فحاشی در استادیوم‌ها؛ تکرار یک معضل ریشه‌دار!

انتشار ویدئویی از صحبت‌های توهین‌آمیز یک هوادار در بازی پرسپولیس و سپاهان، بار دیگر زنگ خطر را برای فضای غیراخلاقی و غیرفرهنگی استادیوم‌های فوتبال به صدا درآورد.

تکرار اتفاقات تلخ در ورزشگاه‌های فوتبال نشان می‌دهد برخوردهای انضباطی صورت گرفته بازدارندگی لازم را ندارد و جو استادیوم‌ها همچنان مسموم و غیراخلاقی است.

به گزارش ایرنا، انتشار ویدئویی از صحبت‌های توهین‌آمیز یکی از هواداران فوتبال در حاشیه دیدار پرسپولیس و سپاهان، سبب شده بار دیگر تب فضای غیرفرهنگی و غیراخلاقی استادیوم‌های فوتبال بالا بگیرد و واکنش‌های مختلفی را به همراه داشته باشد. به طوری که در همین چند روزی که از انتشار این کلیپ می‌گذرد بیانیه‌های و دستورات مختلفی در این زمینه صادر و بر سالم‌سازی جو ورزشگاه‌ها تاکید شده است.

البته اولین‌بار نیست که چنین اتفاق تلخی با توجه به رسانه‌ای شدن، احساسات عمومی را جریحه‌دار می‌کند و سبب می‌شود برای یک مدت، بر طبق اخلاق و فرهنگ کوبیده و نسبت به اصلاح این شرایط دستورات انضباطی و فوری صادر شود. اگر امروز صحبت‌های توهین‌آمیز یکی از تماشاگران، متولیان فوتبال را نسبت به فضای فرهنگی فوتبال حساس کرده ،۱۷ سال پیش در همین دیدار سپاهان و پرسپولیس در اصفهان، نابینا شدن چشم‌های سرباز احمدی در اثر پرتاب ترقه در درگیری هواداران دو تیم، یکی از اتفاقاتی تلخی بود که برای زمان زیادی فضای فوتبال را تحت‌تاثیر قرار داد. اگر امروز هتاکی یکی از تماشاگران به بانوان تماشاگر در ورزشگاه آزادی، احساسات افکارعمومی را برانگیخت، ۱۲ سال پیش هم اتفاق ورزشگاه فولادشهر، احساسات زیادی را جریحه‌دار کرد و آن روز هم برای جلوگیری از تکرار چنین اتفاقاتی، شعارها و وعده‌های زیادی داده شد.

از اتفاق تلخ ۱۰ دی‌ماه۸۶ تا اتفاق تلخ ۱۲ اردیبشهت ۱۴۰۲، در حالی نزدیک به ۱۷ سال می‌گذرد که در این مدت بارها در استادیوم‌های فوتبال شاهد هتاکی، پرتاب ترقه و سنگ، سر دادن ریتمیک و هماهنگ فحاشی‌های رکیک و حتی چاقوکشی بوده‌ایم، با این حال، این اتفاقات اگر چه همه آنها به اندازه نابینا شدن سرباز احمدی و صحبت‌های توهین‌آمیز نسبت به بانوان هوادار، تلخ و تکان‌دهنده بود اما استمرار چنین اتفاقات غیرفرهنگی سبب شد فضای ورزشگاه‌ها کمتر روزی سالم و اخلاقی باشد و به خصوص در بازی‎‌های بزرگ با وجود ورود بانوان به استادیوم‌ها، همچنان فحاشی‌های رکیک ادامه دارد.

اینکه ۱۷ سال پس از نابینا شدن سرباز احمدی، جو نامناسب ورزشگاه‌ها، این بار به دلیل اظهارت توهین‌آمیز نسبت به بانوان تماشاگر، احساسات را برمی‌انگیزد، نشان می‌دهد که اقدامات صورت گرفته و برخوردهایی که انجام شده است، هیچ‎‌کدام تاثیرگذاری لازم را نداشته است و فضای استادیوم‌ها هر روز آلوده‌تر از نظر اخلاقی شده است. البته فضای غیراخلاقی استادیوم‌ها که در خیلی از مسابقات دیده می‌شود، در صورت رسانه‌ای نشدن، کمتر حساسیت فدراسیون فوتبال و باشگاه‌ها را به همراه داشته است.

در این بین اما برخی حوادث تلخ مانند نابینا شدن سرباز احمدی یا وایرال شدن حرف‎‌های توهین‌آمیز درباره بانوان تماشاگر برای مدتی دوباره باعث می‌شود تا پرونده سالم‌سازی استادیوم‌ها روی میز بیاید و همان حرف‌ها و اقداماتی که برای حل این مشکل وعده داده شده بود، تکرار شود.

تداوم فحاشی‌های سازمان‎‌یافته و همچنین درگیری‌های فیزیکی بین هواداران در جریان مسابقات لیگ، ناکارآمد بودن برخوردهای انضباطی را نمایان می‌کند. به همین خاطر به نظر می‌رسد برای سالم‌سازی فضای فوتبال باید با آسیب‌شناسی دقیق و ریشه‌ای، نسبت به تدوین راهکارهای لازم جهت بهبود جو فرهنگی فوتبال اقدام کرد.

برخوردهای انضباطی باید بازدارنده باشد و تکرار تخلف را پرهزینه کند. علاوه بر این نباید در بررسی تخلفات رخ‌داده نگاه تک‌بعدی داشت و باید زمینه‌هایی که باعث یک تخلف بزرگ‌تر شده است، هم مورد توجه و نظارت قرار بگیرد. به عنوان نمونه در ماجرای صحبت‌های توهین‌آمیز نسبت به بانوان، باید تحریک‌های صورت گرفته و فحاشی‌هایی که از سوی دو طرف در جریان مسابقه انجام شده است هم زیر ذره‌بین نهادهای نظارتی قرار بگیرد و با تخلفات هر دو طرف برخورد محکم صورت گیرد.

همچنین باید نسبت به برنامه‎‌ریزی بلندمدت و فرهنگ‌سازی نیز تلاش کرد تا با ریشه‌دار شدن کارهای فرهنگی و آموزش‌هایی که داده می‌شود، دیگر اتفاقاتی مانند نابینا شدن سرباز احمدی یا توهین به بانوان هوادار که تنها مشت نمونه خروار، فضای غیراخلاقی استادیوم‌های فوتبال است تکرار نشود و مانند امروز تب مقابله با چنین جوی تبدیل به شعار و وعده مسئولان فوتبال نشود.