جمهوری‌خواهان مخالف ترامپ امنیت جانی ندارند!

جمهوری‌خواهانی که در جریان بن‌بست رهبریِ سال گذشته علیه متحد سرسخت ترامپ به رئیس مجلس نمایندگان رأی دادند، تهدید به مرگ شده اند تا جایی که میت رامنی گارد مخافظ استخدام کرده است

منبع: نیویورک‌تایمز
تاریخ انتشار: 12 ژانویه 2024
نویسنده: جامل بویی
مترجم: لیلا احمدی
➖➖➖➖➖➖➖➖➖
دربارۀ نویسنده: جامل ‌بویی، ستون‌نویسِ نیویورک‌تایمز است و وقایع سیاسی را در بستر تاریخی‌ تحلیل می‌کند. بویی خبرنگار ارشدِ سیاسیِ مجلۀ "اسلیت" بود و از مفسرانِ سیاسیِ صاحب‌نام در حوزۀ "سیاست و نژاد" در دورۀ ترامپ محسوب می‌شود.
➖➖➖➖➖➖➖➖➖➖
عصر ایران/ترجمه: سیاست‌مدارِ جمهوری‌خواه‌ بودن در عصرِ دونالد ترامپ، یعنی زیستن در سایۀ تهدید و خشونتِ متعصب‌ترین و تهاجمی‌ترین پیروان او.
"میت رامنی" (سناتور جمهوری‌خواه ایالتِ ریوتا) پس از رأی به محکوم‌کردنِ رئیس‌جمهور پیشین و برکناریِ او از مقامش به دلیل نقشی که در یورشِ 6 ژانویۀ 2021 و حمله به کاپیتول (کنگره) داشت، مجبور شد گارد محافظِ ویژه با هزینۀ روزانه 5 هزار دلار برای خود و خانواده‌اش استخدام کند تا از تهدیدات جانیِ حامیان ترامپ در امان بماند.

پس از این‌که "پیتر مایجر" (نمایندۀ سابق میشیگان) در همین پرونده به استیضاحِ رئیس‌جمهور ترامپ در مجلس نمایندگان رأی داد، در اقدامی احتیاطی برای حفظ جانش، زره بدن خریداری کرد.

جمهوری‌خواهانی که در جریان بن‌بست رهبریِ سال گذشته علیه نماینده "جیم جردن" (یکی از متحدان سرسخت ترامپ)، به رئیس مجلس نمایندگان رأی دادند، تهدید به مرگ شدند.

داستان فقط منحصر به جمهوری‌خواهانِ کنگره نیست. قانون‌گذارانِ جمهوری‌خواه و مقامات انتخاباتی در ایالت‌های نوسانی و بحرانی مانند جورجیا، آریزونا و ویسکانسین هم به دلیل پیروی از قانون و ردِ درخواست‌های ترامپ برای حذف و اضافۀ آراء در انتخاباتِ ریاست‌جمهوریِ پیشین، تهدید به مرگ شدند. همچنین اخیراً تهدیدهایی علیه مقاماتِ سیستم حقوقی و کیفری که سعی کرده‌اند ترامپ را در قبال اقداماتش پاسخگو بدانند، صورت گرفته است.

روز یکشنبه، فردی ناشناس گزارشی دروغین مبنی بر تیراندازی در خانۀ قاضی "تانیا اس. چوتکان" (که بر پروندۀ جنایی 6 ژانویه علیه رئیس‌جمهور سابق نظارت دارد)، به پلیس ارائه کرد. هدف از این تاکتیک، که «سواتینگ»(آزار و اذیت و ارعابِ آنلاین) نامیده می‌شود، این است که پلیس با این فرض که جان کسی در خطر است، واکنش نشان دهد.

"جک اسمیت"، بازرس ویژۀ فدرال هم که تحقیقات جنایی متعددی در مورد ترامپ انجام داده، قربانیِ سواتینگ شد. "شنا بلوز"، (وزیر امور خارجۀ ایالتِ مِین) نیز که رئیس‌جمهورِ سابق را از رأی‌گیریِ مقدماتیِ ایالت حذف کرد، قربانی چنین حوادثی شد.

اگرچه تاکنون به کسی آسیب جسمی وارد نشده، اما این تهدیدها تأثیر خود را گذاشته‌اند. همان‌طور که "زک بوچمپ" در مقاله‌ای برای "وکس" اشاره می‌کند، چنین اقداماتی برای «انضباط جمهوری‌خواهانِ منتخب و واداشتنشان به خط و خطوطِ ترامپیسم» صورت می‌گیرند.

تهدید و خشونت، بیشتر جمهوری‌خواهان را از رأی دادن به استیضاح ترامپ پس از حملۀ 6 ژانویه باز داشته است. به قول رامنی، تهدید در سرکوبِ معنی‌دارِ جناحِ ضد ترامپ در حزب جمهوری‌خواه موثر بوده است. در شرایط عادی، موضع‌گیری در برابر رهبرِ حزب سیاسی دشوار است. اگر هزینۀ مخالفتِ شما تهدیدی برای زندگیِ شما و خانواده‌تان باشد، ادامۀ کار دشوارتر و مهیب خواهد شد.

قطعاً تهدیدِ مخالفان داخلی و رقبای خارجی در تاریخ آمریکا منحصر به فرد نیست و پیشینه‌ای قابل توجه دارد.

پس از جنگ داخلی آمریکا (1865)، زمانی که وفاداری‌ سیاسی در بسیاری از کنفدراسیون‌های سابق خدشه‌دار شد، مخالفانِ حق رأیِ و حکومتِ سیاه‌پوستان و نیز حزب جمهوری‌خواه از خشونت و ارعاب برای منصرف‌کردن و تنبیهِ سفیدپوستانی استفاده کردند و به این ترتیب آن‌ها را به همکاری واداشتند. این اقدامات مخالفان را با نظم جدید آشتی داد.

"مایکل پرمن" (تاریخ‌نگار) در مقاله‌ای در سال 1991 در این زمینه خاطرنشان می‌کند: «هدف از حمله و ارعاب صرفاً نابودکردنِ دولت‌های جمهوری‌خواه از طریق حمله به حامیان و پراکنده‌کردنِ آن‌ها نبود. قصد این بود که دموکرات‌ها با پیروزی در انتخابات، بار دیگر صاحب قدرت شوند. از قضا، علتِ استفاده از ابزارهای خشونت‌آمیز و غیرقانونی برای کسبِ قدرت مشروع، فرآیند انتخابات بود.»

می‌توانید در گزارش "جورج سی رابل" (تاریخ‌نگار) درخصوصِ انتخابات سراسری می‌سی‌سی‌پی در سال 1875، در کتاب او در سال 1984 با عنوان «اما صلحی وجود نداشت: نقش خشونت در سیاست بازسازی»، تصویر روشنی از این موضوع به دست آورید.

رابل خاطرنشان می‌کند: روز انتخابات در یکی از شهرستان‌ها، پارتیزان‌های دموکرات «یک توپ قدیمی را روی تپه‌ای قرار دادند که صندوق‌های رأی را هدف گرفته بود».

باید ارعاب و تهدید به مرگ، همراه با هشدار اخیر ترامپ مبنی بر این‌که در صورت رد صلاحیت و ممانعت از شرکت در انتخابات، "کشور دیوانه‌خانه خواهد شد" را همان توپ ولو مدرن‌تر بدانید که روی تپه قرار گرفته و به طرز شومی به سمت صندوق های رأی نشانه رفته است.

رئیس جمهور سابق دیگر در موقعیتی نیست که بتواند با استفاده از قدرتِ دولت فدرال، نتیجۀ انتخابات را برهم بزند؛ اما خواه نامزد انتخابات باشد یا نباشد، می‌تواند از شور و شعف پیروان و شرکای خود برای چرخاندنِ زمین بازی به سمت خود استفاده کند.

او می‌تواند از تهدید و خشونت استفاده کند تا مقامات و کارکنانِ عادیِ انتخابات را وادار به بازاندیشی کند. ترامپ می‌تواند از جمهوری‌خواهانی که از او عبور کرده‌اند به عنوان هشداری برای قانون‌گذارانِ متزلزل استفاده کند و هرکسی را که روبرویش بایستد، تنبیه کند

خشونت با تجربۀ آمریکا از دموکراسی عجین شده است؛ اما مواقعی وجود دارد که خشونت فراگیر و درگیری حاد می‌شود. چیزی که باید در نظر داشت این است که خشونت سیاسی هرگز به خودیِ خود از بین نمی‌رود. اگر فقط یک واقعیت در مورد دونالد ترامپ بدانیم، این است که او تقریباً هرکاری انجام می‌دهد و خود را به آب و آتش می‌زند تا بازندۀ میدان نباشد.