به گزارش ایسنا، دکتر سعید نمکی در رونمایی از مجموعه مستند "شنا با دست های بسته" و عکس صحنه پردازی شده "فرصتِ بحران" گفت: روزهای به شدت سختی گذشت. این موارد را هر روز می‌نویسم و اگر روزی فراغتی یافتم و از این کسوت رهایی، به دلیل انسی که با قلم دارم، این روزهای سخت و جانگدازی که بر همه ما گذشت را خواهم نوشت.

وزیر بهداشت با بیان اینکه روزهای به شدت سختی گذشت، گفت: اگر روزی فراغتی یافتم و از این کسوت رهایی، به دلیل انسی که با قلم دارم، این روزهای سخت و جانگدازی که بر همه ما گذشت را خواهم نوشت.

وی افزود: آنچه که خلق شد، حماسه‌ای بزرگ بود که حاصل یک عشق بود. ترید ندارم موتور محرکه این حماسه جاویدان، عشق بود و من همواره به همکارانم گفتم که عشق را باید با نگاه عاشق نگاشت؛ عاشقانه‌ها را باید با دل‌های عاشق نوشت و به تصویر کشید و بیان کرد و دل عاشق جز دل هنرمند نیست. اصلا هنر زاییده عشق است.

هنر، بیان عاشقانه‌هاست. بعضی وقت‌ها در تعاریف می گویند هنر زبان گفتمان زیبایی‌هاست. من همیشه می گویم زبان در هنر، زبان گفتمان عاشقانه‌هاست و حماسه‌های تاریخی را هم در پررنج‌ترین شرایطش، اگر با زبان عشق بیان نکنند، معنی ندارد. سراسر شاهنامه و نبردهایش، لحظه به لحظه به گونه‌ای به عاشقانه‌ها درآمیخته و همین طور وقتی که بقیه صحنه‌های پر رمز و راز تاریخ را مطالعه می کنید به خصوص در تاریخ تشیع. حتما بارها و بارها این جمله بسیار زیبا و تاریخی حضرت زینب (س) را شنیده‌اید که وقتی پرسیدند تو در کربلا چه دیدی؟ نگفت خون و دود و آتش و تازیانه، گفت به خدا جز زیبایی چیزی ندیدم؛ چراکه زینب (س) با عشق با آن صحنه‌های پرسوز و التهاب نگاه می کرد.

نمکی ادامه داد: به همین دلیل از روزگار نخست این حماسه عنوان کردم که جامعه هنرمند کشور را باید درگیر کنیم؛ چراکه شاید این حماسه در تاریخ یک سرزمین و جهان تکرار ناشدنی است. البته این حماسه در تاریخ سرزمین ما ویژگی‌های خاص خود را داشت؛ به دلیل اینکه بحث تحریم‌ها نه فقط در بعد تجهیزات پزشکی و دارو، بلکه خزانه و بانک مرکزی هم تهی بود یعنی ما از همه جهات در مضیقه بودیم.

وی افزود: در سال ۹۹ به عنوان سال پربحران کرونا، یک میلیارد و ۲۰۰ میلیون یورو کمتر از سال آرام ۹۷ ارز مصرف کردیم. همچنین در سال ۹۸ سیلاب‌های بهاره را تجربه کردیم و بعد از آن مشکلات آنفلوآنزا، زلزله و ... را داشتیم و همکاران ما خسته از این فشارها در اواخر بهمن ۹۸ وارد بحث کووید شدند.

وزیر بهداشت ادامه داد: ما تاریخ دفاع مقدس را نگاشتیم با شیوه‌ای که عزیزانی مثل مرتضی آوینی‌ها به صحنه آمدند. اما بارها گفته ام فرق‌های واضح با دفاع مقدس داشتیم؛ گرچه آنجا هم حماسه هایی خلق شد که ماندگارترین صحنه‌های عشق ورزی است. اما این حماسه دو تفاوت عمده با دفاع مقدس داشت؛ ابتدا آنکه در این حماسه و در روزهای اول ژنرال‌ها و سردارهایمان رفتند روی مین.

وقتی ماسک و گان نداشتیم و همه جا را رصد می کردیم و به من خبر می دادند امشب ساعت ۲ بامداد از مسیر قطر و ...محموله می‌رسد اما ساعت دو و نیم زنگ می زدند با شرمندگی و یاس که انگلیس‌ و آمریکا و ... آمدند و نگذاشتند و بعد از آن من دوباره شرمسار گروهی که قول داده بودم صبح تجهیزات را به شما می رسانم.

وی افزود: اینجا سرداران ما رفتند روی مین و شهید شدند تا به سربازان و ... بگویند نترسید؛ چراکه صحنه‌های خوفناکی در ووهان چین ترسیم شده بود و البته بعد از مدت اندکی این موج به قدری با رشادت شکل گرفت که پشت لباس پرستاران نوشتند "ما گر ز سر بریده می ترسیدیم در محفل عاشقان نمی رقصیدیم"؛ به این ترتیب دیگر آن تابوی ترس از بیمار کووید و نرفتن به سمت او با رشادت افسران ارشد شکسته شد و همه جلو رفتند.

نمکی اظهار کرد: واقعا درست است که امریکایی ها با تمام وجود فکر کردند تیر خلاص ما کروناست؛ محاسبات آنها درست بود؛ چراکه کشورهایی در این عرصه مانده بودند که خیلی چیزها داشتند که ما نداشتیم؛ پول و امکانات داشتند، تحریم‌ نبودند، اما فرق آنها با ما این بود که ما آدم های دل به خدا بسته و عاشق داشتیم و خدا را داشتیم. مدعی خواست که از بیخ کند ریشه ما/غافل از آنکه خدا هست در اندیشه ما.

وی ادامه داد: حماسه‌ای که در جمهوری اسلامی ایران خلق شد، حماسه‌ای بی بدیل و بی نظیر بود. آمریکایی‌ها حداقل تا شش ماه قبل ۱۱۱ میلیارد دلار فقط خرج نظام سلامت کردند غیر از پول های هزاران میلیاردی که به معیشت مردم پرداختند؛ انگلیس نیز ۲۲ میلیارد پوند. در حالی که ما از یک میلیاردی که از صندوق گرفتیم، هنوز هم مقدار قابل توجهی از آن را نگرفتیم و دوستان به دلیل اینکه ممکن است این موضوع در امر نقدینگی و اثر بر اقتصاد، تاثیر منفی بگذارد، آنقدر قطره چکانی این پول را به ما دادند که لب ما از تشنگی حتی لحظه‌ای سیراب نشد. با این چنین منابع و تحریم های ظالمانه ببینید چه افتخاری کسب شد.

نمکی گفت: امروز معاون درمان گزارش پیک چهارم کرونا را داد. دیدید که وقتی ویروس انگلیسی به هر کشوری اعم از انگلیس و فرانسه و ... وارد شد، همان هفته اول مریض‌هایشان در زمین‌های چمن و خیابان ها بودند، اما در جمهوری اسلامی ایران، ما نه تنها بیمار کووید بلکه بیمار غیرکوویدمان هم پشت در ای سی یو، سرگردان نشد که اگر غیر از این بود هر شب در شبکه‌های خارجی بلوا می کردند.

نمکی گفت: یک روز نشنیدید که علیرغم تحریم‌ها، با این که با فشار زیاد و دور زدن تحریم‌ها تجهیزاتمان را تهیه می‌کردیم، مشکلی که برای برخی ارزاق عمومی پیش آمد، برای دارو و تجهیزات پزشکی پیش نیامد. شما روی صحنه‌ را می‌بینید، اما در پشت صحنه خون دل هایی‌ است برای این لجستیک؛ آنجا دیگر دوربین کار نمی‌کند و البته ما هم نمی خواهیم کار کند. زیرا هم ممکن است مکانیزم هایی که به کار بردیم، لو رود و هم اینکه اصلا نمی خواهیم خودخواهانه ما را نشان دهید. من خودم و برای خودم در کارنامه خودم احساس شرم می‌کنم و احساس می‌کنم که به اندازه قطره‌ای از خون شهدا و به اندازه یک ذره سوز جگر مادر و پدر شهدا برای نظام جمهوری اسلامی کار نکردم، اما بدانید این روی صحنه، پشت صحنه‌های دلسوزانه‌تری دارد که چگونه شد که از ۴هزار و ۷۵۰ قلم دارو در اوج تحریم مردم سرگردان نشدند؛

از اینکه یک دقیقه اتاق عملی تعطیل نشد؛ از اینکه لحظه‌ای داروی بیهوشی برای هیچ بیماری در اتاق عمل در اوج ظالمانه‌ترین تحریم‌ها معطل نماند و اینکه توانستیم در ۵۰ روز آنچه را به عنوان مایحتاج پزشک و پرستار بود، در داخل تولید کنیم؛ در اینکه رمدسیویر فاویپیراویر و... که گفتند مقداری موثر است و راهش را بر ما بستند، با کمک همه عزیزان دست اندرکار چه کردیم که کمتر از دو ماه در داخل تولید شد و آن هم با یک دهم قیمتی که باید وارد می کردیم.

اینها یک سری پشت صحنه‌هایی دارد که حتما برای مطالعات تاریخ مقاومت در این حوزه باید روی آن کار کنید. ناگفته‌هایی است در تاریخ شفاهی این حماسه که باید هنرمندانه ضبط شود که چگونه شد این کار را مدیریت کنیم.

نمکی گفت: شما می‌بینید که رشد اقتصادی این سرزمین مثبت بود؛ چراکه کارگر و مهندس و تولید کننده خیالش راحت بود که اگر بیمار شد جایی هست که به وی برسند. ما در بدترین شرایط حداقل ۳۰ درصد ظرفیت آی سی یو را خالی داشتیم. در طول یک سال آی سی یو را دو برابرکردیم؛ آن هم در اوج تحریم. همچنین ۴۶۰ اکسیژن ساز به بیمارستان‌ها رساندیم. بیمار کووید در بیرون ای سی یو۲۵ لیتر در دقیقه و در ای سی یو تا ۳۵ لیتر در دقیقه اکسیژن می خواهد. در حالی که بیمارستان های ما برای شرایط عادی طراحی شده بود که شامل یک تا پنج لیتر اکسیژن در دقیقه، نه هفت و ۱۰ برابر.

وی گفت: شبی نشسته بودیم که به من خبر دادند در بیمارستان توحید سنندج اکسیژن کم می آوریم و ممکن است بیماران خفه شوند. من از شب تا صبح با راننده کامیونی که تانکر اکسیژن به سنندج می برد، صحبت می‌کردم تا ساعت چهار و نیم صبح گفتند اکسیژن رسید و نفس راحتی کشیدم. فکر کنید اگر آن شب در سنندج ۳۰ یا ۴۰ بیمار ما فوت می کرد، علاوه بر غصه و اندوه مرگ این هموطنان‌مان، ببینید که همان‌هایی که راه را بر ما بسته بودند، چه بلوایی ایجاد می‌کردند که اینها رسیدگی نکردند. یکی از افتخارات جمهوری اسلامی ایران علاوه بر اینکه هیج بیماری در پشت بیمارستان نماند، این است که هیچ بیماری به دلیل بی پولی پشت در بیمارستان نماند. ما ۲۵۰ تا ۲۶۰ هزار بیمار تبعه افغانستان را رایگان در پیک‌های قبلی بستری کردیم و افتخار بزرگتر اینکه هیچکس نتوانست بگوید که نوع خدمت رسانی به قوم کرد، لر، بلوچ و... و.

در جمهوری اسلامی ایران متفاوت بود. هیچ کس نتوانست بگوید که اکسیژن را به دلیل کمبود امکانات از سالمند برداشتند و به جوانی وصل شد. ما پیرزن ۱۰۳ در کردستان را مداوا کردیم و مرخص شد. این افتخارات جمهوری اسلامی ایران در اوج تحریم‌هاست و شما با قلم و قاب تصویر، این صحنه‌ها را مانا و ماندگار کردید و برای تاریخ این مملکت زنده نگه داشتید.

وزیر بهداشت گفت:فکر میکنم که این حماسه باز هم خیلی جا برای کار دارد. در عین حال در رابطه با واکسن هم توصیه می کنم حتما برای این کار عظیم هنرمندانه هم باب تازه‌ای را باز کنند. واقعا کار واکسن و حماسه واکسن سازی کووید که دنیا هم از آن حیرت خواهد کرد، کاری است که حتما باید دوستان ورود کنند.

نمکی تاکید کرد: برای واکسن داریم کاری می کنیم کارستان. این باید برای اعتلای غررو ملی و اعتلای غرور دانشمندان ایرانی و اعتماد به نفس این سرزمین، در بین کشورهای منطقه که دستشان دراز است برای واکسن و دانش فنی بیرونی، کاری که از صفرش را بچه‌های خودمان شروع کردند و از هفته جاری اثراتش را خواهید دید، انجام شود. بر این اساس خواهشم آن است هنرمندان در این حماسه خلق شده و به تصویر کشیدن زیبایی‌هایش کمک کنند و بتوانیم در این راستا هم قدمی برداریم.