سازمان ملل قطعنامه حقوق بشری کانادا علیه ایران را تصویب کرد

این قطعنامه در مجمع عمومی ۱۹۳ عضوی سازمان ملل، ۷۸ رای موافق، ۳۰ رای مخالف و ۶۸ رای ممتنع کسب کرد و بدین ترتیب، ۹۸ کشور به آن رای منفی و ممتنع دادند و ۱۷ کشور نیز در رای گیری حضور نداشتند.

قطعنامه ضد ایرانی حقوق بشری کانادا سه‌شنبه شب به وقت محلی در مجمع عمومی سازمان ملل در حالی با ۷۸ رای به تصویب رسید که ۹۸ عضو از ۱۹۳ عضو سازمان ملل به آن رای منفی و ممتنع دادند.

به گزارش ایرنا، قطعنامه ضد ایرانی حقوق بشری کانادا که هر ساله علیه جمهوری اسلامی ایران مطرح می‌شود، در رای گیری سه‌شنبه شب به وقت محلی در مجمع عمومی سازمان ملل فقط توانست ۷۸ رای مثبت کسب کند که حتی از سال گذشته نیز کمتر بود و آرای مخالف و ممتنع به آن نیز از سال گذشته (۱۴۰۱) بیشتر بود.

این قطعنامه ۲۴ آبان ماه در کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل با ۸۰ رای به تصویب رسید و ۲۹ کشور به این قطعنامه رای مخالف و ۶۵ کشور رای ممتنع دادند و تعداد موافقان کمتر از میزان آرایی بود که اعضای سازمان ملل به این قطعنامه رای مخالف و ممتنع دادند.

به گزارش ایرنا، قطعنامه ضد ایرانی حقوق بشری کانادا سال گذشته (۱۴۰۱) نیز در مجمع عمومی سازمان ملل با ۸۰ رای موافق، ۲۹ رای مخالف و ۶۵ رای ممتنع به تصویب رسید و ۹۴ کشور با این قطعنامه ضد ایرانی موافق نبودند.

این قطعنامه سیاسی که هر ساله از سوی کشور کانادا علیه جمهوری اسلامی ایران ارائه می‌شود، ابتدا در نشست کمیته سوم مجمع عمومی سازمان ملل پیرامون "دستورکار وضعیت‌های حقوق بشری و گزارش‌های گزاشگران ویژه" مورد بررسی قرار می‌گیرد.

جمهوری اسلامی ایران این قطعنامه را مغرضانه و با انگیزه سیاسی می‌داند که وضعیت حقوق بشر در ایران را هدف قرار می‌دهد و آن را به شدت رد می‌کند.

زهرا ارشادی معاون نمایندگی جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل هنگام تصویب این قطعنامه در کمیته سوم مجمع عمومی امسال سازمان ملل، گفت: جمهوری اسلامی ایران قطعنامه مغرضانه و با انگیزه سیاسی را که وضعیت حقوق بشر در کشور ما را هدف قرار می‌دهد، به شدت رد می‌کند. در حالی که ما اذعان داریم که همیشه جا برای پیشرفت وجود دارد، ضروری است که ماهیت گزینشی، جانبدارانه و ریاکارانه اتهامات علیه ما را مورد بحث قرار دهیم.

این دیپلمات ارشد جمهوری اسلامی ایران در سازمان ملل افزود: کمیته سوم، ارگانی محوری که زیر نظر سازمان ملل تأسیس شده است، به عنوان چراغی برای ترویج گفت وگو و همکاری برای پیشبرد حقوق بشر در سراسر جهان است. متأسفانه، به جای استفاده از این بستر برای رسیدگی جدی به نگرانی‌های حقوق بشر، برخی کشورها از آن برای پیشبرد برنامه‌های سیاسی خود سوء استفاده می‌کنند و در نتیجه ماموریت اصلی این کمیته را تضعیف می‌کنند.