.

نحوه برخورد صداوسیما با شهادت‌ها و اعیاد بسیار عجیب است. مدیران تلویزیون درست مانند مدیران روابط عمومی سازمان‌ها و نهادهای مختلف عمل می‌کنند. اگر شهادت باشد، بنر شهادت سردر اداره نصب می‌کنند و اگر عید باشد، بنر تبریک می‌زنند.

در تلویزیون هم اگر شهادت باشد، سریال‌ها و برنامه‌های تا حدودی شاد، قطع می‌شود و به جای آنها «شاید برای شما اتفاق بیفتد» و یا «قصه‌های تبیان» پخش می‌شود.

اگر شهادت باشد، نجم الدین شریعتی مجری برنامه سمت خدا لباس تیره می‌پوشد و مهمان روحانی برنامه هم عبا و قبای مشکی به بر می‌کنند.

در اعیاد درست برعکس این اتفاق می‌افتد. سریال‌های و برنامه‌های کمی شاد پخش می‌شوند و از دیگر خبری از شاید برای شما اتفاق بیفتد نیست و شاید آن وسط یک فیلم سینمایی هزار بار پخش شده را هم دوباره پخش کنند.

اگر عید باشد،نجم الدین شریعتی مجری برنامه سمت خدا لباسی شاد می‌پوشد و مهمان روحانی برنامه هم عبا و قبای روشن به بر می‌کنند.

همه اینها باعث می‌شود وقتی مردم پای تلویزیون در ایام عید یا شهادت ،پای تلویزیون می‌نشینند، حوصله‌شان سر برود و کنترل ماهواره را به دست بگیرند یا سراغ سایت‌های ارائه فیلم VOD (فیلیمو، نماوا و ...) می‌روند.

آنهم در روزهایی که باید کاری کرد که مردم خانه‌نشین شوند و در ایام کرونا، هوس رفتن به دشت و دمن نکنند.

متاسفانه برخی از مدیران تلویزیون، فکر می‌کنند چون مردم صداوسیما را می‌بییند و یا گوش می‌کنند، پس راضی هستند. نه، عزیز دل برادر؛ برنامه‌های تلویزیون مجانی است و احتیاج به پرداخت پول ندارد و بخشی از مردم چاره جز دیدن برنامه‌های رسانه به ظاهر ملی ندارند.

کاش اهالی صداوسیما از خود می‌پرسیدند که چرا بازپخش سریال‌های «پس از باران» و «پایتخت 1» از سریال‌های تازه تولید شده آنها بیشتر طرفدار دارد.

امروز، صداوسیما با بودجه کلانی که از جیب مردم پرداخت می‌شود، تبدیل به قاتل جذابیت شده است. تلویزیون و رادیو با دست‌های خودشان راه خروج را به محبوب‌ترین چهره‌ها نزد مردم نشان می‌دهند.

تلویزیونی که زمانی عطاران، فردوسی‌پور، فرزاد حسنی، جواد یحیوی، محمود شهریاری و ... داشت، امروز با آدم‌های معمولی، برنامه‌های معمولی می‌سازد.

کار تلویزیون به جایی رسیده است که برخی از سریال‌‌های ساخته شده توسط همین سازمان هم اجازه پخش دوباره نمی‌دهد. کدام یک به یاد دارید که شبکه آی فیلم، سریال شب‌های برره یا دوران سرکشی را بازپخش کرده باشد؟

جالب است که این سازمان ناکارآمد می‌خواهد، شبکه خانگی را هم در اختیار بگیرد تا آن را هم تبدیل به یک بدرنخور تمام عیار کند.

تلویزیون ایران بخشی از جامعه را عزیز می‌داند و با دیگران کاری ندارد. همین که عده‌ای محدود از او راضی باشند، کفایت می‌کند و این مهم‌ترین دلیل ناکارآمدی صداوسیما در این سال‌هاست.

البته در پایان باید گفت هستند برنامه‌هایی که به خاطر استعداد تهیه کننده و یا مجری، مفید و سرگرم کننده هستند.