مدتی پیش در یکی از برنامه‌های تلویزیون فقط پنج دقیقه به مهمان برنامه که به دین اسلام مشرف شده بود، وقت صحبت داده شد، در حالی که برنامه‌های ورزشی از جمله فوتبال همیشه وقت اضافه می‌گیرند.

مهر: بارها اتفاق افتاده است که در یک برنامه ورزشی به ویژه فوتبال وقت اضافه از مسئولان گرفته می‌شود تا مباحث چالشی و گاهی حاشیه‌ای در قالب گفتگو با مهمانان برنامه ادامه پیدا کند و نکته جالب اینجاست که مدیران این وقت را در اختیار این نوع برنامه‌سازان قرار می‌دهند، اما این قانون بیشتر شامل حال برنامه‌های ورزشی می‌شود و کمتر اتفاق افتاده زمان بیشتر در اختیار مهمانی قرار بگیرد که درباره مباحث معارفی صحبت می‌کند.

این مسئله نیز پارسال مورد اعتراض فرزاد جمشیدی برای اجرای برنامه سحرگاهی ماه رمضان قرار گرفت، چرا که صحبت‌هایش نیمه کاره در برنامه قطع شد. گرچه او این گلایه را رسانه‌ای کرد، اما حرف‌های او شنیده نشد؛ چرا که اگر مسئولان به اعتراض جمشیدی گوش داده بودند؛ دیگر شاهد چنین ماجراهایی نبودیم!

چندی پیش برنامه خانوادگی "خانه مهر" در یکی از مناسبت‌ها از شبکه جام جم پخش شد. در این برنامه از مهمانی دعوت شده بود که به دین اسلام مشرف شده بود. از قرار قبل از شروع برنامه به این خانم مسلمان گفته شده بود زمان برنامه کم است، به همین دلیل وقتی او در برنامه حاضر شد به خاطر اینکه مرتب به او گوشزد می‌شد زمان کم است، نمی‌توانست خیلی خوب صحبت کند و به قول معروف هول شده بود.

بعد از گذشت پنج دقیقه اعلام کردند وقت صحبت با این مهمان تمام شده و بخش دیگر برنامه باید پخش می‌شود. این مسئله مورد اعتراض زن مسلمان قرار گرفت و خطاب به مجری گفت: من که هنوز حرفی نزدم! دلم می‌خواهد با بینندگان بیشتر صحبت کنم.

با مشاهده چنین برنامه‌‌ای این سئوال مطرح می‌شود که اگر زمان برنامه کم است پس چرا مهمان دعوت می‌شود؟ آیا قرار است تهیه‌کننده برنامه فقط گزارش کار به مدیر گروه ارائه دهد و بگوید در برنامه مهمانانی در حوزه‌های مختلف دعوت کرده‌ام و ... مسلماً این زن مسلمان در این برنامه تلویزیونی می‌توانست درباره مباحث عمده‌ای صحبت کند که برای بینندگان بار آموزشی داشته باشد.

چرا باید صحبت او نیمه کاره قطع شود؟ در حالی که می‌توانست درباره روزهایی که مسلمان شد، صحبت کند و اینکه قبل از مسلمان شدن چه دیدگاهی درباره اسلام داشته و حالا بعد از گذشت این همه سال از مشرف شدن‌اش به دین اسلام چه نظری دارد و اینک حضور خدا را چگونه در تمام لحظات زندگی‌اش لمس می‌کند.

متاسفانه گاهی برنامه‌های تلویزیونی برای عوامل سازنده‌ همانند یک شوی تلویزیونی می‌ماند و برنامه‌ساز تعریف درستی از ساخت یک برنامه مناسب ندارد. در واقع او صرفاً می‌خواهد برای دقایقی آنتن پر می‌کند. متاسفانه این نگاه برنامه‌ساز باعث می‌شود محتوا رها شود.

از سوی دیگر برخی مواقع شاهد هستیم برنامه‌ای آنقدر به مسائل حاشیه‌ای می‌پردازد که نه تنها ارزش ندارد، بلکه هدف خاصی هم دنبال نمی‌کند و صرفاً سرگرم‌کننده است تا آموزشی. کافی است برنامه‌ساز نگاهی به جامعه بیندازد تا متوجه شود نیاز نسل جوان چیست؟ باید به چه مفاهیمی بپردازد که به درد زندگی آینده‌اش می‌خورد.

دید سطحی نه تنها مشکلی را حل نمی‌کند، بلکه بر بار مشکلات می‌افزاید. بهتر است مسئولان سیما کمی به تهیه برنامه‌ها توجه کنند. گرچه علی دارابی معاون سیمای سازمان صدا و سیما مرتب این مسئله را به مدیران شبکه یادآور می‌شود، اما شاهد هستیم حرف‌ها بیشتر در مرحله تئوری باقی می‌ماند تا اینکه بخواهد عملی اجرا شود.

ساخت برنامه‌های شاد خوب است، اما اگر بی‌هدف برنامه‌ای روی آنتن برود؛ مسلماً پرداختن به مسائل ابتر باقی می‌ماند و فایده‌ای هم برای مخاطبان رسانه ملی نخواهد داشت. امید است مسئولان و برنامه‌سازان تلویزیون برنامه‌ریزی بهتری در این‌باره داشته باشند.