دارپا در حال توسعه یک شبکه جهانی انتقال بی سیم انرژی با پرتو لیزر است تا منبع تغذیه تقریبا بدون وقفه را برای نیروهای آمریکایی در سراسر جهان فراهم کند.

عصر ایران - انتقال بی سیم انرژی از طریق هوا رویایی است که قدمت آن حداقل به بیش از یک قرن پیش بر می گردد. اکنون، پنتاگون قصد دارد این رویا را به واقعیتی در مقیاس گسترده تبدیل کند.

آژانس پروژه های پژوهشی پیشرفته دفاعی (دارپا) – بازوی پژوهش و توسعه وزارت دفاع آمریکا که روی هر چیزی از اینترنت گرفته تا علم پشت واکسن های کرونا کار کرده است – قصد دارد از فناوری لیزر برای ارسال برق به پایگاه های نظامی آمریکا در نقاط دور دست استفاده کند.

دوران انرژی بی سیم

نیکولا تسلا، مخترع مشهور، نخستین کسی بود که موضوع انتقال بی سیم انرژی را در دهه 1890 مطرح کرد. وی معتقد بود که این فناوری به استانداری برای ارسال انرژی از نقطه الف به نقطه ب تبدیل خواهد شد. اما با گذشت بیش از 100 سال، بشر هنور درک درستی از چگونگی انجام این کار ندارد.

در حال حاضر، انرژی از طریق سیم ها به شکل برق ارسال می شود، یا دیزل می تواند نیروی ژنراتورهایی که سوخت را به برق تبدیل می کنند، تامین کند. در مناطق جنگی، جایی که نیروهای دشمن اغلب به طور راهبردی این گونه سیم ها یا خطوط تامین سوخت را قطع می کنند، دیزل از طریق بارریزی هوایی یا با استفاده از تانکرهای سوخت‌رسان به پایگاه های دور افتاده ارسال می شود.

سرهنگ پل پرومو کالهون (Col. Paul “Promo” Calhoun) یکی از خلبانان حاضر در ماموریت های بارریزی هوایی سوخت بوده است. وی اکنون در دارپا مدیر برنامه پروژه پاور (Project POWER) است. واژه POWER مخفف "رله انرژی بی سیم نوری پایدار" (Persistent Optical Wireless Energy Relay) است.

کالهون فکر می کند که اکنون به چند دلیل زمان مناسبی برای انتقال انرژی بی سیم بوده و معتقد است که طی چهار سال آینده شاهد نمایش کامل این فناوری خواهیم بود.

به گفته کالهون، اول از همه، محیط تغییر کرده است و نیاز به روش های انعطاف‌پذیر انتقال انرژی برای عملیات نظامی از اهمیت ویژه ای برخوردار شده است.

نیروهای ارتش آمریکا مانند نیروهای عملیات ویژه در پایگاه های دورافتاده در سراسر جهان از دریای چین جنوبی تا بیابان های عراق حضور دارند و باید ماموریت های خود را انجام دهند. بسیاری از این نیروها دارای رادارها، سلاح های مایکروویو یا لیزرهای ضد پهپاد و دیگر تجهیزات نیازمند به انرژی زیاد هستند و تامین نیروی مورد نیاز آنها ممکن است آسان نباشد. و این مساله با گذشت هر سال حادتر می شود.

پروژه پاور

فناوری کلیدی پروژه پاور استفاده از لیزرهای پر قدرت است. به گفته کالهون، پاور یک برنامه پرتو نیروی اپتیکال است.

در پروژه پاور، نیروی الکتریکی به انرژی لیزر تبدیل شده و سپس به سمت پایگاه های نظامی دور افتاده تابانده می شود. رله ها انرژی لیزر را بدون تبدیل هدایت می کنند و در نهایت کاربر نهایی انرژی لیزر را با استفاده از فتوولتائیک های تک رنگ به برق تبدیل می کند.

فناوری کلیدی دیگر در پروژه پاور استفاده از رله است. دارپا با تکیه بر این پیشرفت ها، فرصتی قابل توجه برای ایجاد انقلابی در توزیع انرژی با توسعه رله های کارآمد می بیند. رله ها به این فناوری های موجود اجازه می دهند تا به طور موثری گرد هم آمده و یک شبکه انرژی بی سیم چند مسیره، انعطاف‌پذیر و تطبیق‌پذیر شکل بگیرد.

پهپادها می توانند یکی از این رله ها باشند. پهپادهایی با قابلیت پرواز طولانی مدت که در ارتفاعات بالا پرسه می زنند می توانند انرژی لیزر را در فواصل طولانی به یکدیگر تابانده و در نهایت آن را به یک پایگاه نظامی ارسال کنند.

ماهواره ها رله های دیگر خواهند بود که ماموریتی مشابه را در فضا انجام می دهند. پروژه پاور در حال توسعه بسترهای استراتوسفری است.

برخلاف هواپیماهای ترابری که می توان آنها را ساقط کرد یا کامیون های سوخت‌رسان که با بمب های کنار جاده ای نیز منهدم می شوند، سامانه پاور آسیب‌پذیری هایی کمی برای این که نیروهای دشمن از آنها استفاده کنند، خواهد داشت.

دارپا خوشبین است که سامانه پاور ظرف چهار سال آینده آماده استفاده شود.