۰۸ دی ۱۴۰۳
به روز شده در: ۰۸ دی ۱۴۰۳ - ۰۲:۱۲
فیلم بیشتر »»
کد خبر ۷۸۵۵۸۱
تاریخ انتشار: ۱۷:۱۰ - ۰۲-۰۳-۱۴۰۰
کد ۷۸۵۵۸۱
انتشار: ۱۷:۱۰ - ۰۲-۰۳-۱۴۰۰

موج مهاجرت پزشکان و پرستاران ایرانی به خارج

من در سال 2006 درآمدی معادل 22 هزار دلار در ماه داشتم – یک درآمد افسانه ای در ایران- اما با آغاز تحریم ها و بدتر شدن وضعیت اقتصادی درآمد کنونی من به یک دهم درآمد سال 2006 تنزل یافته است.

با وجود کمبود بیش از 50 هزار پزشک و پرستار در ایران، تنگناهای اقتصادی باعث شده هزاران پزشک و پرستار ایرانی در شرایط بحران کرونا و کمبود کادر درمانی در ایران، خود را آماده مهاجرت به خارج از کشور کنند.

به گزارش عصرایران، روزنامه "لس آنجلس تایمز" با انتشار گزارشی از موج مهاجرت پزشکان و پرستاران ایرانی به خارج از ایران برای آینده بهتر و درآمد بیشتر خبر داده است.

دکتر تنکابنی 44 ساله متخصص اورژانس که سابقه 20 سال کار در ایران را دارد یکی از هزاران متخصص پزشکی است خود را آماده مهاجرت به خارج کرده است.

او به لس آنجلس تایمز گفت:" من در سال 2006 درآمدی معادل 22 هزار دلار در ماه داشتم – یک درآمد افسانه ای در ایران- اما با آغاز تحریم ها و بدتر شدن وضعیت اقتصادی درآمد کنونی من  به یک دهم درآمد سال 2006 تنزل یافته است...من از جمله پزشکانی بودم که همیشه معتقد بودم باید در کشور ماند و به مردم خدمت کرد اما الان خودم هم مجاب شدم کشور را ترک کنم و دیگر هیچ انگیزه ای برای نصیحت به پزشکان جوان برای ماندن آنها در کشور ندارم.

بخش بیماران کرونایی بیمارستانی در تهران/ آوریل 2021/ عکس: ابراهیم نوروزی؛ آسوشیتدپرس

موج مهاجرت پزشکان و پرستاران ایرانی به خارج

لس آنجلس تایمز نوشت: با وجود شیوع همه گیری ویروس کرونا در ایران و اعلام وزارت بهداشت مبنی بر کمبود 53 هزار نیروی کادر درمان، بسیاری از پزشکان و پرستاران ایرانی به دلیل وضعیت اقتصادی و آینده نامعلوم میلی به ماندن ندارند و بسیاری از آنها طی سال های گذشته کشور را ترک کرده اند و بسیاری نیز در حال طی کردن مراحل مهاجرت هستند.

طبق آمارها ایران در زمینه مهاجرت مغزها یکی از کشورهای در صدر لیست جهانی است و گفته می شود سالانه 180 هزار نیروی متخصص ایرانی کشور را ترک می کنند.

تنکابنی در این زمینه به لس آنجلس تایمز گفت: می توانم بگویم بیش از 30 درصد از همدوره ای ها و همکاران من از سال 2009 (1388) ایران را به مقصد کار و زندگی در اروپای غربی و آمریکای شمالی ترک کرده اند و بسیاری از آنها هم که مانده اند در فکر مهاجرت هستند.

"شهره گل پیکار" پرستار 35 ساله نیز در حال طی کردن مراحل اخذ ویزا و مهاجرت به کاناداست. او می گوید دهها نفر از همکاران و همدوره ای های او طی سال های گذشته به استرالیا مهاجرت کرده اند.

او می گوید: من 10 سال سابقه کار دارم و به سختی کار می کنم اما فکر می کنم اینجا حقوقی متناسب با سختی کارم به من پرداخت نمی شود."

لس آنجلس تایمز در ادامه نوشته:" متخصصانی مانند تنکانبی انگیزه زیادی برای ماندن در ایران داشتند چون با رونق صنعت توریست پزشکی درآمد خوبی داشتند. همه ساله هزاران بیمار از کشورهای عربی حاشیه خلیج فارس و حتی اروپای شرقی برای درمان با کیفیت و مقرون به صرفه به ایران می آیند اما شیوع ویروس کرونا این منبع درآمدی را هم تا حدود زیادی از میان برده است.

وزارت بهداشت ایران برای جلوگیری از مهاجرت کادر درمان مشوق هایی را به آنها در قالب حقوق و سختی کار و.. ارایه می کند اما به نظر می رسد این قبیل اقدامات تاثیر چندانی در جلوگیری از روند خروج کادر درمان از ایران نداشته است.

تنکانبی که در دوران سید محمد خاتمی رییس جمهوری اسبق ایران کار خود را آغاز کرده می گوید در دوران خاتمی این شانس را داشت که پیش خواهرش به ایالات متحده آمریکا مهاجرت کند اما او به خاطر اینکه شغل و درآمدی عالی داشت و دوست داشت به مردم کشور خودش خدمت کند، در ایران ماند ولی اوضاع کنونی اصلا مساعد نیست.

او می گوید: مهاجرت به ایالات متحده مقصد بیشتر پزشکان ایرانی طی 2 دهه گذشته بوده است اما به نظر می رسد در چند سال گذشته  مراکز درمانی ایالات متحده تمایلی به پذیرش پزشکان ایرانی ندارند و به همین خاطر پزشکان و پرستاران ایرانی اکنون بیشتر به کشورهایی چون کانادا و استرالیا و اروپا مهاجرت می کنند.

بخش بیماران کرونایی بیمارستان شهدای میدان تجریش تهران/ عکس: ابراهیم نوروزی؛ آسوشیتدپرس

موج مهاجرت پزشکان و پرستاران ایرانی به خارج

او می گوید: من در یک شهر کوچک در شمال ایران به دنیا آمده و بزرگ شدم. در سال های دهه 1980 (1360) و در زمان جنگ عراق و ایران کمبود کادر پزشکی و درمانی خیلی محسوس بود. ما بچه بودیم و تحصیل علوم پزشکی و پزشک شدن بزرگ ترین آرزوی خانواده های ایرانی برای فرزندانشان بود.

مهاجرت از ایران هرگز هدف تنکانبی نبود اما این روزها او به طور جدی به مهاجرت فکر می کند و درصدد مهاجرت است.

او می گوید:" کاش این شانس را داشتم که در شهر خود بازنشسته شوم، اما با از دست دادن امنیت شغلی و درآمد خوب، این خواسته تبدیل به آرزویی دست نیافتنی شده است.... فکر نمی کنم پیوندهای عاطفی بیش از این بتواند من را در اینجا نگه دارند."

 

ارسال به دوستان