اگر کودک خودشیفته نمی‌ خواهید، این ۴ کار را انجام دهید

یک کودک خودشیفته، برخی مواقع آنقدر خود را برتر می‌داند که احساس می‌کند دیگران در حدی نیستند که رفتار و حرف او را درک کنند پس لزومی به تعامل و حرف زدن با دیگران نمی‌بیند. او رفتار دیگران را سخیف و احمقانه می‌پندارد. در بسیاری از موارد این کودک منزوی و خودشیفته ترجیح می‌دهد به اموری از قبیل درس خواندن و روی بیاورد.

آیا صاحب فرزندی هستید که بسیار پرتوقع است و گاه‌بی‌گاه از خودش فیلم و عکس می‌گیرد؟ آیا این رفتارهای کودک شما را نگران کرده است؟ شاید شنیده باشید که شخصیت‌های خودشیفته چنین ویژگی‌هایی دارند.

به گزارش تا شش ، پژوهش‌های جدید نشان می‌دهند که خودشیفتگی ریشه در دوران کودکی دارند. اما برای جلوگیری از این اتفاق چه کنیم؟

ابراز عشق و علاقه‌ی بی‌قید و شرط به کودک

توجه و محبت در سه سال اول زندگی موجب احساس امنیت و آرامش کودک می‌شود. در غیراین‌صورت کودک در این سن احساس می‌کند که دوست‌داشتنی نیست. این مساله باعث احساس گناه در سنین سه تا شش سالگی می‌شود. والدین سعی می‌کنند وجود کودک را که دارای خلاء و یأس است پر کنند.

آنان با رفتارها، انگیزه دادن‌ها و بزرگ کردن‌های بی‌اساس و بی‌مورد باعث تربیت یک کودک خودشیفته می‌شوند. پس از بدو تولد تا سه سالگی احساس خودناپسندی، از سه تا شش سالگی احساس گناه و از هفت سالگی به بعد فرزندی خودشیفته تربیت خواهیم کرد. و این بخاطر سهل‌انگاری والدین و عدم آشنائی آنها به اصول روانشناسی کودک و تربیت فرزند است.

کودک خود را به نمایش نگذاریم

تربیت یک کودک معمولی اما سالم، هنر است. قرار نیست یک اسطوره تربیت کنیم. نیازی نیست دائما از کودک بخواهید در جمع دوستان و فامیل‌ خودنمایی کند. کودک را مجبور به اجرای نمایش، نوازندگی، رقص و… نکنید. تکرار بیش‌ از حد این نوع نمایش‌ها مقدمه‌ی خودشیفتگی کودک را فراهم می‌کند.

کودک را به برتر بودن و برحق بودن تشویق نکنیم

اگر دائم به کودک یاد دهید که خود را بالاتر از دیگران بداند، او این برتری را دائم به رخ دیگران می‌کشد. او احتمالا در بزرگسالی باعث رنجش اطرافیان خود می‌شود. انسانی که دائم از خود تعریف می‌کند و سعی می‌کند برتری‌های خود را به رخ بکشد، نمی‌تواند روابط اجتماعی سازنده‌ای ایجاد کند زیرا او بیشتر برای مطرح شدن و دیده شدن با دیگران ارتباط برقرار می‌کند.

از انزوا و گوشه‌گیری کودک جلوگیری کنید

کودکی با نشانه‌های خودشیفتگی، خیلی اوقات منزوی و گوشه‌گیر می‌شود زیرا خود را برتر از دیگران می‌بیند و احساس می‌کند دیگران در حد و اندازه او نیستند. یک کودک خودشیفته، برخی مواقع آنقدر خود را برتر می‌داند که احساس می‌کند دیگران در حدی نیستند که رفتار و حرف او را درک کنند پس لزومی به تعامل و حرف زدن با دیگران نمی‌بیند. او رفتار دیگران را سخیف و احمقانه می‌پندارد. در بسیاری از موارد این کودک منزوی و خودشیفته ترجیح می‌دهد به اموری از قبیل درس خواندن و روی بیاورد.

تنظیم و گرداوری: مهرنوش خالقی

منبع: https://www.psychologytoday.com