«شام ایرانی»، ملغمه‌ای سردرگم و بلاتکلیف

در «شام ایرانی» آنچه اهمیت دارد مراحل پخت و سرو غذاست و سایر موارد جزء کوچکی از آن را تشکیل می‌دهند.

قسمت اول از فصل جدید «شام ایرانی»، منتشر شده است؛ مسابقه‌ای که ترکیبی از شام ایرانی، مافیا و مسابقه تخصصی سرآشپز است، اما در هیچ‌یک از آنها به‌طور کامل حق مطلب ادا نمی‌شود. با نگاهی به نظرات مخاطبان در شبکه‌های اجتماعی می‌توان دریافت در نقطه شروع هنوز نتوانسته است انتظار مخاطبانش را برآورده کند.

به گزارش فیلم نیوز، در این دوره، کمند امیرسلیمانی، الیکا عبدالرزاقی، حدیث میرامینی و مونا احمدی شرکت‌کنندگان اصلی هستند و سپند امیرسلیمانی، امیرعلی نبویان و بهار نوروزپور هم به عنوان مهمان در برنامه حضور پیدا کرده‌اند. نگاهی اجمالی داریم به قسمت اول «شام ایرانی».

بلاتکلیفی در شناسایی شرکت‌کننده‌ها

ابتدای برنامه کمند امیرسلیمانی اعلام می‌کند درحال آماده کردن شام برای پاگشای برادرش است. او را درحال درست کردن اشترودل می‌بینیم و بعد از آن بلافاصله مهمان‌ها می‌رسند. الیکا عبدالرزاقی، حدیث میرامینی، سپند امیرسلیمانی، مونا احمدی، امیرعلی نبویان و بهار نوروزپور سر می‌رسند و مشغول بازی مافیا می‌شوند. بیش از نصف زمان برای بازی مافیا سپری می‌شود و همه سر میز شام می‌نشینند و بعد از چند دقیقه گپ‌وگفت نوبت به امتیاز دادن می‌سد. تازه در نقطه پایانی متوجه می‌شویم امیرعلی نبویان و بهار نوروزپور اصلا جزو رقابت نبوده‌اند و قرار نیست امتیاز دهند. فقط برای مافیا بازی کردن به مهمانی آمده‌اند و سپند امیرسلیمانی هم فقط همسرش را همراهی کرده است. درواقع انتهای قسمت یک می‌فهمیم ما با رقابت این چهار خانم روبه‌رو هستیم.

عدم تمرکز روی غذا

در «شام ایرانی» آنچه اهمیت دارد مراحل پخت و سرو غذاست و سایر موارد جزء کوچکی از آن را تشکیل می‌دهند. در این قسمت، اما پیش از ورود مهمان‌ها زیاد در جریان طبخ غذا قرار نمی‌گیریم. امیر کربلایی‌زاده به عنوان شاهد به خانه کمند امیرسلیمانی می‌آید و ما هم همراه او مراحل پخت اشترودل را می‌بینیم. نکته مهم اینکه دوربین حتی روی غذا زوم هم نمی‌کند تا بتوانیم ببینیم کمند چگونه غذا را درست می‌کند و فقط از دور شاهد این آماده‌سازی هستیم. بعد از اشترودل دیگر خبری از مراحل بعدی غذا نیست. یک مرتبه غذا فراموش می‌شود و ذهن‌ها به سراغ مافیا می‌رود. نکته مهم بعدی هم این است که وقتی آنها سر میز شام نشسته‌اند حتی یک نمای بسته هم از غذا‌ها نمی‌بینیم. اصلا متوجه نمی‌شویم آنها درحال رای دادن به چه چیزی هستند. ما فقط اسامی غذا‌ها را می‌شنویم و دورادور ظرف غذای آنها را تماشا می‌کنیم.

بی‌استفاده بودن داور‌ها

در هنگام سرو شام دو داور بین‌المللی به خانه کمند می‌آیند تا در کنار شرکت‌کننده‌ها به غذا‌ها رای بدهند. اگر با یک مسابقه تخصصی در حوزه غذا مواجه بودیم حضور آنها می‌توانست اتفاق مهمی قلمداد شود، اما وقتی مخاطبان حتی نمایی از غذا را ندیده‌اند و نمی‌دانند غذا‌ها چطور درست شده‌اند، این داور‌ها به چه چیزی رای می‌دهند؟ آنها کنار مهمان‌ها هم نمی‌نشینند و یک گوشه‌ای برای خودشان غذا می‌خورند و همین هم باعث می‌شود تمرکز مدام از روی میز شام برداشته شود و دوربین گهگاه به سراغ داور‌ها برود. درواقع ما با یک برنامه کاملا بلاتکلیف روبه‌رو هستیم و نمی‌دانیم درحال تماشای شام ایرانی هستیم یا مافیا و یا مسابقه‌ای تخصصی در حوزه انتخاب بهترین سرآشپز! قسمت اول از فصل جدید «شام ایرانی» همه اینها را دارد، اما در عین‌حال هیچ‌کدام‌شان نیست و مخاطبان را سردرگم می‌کند.

سرگرم‌کننده و دیگر هیچ

فقط در صورتی می‌توانیم به «شام ایرانی» امتیاز دهیم که آن را یک اثر کاملا سرگرم‌کننده بنامیم. یعنی با این پیش‌فرض آن را تماشا کنیم که چند نفر دورهم جمع شده‌اند، بگوبخند می‌کنند، مافیا راه می‌اندازند و در انتها هم شام می‌خورند و تمام. خب در این صورت امتیاز دادن و داور بین‌المللی و حساسیت برای اینکه شرکت‌کننده‌ها حتما خودشان غذا را درست کرده باشند دلیل چندانی ندارد. به نظر می‌رسد خود تولید کنندگان برنامه هم هنوز دقیقا نمی‌دانند با چه هدفی سراغ ساخت «شام ایرانی» رفته‌اند.