عصرایران؛ مصطفی داننده- این روزها در کنار تمام مشکلات اقتصادی و اجتماعی که با آن روبرو هستیم، کرونا هم شده است قوزبالای قوز. فعلا تا نیامدن واکسن باید با این ویروس زبان نفهم، بسوزیم و بسازیم.

کرونا باعث شده است از بین بیمار شدن و بیمار نشدن، مُردن و نمردن یکی را انتخاب کنیم. بیایید راه‌هایی که کرونا پیش پای ما گذاشته است را با هم مرور کنیم.

راه‌های کرونا گرفتن و مُردن

مهمانی رفتن، عروسی گرفتن، ختم برگزار کردن، در مترو و اتوبوس فاصله گذاری اجتماعی و ماسک زدن را رعایت نکردن، باز بودن ادارات و مشاغل باظرفیت کامل و ...

راه‌های کرونا نگرفتن و نمردن

مهمانی نرفتن، عروسی نگرفتن، ختم برگزار نکردن، در مترو و اتوبوس فاصله گذاری و ماسک زدن را رعایت کردن، باز بودن ادارات و مشاغل با ظرفیت زیر 50 درصد و ...

اینکه مجبور هستیم برای کسب درآمد از خانه بیرون برویم تا خرج زندگی را تامین کنیم، حرفی نیست. بالاخره خرج زندگی باید از یک جا برسد. نمی‌شود هم در خانه ماند و هم شکم سیر داشت. واقعا پدر و مادرانی که در شرایط کرونایی دل به خیابان‌ها می‌زنند تا شرمنده خانواده نشوند، جهادگر هستند و باید از آنها تقدیر کرد.

اما مهمانی نرفتن و مهمانی گرفتن که دیگر به نان خانواده ارتباط ندارد. اینکه می‌گویند عروسی نگیرید، ممکن است مهمان‌ها کرونا بگیرند به معیشت مردم ارتباط دارد؟ پارتی گرفتن دراوج کرونا چه معنایی می‌تواند داشته باشد؟

حالا که خوشبختانه سفرها به خاطر محدودیت‌ها تعطیل شده است و گرنه دوباره شاهد بستن بار و بندیل و زدن به دل جاده بودیم.

تا حالا شنیده‌اید کسی به خاطر یک سال مهمانی نرفتن، مرده باشد؟ اما شنیده‌ایم که خانواده‌ای به خاطر مهمانی رفتن، به دیار باقی شتافته‌اند. شنیده‌ایم که داماد بعد از عروسی به جای عروس با مرگ هم بستر شده است.

بله، حوصله سر می‌رود، دل‌مان برای اعضای خانواده و دوستان تنگ می‌شود و هزار مسئله دیگر اما ارزش زندگی و زنده ماندن ،بیش از همه این داستان‌هاست.

کرونا دیر یا زود شرش را کم می‌کند و ما می‌مانیم و بازگشت به زندگی عادی. بازگشت به زمانی که می‌توانیم به راحتی همدیگر را در آغوش بگیریم و از زندگی جمعی لذت ببریم.

نیاید آن زمان و ما حسرت نبودن نزدیکان‌مان را بخوریم و با خود بگوییم کاش به آن مهمانی نرفته بودم. کاش آن روز پدر بزرگ و مادر بزرگ را به شمال نبرده بودم.

پسا کرونا برای برخی روزهای شادی است و برای عده‌ای روزهای حسرت. بیایید کاری نکینم که فردا پشیمان شویم.

در عصر کرونا صبر یک اصل مهم است. صبر در خانه ماندن و حفظ پروتکل‌های بهداشتی تا پایان شب سیاه کرونا.

شک نکنید که کرونا تمام خواهد شد و سال‌هایی خواهند آمد که خاطرات آن را برای نسل‌های بعد تعریف می‌کنیم. خاطرات روزهای کرونا!