فوتبالیست هایی که ادعا می کنند مثل سرباز برای وطن خود می جنگند حاضر به رفتن به سربازی نیستند! در حالی که قانون درباره خیل سربازان دیگر سخت می گیرد این ستارگان نه چندان فروزان گاه به روش های غیر قانونی نیز دست می زنند...

عصرایران؛ احسان محمدی- فوتبالیست های ایرانی هر وقت می خواهند نشان دهند به عشق کشورشان حاضرند از جان مایه بگذارند می گویند: «مثل یک سرباز» یعنی « مثل یک سرباز برای کشورم می جنگم! »

این ادعا اما با داستان هایی که چند سال است در مورد تلاش جان فرسای بازیکنان فوتبال برای « نرفتن» به خدمت سربازی می خوانیم و می شنویم به شوخی نمی مانَد؟

در آخرین نمونه این شاهکارها کشف شده دو بازیکن مشهور لیگ برتر سال هاست کارت پایان خدمت واقعی نداشته اند وهنوز ندارند!

این البته روایت محترمانه ماجراست. کارت پایان خدمت واقعی ندارند یعنی یا سربازی نرفته اند که مشمول غیبت و مجازات های قانونی آن می شود یا دست به اقداماتی زده اند که به زبان ساده می شود دور زدن قانون و جعل مدرک مهمی مثل کارت پایان خدمت سربازی.

از سردار گل چشمه رییس تربیت بدنی نیروهای مسلح وقتی مقابل پرسش صریح مجری خبر ورزش شبکه خبردر روز شنبه 4 مرداد قرار گرفت، انتظار می رفت قاطعانه بگوید دراین ماجرا یا بازیکنان با جعل مدارک توانسته اند معافیت بگیرند یا کسانی در بدنه نیروی انتظامی مدارک جعلی آنها را دیده اند و زیر سبیلی رد کرده اند. اتفاقی که در هر سیستمی با هر اندازه نظارت و بازرسی می افتد و البته قابل پیگیری و رسیدگی است اما سردار با سیاست ایرانی گفت این موضوع در دست بررسی است و اگر مشخص شود معافیت ندارند باید خدمت سربازی شان را در یکی از تیم های ورزشی که نیروهای مسلح بازی کردن در آن را به مثابه سربازی رفتن به شمار می آورد بگذرانند.

تلاش های مجری برای توضیح دادن اینکه این رفتار بازیکنان در ارائه مدارک غیر واقعی بهره بردن از مزایای آن همان «جعل» است و تبعات قانونی شدیدی دارد به جایی نرسید!

به نظر می رسد نوعی مماشات بیش از اندازه با این دسته از بازیکنان فوتبال که البته کم تعداد هم نیستند آب را بیش از اندازه گل آلود کرده است. بسیاری از بازیکنان فوتبال ایرانی با ثبت نام در دانشگاه های شبانه و صبحگاهی و عصرگاهی و غیرانتفاعی وازاین دست که مثل قارچ رشد کرده اند رفتن به خدمت سربازی را به تاخیر می اندازند.

آنها البته یک مدرک کارشناسی را که اخذ آن قاعدتاً چهار سال طول می کشد در مواردی با همکاری برخی استادان یا مدیران دانشگاهها و قوانین ژله ای و انعطاف پذیر تا 9 سال طول می دهند تا سرباز وطن نشوند! فوتبال شان را بازی کنند و حساب های بانکی شان را مالامال!

جدی نبودن در برخورد با تخلف این ستارگان نه چندان فروزان ورزش، ظلم در حق همه جوانانی است که مطابق قانون به خدمت سربازی می روند و به ازای هر روز غیبت در انجام این امر جریمه می شوند. ظلم به مادرها و مادرهای محرومی که گاهی همین جوان ها را که نان آور خانواده هم هستند به مدت دو سال از دست می دهند اما فلان بازیکن با مماشات ایرانی می تواند به خدمت سربازی نرود و تاوانی هم برای این سرپیچی از قوانین رسمی نپردازد!

پس، فوتبالیست های عزیز، لطفاً نگوئید مثل سرباز! اگر حوصله اش را دارید قبل از گفتن این عنوان بروید و «سربازهای واقعی» را ببنید که در برجک های نگهبانی، زیر آفتاب داغ تابستان ساعت ها اسلحه می ایستند، شب و روز، روزها را می شمارند که نوبت مرخصی شان بشود. روزها و گاه ماه ها حتی از یک تماس تلفنی با خانواده محروم هستند. اما مردانه می ایستند و از این بوم و بر محافظت می کنند و گاهی در مبارزه با اشرار مرزی در « جعبه تابوت» به خانه برمی گردند!

فقط به لحظه ای فکر کنید که آنها در آسایشگاه های گاه بی برق شان لب مرز، مجله های ورزشی را ورق می زنند و تصویر شما را کنار ماشین های آخرین سیستم می بینند که در حال گذراندن خدمت سربازی هستید، میلیاردی حقوق می گیرید و بعد با افتخار می گوئید: مثل سرباز در خدمت کشورم هستم....! لطفاً زخم سربازهای واقعی را تازه نکنید!