چه کسی مقصر شرایط امروز کشور است؟

عصر ایران - بعد از اعتراضات  مردم سوالی در ذهن‌ها ایجاد شده است که چه کسی مقصر شرایط بوجود آمده است؟ مردم؟ مسؤولان؟ یا کشورهای خارجی؟

انگشت اتهام را نباید به سوی مردم گرفت چون قطعا مردم بی‌تقصیر ترین بخش این ماجرا هستند. دشمنان خارجی ایران نیز همیشه آماده سوءاستفاده از کوچک‌ترین اتفاقات در ایران هستند. پس باید اینجا با مسؤولین و سیاسیون سخن گفت و با آنها در مورد شرایط بوجود آمده گفت‌وگو کرد.  

مشکلات اقتصادی که امروز به سراغ مردم نیامده است. سال‌هاست که مردم با مشکلات ریز و درشت سروکار دارند. اما مسئله‌ای که باعث شده است آنها از شرایط دلخور باشند سیاسی شدن مشکلات اقتصادی است.

مردم از این می‌ترسند که آینده فرزندان‌شان قربانی سیاست‌بازی عده‌ای شود، فارغ از بحث جریان هایی که دنبال براندازی هستند، خواسته‌های مردمی که دست به اعتراض زدند باید مورد توجه قرار بگیرد.

مشکلات اقتصادی مردم قربانی دعواهای سیاسی برخی شده است. مشکلات مردم را بیرقی کردند و به نیزه زدند تا رقیب را متهم به کم‌کاری کنند.

جریان‌های سیاسی ایران وقتی رقیب‌شان سرکار است و کشور درگیر مشکلات است لبخند می‌زنند و در اتاق‌های فکرشان، فکر می‌کنند چگونه می‌توانند در این دریای متلاطم، موج سواری کنند.

این جریان‌ها همدیگر را متهم به کم کاری می‌کنند. مشکلات مردم را حاصل مدیریت رقیب می‌دانند. به گونه‌ای رفتار می‌کنند که گویی هر وقت سرکار بوده‌اند، ایران بهشت بوده است و وقتی رقیب به قدرت می‌رسد ایران تبدیل به برزخی بی آب و نان می‌شود.

زلزله می‌آید، ساختمان آتش می‌گیرد، توافقی امضا می‌شود، تحریمی صورت می‌گیرد، فرقی نمی‌کند همه اینها وسیله‌ای است برای تخریب رقیب.

نمونه آخر این معنا در روز اول این اعتراض‌ها اتفاق افتاد. مردم مشهد به خیابان آمدند و از گرانی گله کردند و شعارهایی علیه دولت دادند. رقبای روحانی لبخند رضایت به لب داشتند. مصاحبه کردند و توئیت زدند که دیدید گفتیم؟ حالا بروید و دوباره به روحانی رای بدهید!

مردم می‌گویند سیاسی‌های ایران درگیر کار خود هستند و تقریبا حواسشان به ما  نیست و حالا که صدای اعتراض بلند شده است همه می‌گویند باید صدای مردم را بشنویم.

در بسیاری از کشورهای جهان رقبای سیاسی وجود دارند. تمام تلاش خود را برای رسیدن به قدرت هم انجام می‌دهند اما وقتی پای مشکلات مردم و رفع آن به میان می‌آید دست به دست هم می‌دهند تا آن مشکل حل شود.

برای آنها سیل، زلزله و یا توفان ابزار سیاسی نیست. چند روز دست به دست هم می‌دهند تا مشکل مردم حل شود بعد به سراغ دعواهای سیاسی خود می‌روند.

اینجا اینگونه نیست. خانه‌ها آوار شده است و اصلاح طلب و اصول‌گرا به سروکله هم می‎زنند که این مستحکم نبودن این خانه‌ها تقصیر آنهاست نه تقصیر ما.

مردم از بیکاری، گرانی، فقر، فساد گلایه دارند. در این سال‌ها هم اصلاح طلبان سر قدرت بودند هم اصول‌گرایان. برخی بیشتر و بعضی کمتر. این یعنی همه مقصر بوجود آمدن این شرایط هستند و نمی‌توانند دیگری را مقصر جلوه دهند.

شنیدن صدای مردم، برچسب نزدن به اعتراضات و حل مشکلات آنها، تنها راه حل خروج از بحران است.

حمله موشکی یمن به تل‌آویو / فرودگاه بن گوریون تعطیل شد

تماشاخانه

قهوه ترک یا اسپرسو کدام برنده واقعی هستند؟ دو سبک، دو تجربه (فیلم)

آنچه از بم برجای ماند / ۲۱ سال بعد، هنوز برخی زخم‌ها باز هستند (فیلم)

فیلم های دیگر