عصرایران؛ مصطفی داننده- ستاد ملی کرونا به ریاست رییس جمهور روحانی تصمیم به تعطیلی فراگیر گرفته است. این تعطیلی کمک بزرگی به کنترل کرونا می‌کند اما قطعا معیشت برخی از مردم را دچار مشکل می‌کند به ویژه آنهایی که حقوق ثابت ندارند و تعطیلی کارشان، رسما باید از جیب مبارک بخورند. البته اگر در جیب‌شان پولی باشد.

در این وضعیت دولت و مجلس باید به کمک مردم بیایند. وضعیت مالی دولت، خیلی مناسب نیست و با توجه به موج تحریم‌های آمریکا که رییس جمهور آن را جنگ علیه کشورمان می‌داند، توان قوه مجریه برای حمایت از مانند دیگر کشورها و دولت‌ها نیست.

در این شرایط چه باید کرد؟ نگارنده با توجه به فصل بودجه بندی پیشنهاد ساده‌ای دارم و آنهم حذف بودجه موسسه فلان آقا و بهمان سازمان است.

با توجه به شرایط و وضعیت اقتصادی جامعه در عصر کرونا دولت و مجلس باید در تخصیص بودجه وسواس بسیاری به خرج دهند. بودجه سال آینده می‌تواند حکم سنگر و پناهگاه‌هایی را داشته باشد که جان مردم از موشک و خمپاره نجات می‌دهد.

در همین سال 99 که از سخت‌ترین سال‌های 40 سال اخیر از نظر اقتصادی بوده به برخی از موسسات خاص فرهنگی بودجه‌های کلانی داده شده است. به طور مثال (بودجه فرهنگستان زبان و ادب فارسی به ریاست غلامعلی حداد عادل است ۲۸.۶ میلیارد تومان)، ( موسسه آموزشی و پژوهشی امام خمینی به ریاست آیت‌الله مصباح یزدی 19.6 میلیارد تومان)، ( موسسه نشر آثار امام خمینی به ریاست سید حسن خمینی 26.6 میلیارد تومان)، (بودجه ستاد احیاء امر به معروف و نهی از منکر نیز ۳۱.۵ میلیارد تومان است.)، (موسسه پژوهشی و فرهنگی انقلاب اسلامی نیز در سال ۹۹ بودجه ۳۱ میلیارد تومان بود.)، (، بودجه شورای هماهنگی تبلیغات اسلامی و مجمع جهانی اهل بیت در سال ۹۹، به ترتیب ۴۴ و ۴۰ میلیارد تومان بود.)

اینها بخشی از بودجه‌های داده شده است که حذف بسیاری از آنها خللی در کار کشور ایجاد نمی‌شود و بسیاری از مشکلات اقتصادی مردم هم به راحتی حل خواهد شد.

در حالی که بخشی از مردم متاسفانه درگیر نان شب خود هستند، بنیاد سعدی تحت مدیرت حداد عادل، یا موسسه نشر آثار امام خمینی تحت مدیریت سید حسن خمینی، یک سال بودجه نگیرند یا حداقل یک چهارم این بودجه را بگیرند. اجازه بدهیم، مردم از دستاوردهای این موسسات که در سال‌های گذشته به دست آمده است استفاده کنند.

بماند که هنوز بسیاری از جمله خودت دولت که بودجه را به این نهادها اختصاص می‌دهد، نمی‌داند که آنها با این بودجه چه می‌کنند و چه دستاوردهایی برای مردم دارند. شرایط به گونه‌ای است اگر کسی فهمید خروجی این موسسات چیست می‌تواند نام خود را به عنوان یکی از کاشفان بزرگ ایران مطرح کند.

این موسسات اگر توانایی و کارایی دارند، بهتر است روی پای خود بایستند و مثل بسیاری از شرکت‌های خصوصی خود درآمد کسب کنند و از عرق جبین و کد یمین خود ارتزاق کنند. خون این افراد و موسسات از باقی مردم که رنگین‌تر نیست. چه شرکت‌هایی که توسط جوانان همین سرزمین راه‌اندازی شده‌ که روی پای خود ایستاده‌اند و به سود دهی هم رسیده‌اند.

باید از شرایط کرونایی به گونه‌ای عبور کنیم که هم جان مردم حفظ شود هم نان آنها. حذف بودجه این موسسات می‌تواند زندگی بخشی از جامعه را در عصر کرونا نجات دهد؛ به همین سادگی.