عصر ایران

وقتی مجالی برای موسیقی، رقص و نقاشی نباشد شاعر همه را در شعر متجلی می کند. به جای این که بحث کنیم یا دست کم در این بحث توقف کنیم که مراد حافظ از «می» شراب واقعی است یا نه یا حافظ باور داشته یا نه سراغ یکایک واژگان شعر او برویم تا ببینیم شعر نیست، موسیقی است. شعر نیست، نقاشی است. شعر نیست، معماری است و البته شعر است. ناب ترین شعری که می توان متصور بود.

با این که گمان می رفت پس از رباعیات خیام رباعی به کمال رسیده و شعر سرودن در این قالب یا امکان پذیر نیست یا تازگی ندارد در روزگار ما شاعری جوان دست به کار شده و رباعی می سراید و نیکو هم می سراید.