دو نکته محترمانه با آقای وزیر در معرفی کیهان به عنوان الگوی امید آفرینی

اجازه دهیم باید و نباید ها را فقط قانون تعیین کند و تعبیری چون «حق ندارند»‌ را به مراجع حقوقی و قضایی بسپاریم. کار وزارت ارشاد بستر سازی تولیدات فرهنگی و خلاقه است و حمایت از تمام رسانه ها بی توجه به گرایش آنها.

عصر ایران/ یادداشت وارده- وزیر محترم ارشاد در ستایش کیهان گفته‌اند هر روز یک تیتر امیدآفرین دارد و و رسانه‌های دیگر هم حق ندارند مردم را ناامید کنند و به شکل غیر مستقیم از دیگران خواسته‌اند کیهان را الگو قرار دهند و کمی هم لحن تند به کار گرفته‌اند.

می دانم رسانه های رسمی طبعا دربارۀ وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی و شخص وزیر به طریق اولی ملاحظات و محظوراتی نانوشته دارند و به همین خاطر به دو نکته بسنده می‌کنم:

جناب وزیر به خاطر دارند که همین کیهان در تمام 8 سال دولت روحانی تا می توانست تیتر ناامید کننده داشت. چه در دو سه سال اول که با برجام موجی از امید جامعه را درگرفت و در قالب تورم تک رقمی در سال های 94 و 95 خود را نشان داد و چه بعد از خروج ترامپ از برجام که عملا کشور درگیر جنگ اقتصادی شد.

اگر این کیهان شایسته ستایش است آن تیترهای ۹۲ تا ۱۴۰۰ چه؟ امید هم به گرایش و نوع دولت بستگی دارد؟

دوم این که دولت صدا و سیما را دارد که از صبح تا شب در حال تبلیغ است و خود وزارت ارشاد روزنامه ایران را که هر چند پایه گذاران با هدفی دیگر بنا نهادند اما اکنون در اختیار نواصول گرایان است و ایضا روزنامه شهرداری وانواع و اقسام خبرگزاری ها با بودجه های دولتی مستقیم و غیر مستقیم.

شماری از مردم هم کاری با رسانه های داخلی ندارند و اگر مصرف کننده صدا و سیمای 24 هزار میلیارد تومانی اند به خاطر رایگانی برنامه های بعضا سرگرم کننده است نه وجه اطلاع رسانی و تبلیغی. با این وصف باید و نباید برای رسانه‌های مستقل و حرفه‌ای ( و نه الزاما منتقد) که همه جانبه در فشارند زیبندۀ جایگاه آقای وزیر نیست.

وقتی وزیر سابق همین دولت و جمعی از همکاران او درگیر پرونده فساد اند و محکوم شده اند انتظار این است که رییس دولت در این باره توضیح دهد و این گونه امید بیافریند چون خیلی ها خیال می کنند آقای رییسی مادام که رییس جمهور نبود به دنبال آن بود سلطان سکه و سلطان رشوه مجازات شوند و حالا که صحبت از وزیر خود اوست سکوت پیشه کرده و همین امید را ضایع و زایل می کند.

امید آفرینی در بوق دمیدن نیست، که اگر بود امید بود که می‌بارید؛ کما اینکه بهانه گیری و انکار دستاوردها هم نیست.

پس نکته اول این که اگر کیهان این سه ساله امید آفرین است کیهان آن 8 سال و ایضا 8 سالی دیگر چه بود وقتی همه جامعه را به گواه 86 میلیون رای در 4 انتخابات با مشارکت بالای 60 درصد امید درگرفته بود. کیهان برای تخریب رسانه های هم سو با دولت وقت از تعبیر حامی دولت استفاده می کرد و جوری می نوشت حامی دولت که انگار نه انگار حامی دولت جمهوری اسلامی است نه دولت نتانیاهو در حالی که اتفاقا دست کم درباره سایت منتشر کننده این متن حامی دولت هم صدق نمی کرد و مستقل بود با حفظ نگاه انتقادی.

نکته دوم هم اجازه دهیم باید و نباید ها را فقط قانون تعیین کند و تعبیری چون «حق ندارند»‌ را به مراجع حقوقی و قضایی بسپاریم. کار وزارت ارشاد بستر سازی تولیدات فرهنگی و خلاقه است و حمایت از تمام رسانه ها بی توجه به گرایش آنها.