مطالعه جدید که روی موش های آزمایشگاهی و سلول های انسانی انجام شد، نشان می دهد که سلول های پیر به ترمیم بافت ریه پس از آسیب با تشویق سلول های بنیادی به رشد کمک می کنند.

یک مطالعه جدید نشان می‌دهد که سلول‌های زامبی که به بیماری‌های مرتبط با افزایش سن کمک می‌کنند، به بهبود بافت‌های آسیب‌دیده نیز کمک می‌کنند، بنابراین از بین بردن آنها می‌تواند جنبه‌های منفی بزرگی به همراه داشته باشد.

به گزارش خبرآنلاین، به گفته مؤسسه ملی پیری، زامبی‌ها که از نظر علمی به سلول‌های «پیر» معروف هستند، سلول‌هایی هستند که به دلیل آسیب یا استرس، تکثیر خود را متوقف می‌کنند اما نمی‌میرند.

در عوض، این سلول‌ها تعداد زیادی مولکول آزاد می‌کنند که سلول‌های ایمنی را احضار کرده و باعث التهاب می‌شوند. سیستم ایمنی این زامبی ها را از بدن پاک می کند، اما با افزایش سن، کارایی آن کمتر می شود. بنابراین، سلول‌ها تجمع می‌یابند و التهاب را تحریک می‌کنند که به بیماری‌هایی مانند سرطان، بیماری آلزایمر و آرتروز کمک می‌کند.

اما سلول های زامبی کاملاً بد نیستند.

محققان در 13 اکتبر در مجله Science گزارش دادند که کشتن این سلول ها با داساتینیب و کورستین (DQ) - دو دارو که به عنوان یک درمان بالقوه برای مبارزه با پیری و بیماری های مرتبط با افزایش سن مورد مطالعه قرار گرفته است - این ترمیم را مختل کرد.

تین پنگ، نویسنده ارشد، استادیار ریه، مراقبت های ویژه، آلرژی و داروهای خواب در دانشگاه کالیفرنیا، سانفرانسیسکو، می گوید:" ما اولین آزمایشگاهی نیستیم که پیری را به عنوان فرآیندی برای بهبود زخم در نظر می گیریم."

مطالعه‌ای در سال 2014 در مجله توسعه سلول نشان داد که سلول‌های زامبی به ترمیم زخم‌های پوست کمک می‌کنند و ترمیم آن‌ها نیز می‌تواند توسط داروهای زامبی‌کش یا «سنولیتیک‌ها» مختل شود.

پنگ به Live Science گفت که این نشان می‌دهد که استفاده از senolytics می‌تواند هزینه داشته باشد، بنابراین داروها باید به گونه‌ای طراحی شوند که اثرات بد سلول‌های زامبی را بدون مختل کردن اثرات خوب آنها مسدود کنند.