به گزارش عصرایران به نقل از یورونیوز، این بحران در هجدهم آوریل آغاز شد یعنی زمانی که مردم در اعتراض به اصلاحات سیستم تامین اجتماعی به خیابان‌ها آمدند؛ اصلاحاتی که هدف از آن کاهش مزایای بازنشستگی بود.

این اعتراضات با برخورد خشونت‌آمیز دولت روبرو شد. نیروهای دولتی و گروههای مسلح طرفدار دولت سرکوب گستردۀ معترضان را آغاز کردند که در پی آن بنا بر اعلام سازمانهای غیردولتی و گروههای طرفدار حقوق بشر ۴۰۰ تن از معترضان کشته، ۶۰۰ نفر ناپدید و هزاران نفر زخمی شدند.

به این ترتیب اعتراضاتی که مسالمت‌آمیز آغاز شده بود، به یک مخالفت جمعی و گسترده با دانیل اورتگا، رئیس جمهوری این کشور تبدیل شد.

اریکا گوئوارا روزاس، مدیر دفتر آمریکای عفو بین‌الملل می‌گوید: «گروههای طرفدار دولت که بشدت مسلح هستند آزادانه فعالیت می‌کنند. این گروهها که توسط پلیس نیز حمایت می‌شوند حملات زیادی را علیه غیرنظامیان انجام داده‌اند.»

موضع رئیس جمهور اورتگا چه بوده است؟

دانیل اورتگا، چریک چپ‌گرای سابق که در سالهای پایانی دهه ۷۰ میلادی به سرنگونی دیکتاتوری سوموزا کمک کرده بود در انتخابات سال ۲۰۰۷ میلادی به پیروزی رسید و از آن زمان قدرت را در این کشور در دست دارد.

او پنج سال پیش قانون اساسی کشور را تغییر داد تا به این ترتیب بتواند برای دورۀ نامحدودی رئیس جمهور این کشور باقی بماند و به نظر منتقدان، سرکوبهای شدید این چند ماه نیز تلاشی برای حفظ قدرت و باقی ماندن در مسند ریاست جمهوری این کشور بوده است.

به گفته کارلوس تونرمن، وزیر آموزش و پرورش پیشین نیکاراگوئه «سرانجام مردم این کشور مانند یک آتشفشان منفجر شدند. آتشفشانی که انرژی‌ها را جمع می‌کند و زمانی که اصلا انتظار آن را نداریم ناگهان منفجر می‌شود.»

دانیل اورتگا در گفتگو با خبرنگار یورونیوز اعلام کرد که قصد استعفا یا برگزاری انتخابات زودهنگام ندارد. او مخالفان خود را تروریست می‌نامد و معتقد است که این اعتراضات از سوی آمریکا تامین مالی شده است.