عصرایران؛ مصطفی داننده- این روزها از گوشه کنار، فریاد "من هم هستم" شنیده می‌شود. در نگاه اول به نظر می‌رسد جمع دوستان عزم سفر کرده‌اند اما وقتی دقت می‌کنی، می‌بینی که انتخابات ریاست جمهوری در پیش است و دوباره برخی احساس تکلیف کرده‌اند که بیایند.

دوست دارند بیایند، بیایند. به خودشان، وجدان‌شان و خدایشان ارتباط دارد. ما که از نیت آدم‌ها آگاه نیستیم. انشالله که همه‌شان برای خدمت به خلق خدا، هوای ریاست جمهوری دارند.

در این میان اما برخی از نامزدها هستند که در چندین دوره انتخابات ریاست جمهوری، با «نه» مردم روبرو شدند. با فاصله از فرد پیروز در رتبه‌های سه یا چهار ایستاده‎‌اند اما بازهم شوق انتخابات دارند و دوست دارند فضای انتخابات ریاست جمهوری را تجربه کنند.

واقعا قدرت اینقدر جذاب است که حاضر هستند هر 4 سال، آبروی خود را به دست بگیرند و وارد صحنه رقابت شوند. هر دوره هم خود را شانس اصلی می‌دانند اما وقتی آرا شمرده می‌شود، مردم بازهم به آنها اعلام می‌کنند که جدی‌شان نگرفته‌اند.

چقدر خوب است برخی رفتارها را از فرنگی‌ها یاد بگیریم. در همین انتخابات آمریکا در بسیاری از موارد، افرادی که یک بار در انتخابات ریاست جمهوری طعم شکست و یا حتی پیروزی را می‌چشند دیگر حاضر به حضور در وادی انتخابات نمی‌شوند. آنها با خود می‌گویند مردم با برگه‌های رای‌شان، پیام خود را به صورت شفاف اعلام کرده‌اند پس لازم نیست هر دوره نظر آنها را بپرسیم.

آنگونه که از شواهد پیداست برخی در کشور تنها راه خدمت به مردم را ریاست جمهوری می‌دانند. در پستی که در حال خدمت هستند، ما شاهد هیچ تحول و پیشرفتی نیستیم اما همین افراد وقتی بحث شعار برای انتخابات پیش می‌آید می‌گویند: اگر من به قدرت برسم، تحول هر روز از جلوی شما رژه می‌رود.

این معنا در مورد روسای جمهور ایران هم صدق می‌کند. این همه علاقه برای بازگشت به ریاست جمهوری برای چیست؟ تازه همه‌شان هم معتقد هستند که اجازه داده نشده است برنامه‌هایشان را اجرا کنند. وقتی آن روز نتوانستی، امروز هم نمی‌توانی!

در آن 8 سال چه گُلی به سر مردم زده‌ای که دوباره بخواهی آن را تکرار کنی.

فرض می‌کنیم نیت این افراد خدمت به مردم است. این خدمت را اگر در دهداری یک ده کوچک هم انجام دهند، مورد قبول خداوند متعال قرار خواهد گرفت که هیچ عبادتی بهتر از خدمت به خلق نیست. لطفا اجازه بدهید تا افراد جدید با اندیشه‌های تازه به صحنه بیایند و کمی شاهد چرخش نخبگان در کشور باشیم.

در هر دوره انتخابات ریاست جمهوری ایران یک یا چند نامزد تکراری که سابقه شکست یا پیروزی در کارنامه دارد، حضور داشته اند. امیدوارم در انتخابات پیش رو، شاهد حضور آدم‌هایی باشیم که اولین بار است که نامزدی انتخابات ریاست جمهوری را تجربه می‌کنند و لااقل چهره‌شان تکراری نیست.