پرسشی از آیت الله علیدوست درباره مداحان/ این سؤال را جواب ندهم بهتر است

چرا مداحان برای گرم کردن مجلس از مطالبی ضعیف با بی سند استفاده می‌کنند؟/ توجه داشته باشید رویکرد ما ماکیاولیستی نیست که بگوییم «هدف، وسیله را توجیه می‌کند و اگر دروغ هم بگوییم اشکالی ندارد زیرا برای امام حسین(ع) است و برای گرفتن اشک»؛ دروغ بد است به خصوص اینکه برای عزاداری امام حسین(ع) به کار برود.

استاد درس خارج حوزه علمیه گفت: روند مجالس عزا را رو به رشد نمی‌دانم؛ اشک‌گرفتن ارزش است ولی لازم نیست اشک را از روایات و گزارش‌های ضعیف بگیریم. اگر خرافه و مناسکی که ریشه‌دار نیست وارد شود به اصل آن لطمه و صدمه وارد خواهد کرد.

آیت‌الله ابوالقاسم علیدوست، استاد درس خارج حوزه علمیه در گفت وگویی با ایکنا نسبت به سوال زیر واکنش نشان داد.

گاهی مادحین و وعاظ برای گرمی مجلس از مطالبی ضعیف با بی سند استفاده می‌کنند؛ مجالس کنونی به نظر جنابعالی در قیاس با مجالسی که در دهه‌های گذشته برگزار می‌شده، چه کیفیتی دارند؟

این سؤال را شاید جواب ندهم بهتر است زیرا نیازمند یک تحقیق میدانی و حداقل حضور در تعداد قابل توجهی از مجالس است ولی در همین حدی که می‌بینم و می‌شنوم روند مجالس را رو به رشد نمی‌دانم؛ اشک‌ گرفتن ارزش است ولی لازم نیست اشک را از روایات و گزارش‌های ضعیف بگیریم؛ گاهی بیان صحنه بدون اینکه پیاز داغ آن را زیاد کنیم می‌تواند اشک بگیرد؛ البته خود اشک هم موضوعیت ندارد بلکه حالت تضرع و ناراحتی مهم است؛ هنر مداح و واعظ این است که در همین تراث موجود به هدف خود برسد.

توجه داشته باشید رویکرد ما ماکیاولیستی نیست که بگوییم «هدف، وسیله را توجیه می‌کند و اگر دروغ هم بگوییم اشکالی ندارد زیرا برای امام حسین(ع) است و برای گرفتن اشک»؛ دروغ بد است به خصوص اینکه برای عزاداری امام حسین(ع) به کار برود.

صوت حرام بد و حرام است به خصوص در مجالس عزاداری امام حسین(ع)؛ بنده فکر می‌کنم واعظان و مادحین باید هنر خود را بالا ببرند؛ برای پرهیز از کلی‌گویی به ماجرای بالابردن حضرت علی اصغر(ع) بر روی دستان امام حسین(ع) و خداحافظی از مادرش رباب اشاره می‌کنم.

این ماجرا تا این حد جزء گزارش‌های قابل اطمینان است؛ این بچه خردسال در گرمای ظهر روز عاشورا روی دستان پدر قرار گرفته است بدون اینکه شیری خورده باشد و تشنگی به او فشار می‌آورد و رنگ در صورت ندارد؛ همین مقدار می‌تواند انسان را محزون کند و اشک را درآورد ولی اینکه بخواهیم چیزهای دیگری به آن اضافه کنیم مانند اینکه عمرسعد به حرمله گفت مگر سرخی گلوی علی اصغر را نمی‌بینی و حرمله هم بگوید چرا، پس بزن و یا اینکه امام(ع) فرموده باشند اگر فکر می‌کنید من آب برای خودم می‌خواهم این بچه را بگیرید و سیراب کنید… این موارد در حادثه وجود ندارد زیرا وقتی امام(ع) علی‌اصغر(ع) را از مادر گرفت همانجا تیر به بدن ایشان خورد. حالا آیا ضرورت دارد ما این مسائل را افزوده کنیم.