کشف مهم در قلب آمازون

مجموعه‌ای از تپه‌های خاکی و جاده‌های مدفون در اکوادور برای نخستین‌بار بیش از دو دهه پیش توسط باستان‌شناسی به نام «استفان روستین» مورد توجه قرار گرفت، اما در آن زمان این باستان‌شناس مطمئن نبود که این محوطه‌ها چگونه با هم ارتباط دارند.

باستان‌شناسان دسته‌ای از شهرهای گمشده را در جنگل‌های بارانی آمازون کشف کردند که حدود ۲۰۰۰ سال پیش خانه حداقل ۱۰ هزار کشاورز بوده است.

به گزارش ایسنا، مجموعه‌ای از تپه‌های خاکی و جاده‌های مدفون در اکوادور برای نخستین‌بار بیش از دو دهه پیش توسط باستان‌شناسی به نام «استفان روستین» مورد توجه قرار گرفت، اما در آن زمان این باستان‌شناس مطمئن نبود که این محوطه‌ها چگونه با هم ارتباط دارند.

این باستان‌شناس با همکاری محققان، دیگر یافته‌های جدید خود را به تازگی در مجله ساینس منتشر کرده که در آن، نقشه‌برداری با فناوری حسگر لیزری نشان می‌دهد این مکان‌ها بخشی از شبکه متراکم سکونتگاه‌ها و راه‌های ارتباطی هستند که در دامنه‌های جنگلی رشته کوه‌های آند قرار گرفته‌ و برای حدود ۱۰۰۰ سال به عنوان سکونتگاه مورد استفاده بوده‌اند.

کشف مهم در قلب آمازون

به گزارش گاردین، «روستین»، که تحقیقات در مرکز ملی تحقیقات علمی فرانسه را هدایت می‌کند، گفت: این محوطه یک دره گمشده از شهرها بوده است.

محققان دریافتند این شهرها بین سال‌های ۵۰۰ قبل از میلاد و ۳۰۰ تا ۶۰۰ پس از میلاد توسط مردم «اوپانو» اشغال شده بودند؛ دوره‌ای که تقریباً همزمان با امپراتوری روم در اروپا بود.

ساختمان‌های مسکونی و تشریفاتی که روی بیش از شش‌هزار تپه خاکی ساخته شده بودند توسط مزارع کشاورزی با کانال‌های زهکشی احاطه شده بودند. بزرگ‌ترین جاده‌ها ۳۳ فوت (۱۰ متر) عرض و ۶ تا ۱۲ مایل (۱۰ تا ۲۰ کیلومتر) امتداد داشتند.

«آنتوان دوریسون»، از دیگر باستان‌شناسان مشارکت‌کننده در این مطالعه، گفت: در حالی که تخمین جمعیت دشوار است، این منطقه دست‌کم ۱۰ هزار سکنه و شاید در اوج خود ۱۵ هزار یا ۳۰ هزار ساکن داشته است که این با جمعیت تخمینی لندن در دوره رومی که در آن زمان بزرگترین شهر بریتانیا بود، قابل مقایسه است.

«مایکل هکنبرگر»، باستان شناس دانشگاه فلوریدا که البته نقشی در این مطالعه نداشته است، نیز گفت: این منطقه یک سکونتگاه بسیار متراکم و یک جامعه بسیار پیچیده است.

خوزه ایریارته، باستان‌شناس دانشگاه اکستر درباره این یافته تاریخی اظهار کرد: ساخت جاده‌ها و هزاران تپه خاکی به یک سیستم کار سازماندهی‌شده نیاز داشته است. اینکاها و مایاها با سنگ خانه می‌ساختند، اما مردم آمازون معمولاً سنگی برای ساختن نداشتند و با گِل ساخت و ساز می‌کردند.

آمازون بیشتر به عنوان یک بیابان بکر با گروه‌های کوچکی از سکنه در نظر گرفته می‌شد، اما اکتشافات اخیر به ما نشان داده است گذشتۀ این منطقه چقدر پیچیده‌تر بوده است.

دانشمندان اخیرا شواهدی از جوامع پیچیدۀ جنگل‌های بارانی پیدا کرده‌اند که قبل از تماس اروپایی‌ها با سایر نقاط آمازون، از جمله در بولیوی و برزیل، وجود داشته‌اند.