عصرایران؛ اهورا جهانیان- تیم ملی فوتبال ایتالیا دیشب در حساس‌ترین بازی‌ خوددر مسیر صعود به جام جهانی، نتوانست سوییس را در رم شکست دهد؛هدر رفتن پنالتی جورجینیو در دقیقۀ 90 این مسابقۀ حساس، کار ایتالیا را برای صعود مستقیم به جام جهانی دشوار کرد.

ایتالیا و سوییس هر کدام یک بازی دیگر در پیش دارند. هر دو تیم 15 امتیازی‌اند. تفاضل گل ایتالیا 11+ است و تفاضل گل سوئیس 9+. ایتالیا در بازی آخر مهمان ایرلند شمالی است و سوئیس میزبان بلغارستان. در بازی‌های مرحلۀ رفت، ایتالیا در زمین خودش ایرلند شمالی را دو بر صفر برده، سوئیس هم در زمین بلغارستان 3 بر 1 پیروز شده است.

با توجه به میزبانی سوییس در بازی آخر، به نظر می‌رسد که شانس این تیم برای صدرنشینی در گروه و صعود مستقیم به جام جهانی، کمی بیشتر از ایتالیا باشد. اما اگر ایتالیا بتواند ایرلند را ببرد، که بعید هم نیست، در صورت پیروزی محتمل سوئیس مقابل بلغارستان، همه چیز به تعداد گل‌های ایتالیا و سوئیس در بازی آخرشان بستگی خواهد داشت.

اگر ایتالیا با یک برتری یک گل ایرلند شمالی را ببرد، سوییس باید با برتری سه گل بلغارستان را شکست دهد. در این صورت تفاضل گل دو تیم برابر می‌شود و کار به جاهای باریک‌تر می‌کشد. ممکن است حتی تعداد گل‌های زده و خوردۀ دو تیم هم برابر شود و کار به محاسبۀ تعداد اخطارها و اخراج‌های دو تیم بکشد.

این همه پیچیدگی و دشواری، محصول دو پنالتی هدر رفتۀ جورجینیو در بازی‌های رفت و برگشت در برابر سوئیس است. جورجینیو در بازی رفت، به سبک آرام و پر ریسک خودش پنالتی زد و یان سومر، گلر سوییس، به راحتی پنالتی‌اش را مهار کرد. در بازی برگشت هم، جورجینیو تغییر سبک داد و پنالتی را محکم به آسمان کوبید!

ماجرای پنالتی زدن جورجینیو در این دو بازی، به خوبی ثابت می‌کند او شایستۀ توپ طلای امسال نیست. توپ طلا نباید نصیب بازیکنی شود که در حساس‌ترین لحظات بازی، ناتوان از کمک کردن به تیم خودش است. جورجینیو در فینال جام ملت های اروپا آخرین پنالتی ایتالیا را هدر داد و اگر دوناروما پنالتی آخر انگلیس را مهار نکرده بود، ممکن بود قهرمانی از چنگ ایتالیا خارج شود.

در دو بازی حساس اخیر ایتالیا مقابل سوییس نیز، جورجینیو دو پنالتی هدر داده و چهار امتیاز ایتالیا را به باد داده است. چنین بازیکنی قطعا چیزی از "بزرگی" کم دارد.

کافی است جورجینیو را با زین الدین زیدان مقایسه کنیم که در یک‌چهارم نهایی و نیمه‌نهای یورو 96، در نیمه‌نهایی یورو 2000، در بازی مقابل انگلستان در یورو 2004، در نیمه‌نهایی و فینال جام جهانی 2006 ضربات پنالتی‌اش را برای تیم ملی فرانسه گل کرد.

اگرچه بزرگان گاهی پنالتی هدر می‌دهند، ولی هدر دادن مکرر ضربۀ پنالتی در بازی‌های حساس، چیز دیگری است. میشل پلاتینی یک بار ضربۀ پنالتی‌اش مقابل برزیل هدر رفت ولی بارها برای تیم ملی فرانسه حساس‌ترین پنالتی‌ها را گل کرده بود. از جمله دو پنالتی مقابل آلمان در نیمه‌نهایی 1982. در جریان بازی و بعد از بازی.

زیکو در برابر فرانسه در 1986 پنالتی‌اش در جریان بازی هدر رفت ولی بعد از بازی، ضربۀ پنالتی را گل کرد. آساموا جیانگ در یک‌چهارم نهایی جام جهانی 2010 در دقیقۀ 120 ضربۀ پنالتی را هدر داد اما چند دقیقه بعد، اولین پنالتی غنا مقابل اروگوئه را در ضربات پنالتی پس از بازی گل کرد.

مارادونا در جام جهانی 1990 مقابل یوگوسلاوی پنالتی‌اش هدر رفت ولی در بازی بعدی در برابر ایتالیا، ضربۀ پنالتی را به گل بدل کرد. از این دست مثال‌ها فراوان است. سه پنالتیِ هدر رفتۀ جورجینیو در فینال جام ملت‌های اروپا و دو بازی اخیر ایتالیا مقابل سوییس، افتضاحی نابخشودنی است از نظر دوستداران تیم ملی ایتالیا.

معلوم نیست چرا وقتی ایتالیا پنالتی دشت می‌کند، جورجینیو همچنان حاضر می‌شود پشت توپ بایستد؟ احتمالا غرورش برای او مهم‌تر از موفقیت تیم ملی ایتالیا است. لوتار ماتیوس در فینال جام جهانی 1990، بین دو نیمه کفشش را عوض کرده بود و به همین دلیل حاضر نشد پنالتی دقیقۀ 90 را بزند و آن را به اندریاس برمه سپرد. برای او موفقیت آلمان مهم‌تر از گل زدن خودش در فینال جام جهانی بود.

جورجینیو سبک خاصی برای پنالتی زدن داشت و دستش در فینال یورو رو شد. گلر در برابر او نباید تا قبل از تشخیص جهت توپ حرکت کند. بعد از تشخیص جهت توپ هم مهار پنالتی آرام جورجینیو کار چندان سختی نیست.

جوردن پیکفورد و یان سومر در فنیال یورو و بازی رفت ایتالیا و سوییس، این بلا را سر جورجینیو آوردند و همین باعث شد او دیشب ضربۀ پنالتی را محکم بکوبد به طاق آسمان!

در حقیقت جورجینیو دیشب مثل کلاغی بود که کوشید مثل کبک راه برود، ولی نه مثل کبک راه رفت نه مثل کلاغ!

اما از غرور و خودخواهی جورجینیو که بگذریم، معلوم نیست مانچینی چرا همچنان ضربات پنالتی تیمش را به جورجینیو می‌دهد؟

تیم ملی ایتالیا در یورو 2020، برخلاف اکثر تورنمنت‌های پیشین، بازیکنانش در کل خوب پنالتی زدند و همین یکی از دلایل قهرمانی لاجوردی‌پوشان بود. وقتی کار جورجینیو گره خورده و روحیه‌اش از دست رفته، اصرار مانچینی بر اینکه جورجینیو زنندۀ ضربۀ پنالتی تیمش، آن هم در یک مسابقۀ بسیار حساس باشد، از عجایب است.

اگر چنین اصراری در کار نبود، الان صعود ایتالیا به جام جهانی قطعی شده بود. ولی هیچ بعید نیست که لجبازی مانچینی و جورجینیو، ایتالیا را به تنگنایی سوق داده باشد که نقطۀ پایانی‌اش می‌تواند ناکامی دوبارۀ ایتالیا در رسیدن به جام جهانی باشد.

اگرچه این سخن خوشایند هواداران تیم ملی ایتالیا نیست، ولی با توجه به ماجرای عجیب پنالتی‌های جورجینیو، باید گفت که جورجینیو و مانچینی در مسیر راهیابی به جام جهانی 2022، در نقش احمق و احمق‌تر ظاهر شده‌اند و اگر این نقش‌آفرینی ادامه یابد، فقط خدا می‌تواند به داد ایتالیا برسد.