عصرایران؛ احسان محمدی- اسمش ادموندو آلوز دسوزا بود. یک فوتبالیست خلاق، خوش تکنیک، با قدرت بدنی مناسب که می توانست مثل یک شعبده باز توپ را توی هوا غیب کند تا بازیکن حریف چند ثانیه دنبالش بگردد. عضوی از تیم ملی برزیل که در جام جهانی 1998 فرانسه نایب قهرمان شد. تا سال 2008 برای 18 تیم بازی کرد، از پالمیراس در بززیل تا فیورنتینا در ایتالیا و توکیووردی ژاپن و ... اما او را با یک لقب می شناسند: حیوان! حیوان درنده!

در دوران بازیگری از فحاشی نژادپرستانه به داوران تا کتک کاری با همبازی ها و رانندگی در حالت مستی که منجر به کشته شدن سه زن شد جنجال در پرونده اش داشت تا تلاشش در یک مهمانی برای خوراندن نوشابه الکلی به یک شامپانزه!

جاسم کرار به میمون های باغ وحش ارم نوشابه ندهد!

او تنها یکی از بازیکنان بداخلاق فوتبال دنیاست. از آنها که جنجال هایشان بیشتر در خاطره ها مانده تا افتخارات شان در دنیای توپ گرد. ادموندو بدون شک یکی از تکنیکی ترین فوتبالیست هایی است که فوتبال برزیل به خود دیده است. همه را دریبل می زد اما اخلاق بد هم او را دریبل زد، هم چند بار توپ را از بین پاهایش رد کرد. لایی خورد!

شاید منصفانه نباشد که جاسم کرار را با ادموندو مقایسه کنیم اما این هافبک خلاق که اولین بار در المپیک 2004 آتن با عراق در حالی توانست روی سکوی چهارم المپیک بایستد که کشورش در بدترین شرایط امنیتی و اقتصادی به سر می برد از آن دست بازیکنانی است که بداخلاقی اش دارد مدام دریبلش می زند.

جاسم کرار به میمون های باغ وحش ارم نوشابه ندهد!

هواداران تیم های نجف، الوکره، تراکتورسازی تبریز، استقلال تهران، شاهین بوشهر، عجمان اماران، الطلبه و ... که او برای آنها بازی کرد جز حرکات تکنیکی و بازی سازی خلاقانه از او بداخلاقی، بی نظمی، جنجال، حاشیه سازی و کارت های زرد و قرمز بسیاری در خاطر دارند. از سیلی زدن به داور، تا حمله به دروازه بان ذوب آهن، از نزاع درباره زدن یک ضربه ایستگاهی در دیدار دو تیم استقلال و سایپا مهر کرج در جام حذفی با مجتبی جباری تا ترک بی اجازه تمرینات، از دادن لقب «مسخره» به فوتبال ایران تا شکار گرگ با اسلحه و ...

جاسم کرار به میمون های باغ وحش نوشابه ندهد!

او وقتی در برنامه 90 حاضر شد علیرغم اصرار عادل فردوسی پور حتی حاضر نشد یک کلمه فارسی صحبت کند اما بسیاری از بازیکنانی که مقابلش بازی کرده اند می گویند اتفاقا واژه های فارسی را می داند اما از نوع خاص.

این هافبک تندخو وقتی برای استقلال بازی می کرد با دریافت یک کارت زرد مقابل تراکتورسازی از دربی محروم شد. کارتی که برخی گفتند عامدانه آن را گرفته است. کرار در گفت و گویی ضمن تبرئه خود، دلایل اینکه باید به اردوی تیم ملی عراق برود را ذکر کرده و گفته است:« در عراق حاشیه خیلی زیاد است. من به مدیر برنامه ام حرف زدم و گفتم که برای من مشکل درست خواهد شد، اگر من نروم تیم ملی با تفنگ من یا خانواده ام را می زنند. نمی توانم نروم»!

او این هفته بعد از جنجال منجر به اخراجش در دیدار مقابل صبای قم در تمرینات تراکتورسازی شرکت نکرد تا ماجرای تازه ای برای تیم تبریزی و امیر قلعه نویی بسازد. شاید جاسم کرار تنها بازیکنی باشد که امیر قلعه نویی با مدارا و تسامح و تساهلی کم مانند از خطاهای رفتاری اش تا امروز چشم پوشیده است اما...

جاسم کرار یا جاسم جنجال چه نقطه ضعفی از فوتبال ایران دارد که تحت هر شرایطی با او قرارداد می بندند؟ چه اصراری برای حضور و تحمل او با این درجه از ادب در فوتبال ایران وجود دارد؟ چه رازی از ما می داند که نمی توانیم او را به خانه اش بفرستیم تا با خیال راحت در مزرعه اش گرگ شکار کند؟ تحمل بازیکنانی از این دست که جنجال سازی شان بیش از کیفیت فنی شان است ظلم به بازیکنان جوان ایرانی است که در آرزوی یک دقیقه بازی کردن روی نیمکت های ذخیره لب می گزند.

یک بار برای همیشه به دست به خانه تکانی بزنیم و بازیکنان کم کیفیت، پرحاشیه، پرهزینه، تندخو و پیر خارجی را از لیگ برتر خارج کنیم و یا فرصت را به جوان های خودمان بدهیم یا بازیکنان با کیفیت خارجی جذب کنیم که دستکم مثل کرار به داور ایرانی سیلی نزنند و مثل ادموندو توی حلق شامپانزه نوشیدنی الکلی نریزند!