تاردیگرادها را احتمالا می‌توان نابودنشدنی‌ترین حیوانات روی زمین توصیف کرد؛ این جانوران کوچک میکروسکوپی می‌توانند تقریباً از هر بلایی که انسان بر سر آن‌ها می‌آورد، جان سالم به در ببرند و سپس روی هشت پای کوچولوی خود حرکت کنند.

استراتژی بقای آن‌ها یک ابرقهرمان چند بعدی است؛ در ابتدا یک پروتئین سرکوب‌کننده از DNA آن‌ها محافظت می‌کند، حالت «تون» منجر به انقباض اندام و کاهش قابل توجه ذخایر آب داخلی آنها می‌شود که توانایی آنها را برای زنده ماندن بسیار افزایش می‌دهد و در حال حاضر دانشمندان یک بعد جدید از این ابرقهرمان را کشف کردند.

به گزارش خبرآنلاین، گروهی از دانشمندان به رهبری زیست‌شناس، کورتنی کلارک هاچتل، از دانشگاه کارولینای شمالی در اشتون، تاردیگرادها را با پرتوهای گاما منفجر کردند و واکنش آن‌ها را مشاهده کردند؛ باب گلدشتاین، زیست‌شناس از دانشگاه کارولینای شمالی، در چاپل هیل گفت:« آنچه دیدیم ما را شگفت‌زده کرد. تاردیگرادها کاری را انجام دادند که انتظارش را نداشتیم.»

برای چندین دهه مقاومت شگفت‌انگیز تاردیگرادها در برابر تشعشعات انسان‌ها را شگفت‌زده کرده‌است؛ آنها می‌توانند حدود ۱۰۰۰ برابر دوزی که برای انسان کشنده‌است را تحمل کنند و به زندگی کوچک خود ادامه دهند؛ به گونه‌ای که انگار هیچ اتفاقی نیافتاده است.

تصور می‌شود که پروتئین سرکوب‌کننده آسیب، «Dsup»، در این امر برای برخی از تاردگریدها نقش دارد، اما همه گونه‌های تاردیگرادها «Dsup» یا همولوگ آن را ندارند، که نشان می‌دهد ابزار دیگری برای بقا در اختیار دارند؛ برای پی بردن به این موضوع، محققان تأثیر تشعشعات گاما را بر روی گونه‌ای از تاردیگرادها به نام «Hypsibius exemplaris» بررسی کردند.

آنها تاردیگرادها را در یک پرتودهی رومیزی قرار دادند که موجودات را در معرض پرتوهای گامای ساطع شده از واپاشی بتا سزیم-۱۳۷ قرار می‌دهد. آنها تاردیگرادها را در معرض دوزهای مشخصی قرار دادند؛ یک دوز کمتر که در حد قابل تحمل است و یک دوز متوسط کشنده بسیار بالاتر.

تاردیگرادها به جای استفاده از استراتژی محافظت پیش از آسیب، تولید ژن‌های ترمیم DNA را افزایش دادند. تا ۲۴ ساعت پس از قرار گرفتن در معرض تابش، تاردیگرادها بیشتر DNA شکسته شده توسط پرتوهای یونیزان را ترمیم کردند.

در ادامه، محققان برخی از ژن‌های ترمیم‌کننده تاردیگراد را در کشت اشریشیا کلی بیان کردند و نمونه‌هایی از این باکتری را در معرض تشعشعات یونیزان قرار دادند. باکتری‌هایی که با ژن‌های تاردیگرادها تلقیح شده بودند، توانایی ترمیم DNA مشابه را داشتند.

کلارک هاچتل گفت:« این حیوانات واکنش باورنکردنی به تشعشعات نشان می‌دهند و به نظر می‌رسد که این راز توانایی‌های شدید آنها برای بقا باشد.»