آیا این بار نیز الیگارشی درون حزب دموکرات بار دیگر راه را بر برنی سندرز خواهد بست و از فردی حمایت نهایی خواهد کرد که حتی جذابیت اش کمتر از نامزد دوره پیشین است؟

اکبر مختاری*

نتایج انتخابات مقدماتی "سه شنبه بزرگ" تا حدود زیادی مشخص گردید. "سوپرتیوزدی" در انتخابات مقدماتی کاندیداهای ریاست جمهوری در آمریکا را می‌توان سکوی پرش جهت رسیدن به نامزدی نهایی حزب برای رقابت نهایی دانست.

سوم مارس ۲۰۲۰ یکی از متفاوت ترین سوپرتیوزدی های تاریخ معاصر آمریکا رقم خورد.

جاییکه رقابتی درون حزبی جریان داشت که اگر نگوییم در حدواندازه‌های یک انتخابات کشوری بود اما از لحاظ ارزشی تا حدود زیادی اینچنین بود.

رقابت سه شنبه بزرگ امسال در یادها خواهد ماند.

سه شنبه بزرگی که یک طرفش کاندیدایی قرار داشت که همه افراد صاحب نفوذ سیاسی و اقتصادی حزب پشت سرش بودند و‌در برابر کاندیدایی قرار داشت که نه تنها وابستگی سیاسی‌اش به صاحب نفوذهای سیاسی کم بود بلکه در اقدامی کم‌سابقه تمامی دریافت‌های مالی اش نیز مستقل بود و پول کمپین انتخاباتی اش را حامیانی داده بودند که به شعارها و ایده هایش باور داشتند.

جمع کردن بیش از 40 میلیون دلار پول از حامیان فردی بصورت خرد خرد را، می‌توان در تاریخ انتخابات آمریکا کم سابقه و چه بسا بی‌سابقه دانست.

یک شب پیش از انتخابات در سه شنبه بزرگ، رقیبان "برنی سندرز" به کمک جریان‌های بالا دستی حزب باهم متحد شدند تا برنی را شکست دهند.

اتحاد و حمایت "بوتیجج" و "کلوبوچار" و "بتو اوروک" با "جو بایدن" در کنار نگه داشت "الیزابت وارن" سناتور ترقی خواه ایالت ماساچوست کاملا هدفمند انجام گرفت.

وحدت جناح مرکزگرا و متمایل به راست میانه در حزب دموکرات در برابر سناتور مستقل و سوسیال دموکرات پیش رو تا حدود زیادی موفق عمل کرد اما نتیجه را قطعی نساخت.

پشتیبانی و اتحاد جریان پرقدرت سیاسی و اقتصادی در حزب دموکرات از جو بایدن سبب پیروزی او در 9 ایالت از چهارده ایالت سرنوشت ساز در رقابت انتخاباتی سه شنبه بزرگ شد.

در حالیکه بزرگترین و پرجمعیت‌ترین پایگاه حزب دموکرات، ایالت کالیفرنیا و ایالت یوتا و کلورادو و ایالت زادگاهش ورمونت را سندرز از آن خود کرد.

ایالت‌های مهمی چون تگزاس و آلاباما و ماساچوست و ایالت‌های شناوری چون ویرجینیا و کارولینای شمالی را بایدن از آن خود کرد.

بدنه اجتماعی که محرک فعالسازی هر انتخاباتی است بیشتر در کمپین برنی سندرز نقش ایفا کرده است.

این در حالییست که کمیت و‌کیفیت کمپین انتخاباتی جو بایدن به هیچ وجه جذابیت‌های کمپین سندرز را دارا نیست.

حزب دموکرات در سال ۲۰۰۸ پس از عدم قطعی شدن نتیجه برای انتخاب کاندیدای نهایی در سه شنبه بزرگ میان کلینتون و اوباما سعی کرد جاذبه‌های فردی و قدرت ایجاد موج‌های انتخاباتی را مدنظر قرار دهد و در برابر موفقیت هیلاری کلینتون در ایالات بزرگ و موفقیت اوباما در ایالت‌های بیشتر اما کم جمعیت تر رای نهایی را به درستی به باراک اوباما داد و سبب ساز پیروزی نیز گشت.

اما در سال ۲۰۱۶ با گرایش بیشتر به هیلاری کلینتون و با وجود کسب نمایندگان انتخابی بیشتر او، این بار وی را برگزید.

هیلاری کلینتون با وجود پشتوانه نخبگان حزبی و اقتصادی و حمایت رییس جمهوری نسبتا خوشنام سابق آمریکا (بیل کلینتون) که همسرش بود نتوانست آرای الکترال لازم را برای شکست ترامپ کسب کند.

آیا این بار نیز الیگارشی درون حزب دموکرات بار دیگر راه را بر برنی سندرز خواهد بست و از فردی حمایت نهایی خواهد کرد که حتی جذابیت اش کمتر از نامزد دوره پیشین است یا اجازه میدهد فرد مستقل‌تر و محکم تر دیدگاه هایش را در برابر ترامپ به منصه ظهور گذارد.

هنوز نامزد نهایی مشخص نشده است و نتیجه سه شنبه بزرگ هم برتری قاطع به هیچ کدام از دو نامزد مطرح نداده است؛ چراکه بیش از نیمی از انتخابات کننده ها و بخش عمده‌ای از ایالت‌ها هنوز نظر خویش را اعلام نکرده‌اند اگرچه در آن ایالتها نیز جریانات بالادستی حزب دموکرات تمام تلاش خویش را برای ممانعت از نامزدی نهایی برنی سندرز انجام خواهند داد.

*مدرس علوم سیاسی

بیشتر بخوانید:

" سه شنبه بزرگ" به کام بایدن

ترامپ: دموکرات‌ها علیه سندرز کودتا کردند

چه کسی برنده سه شنبه بزرگ می شود؟