اگر فرد درمان مناسب را برای عفونت در قسمت پایین دستگاه ادراری دریافت نکند، باکتری ها یا قارچ ها می توانند به سمت بالا حرکت کرده و کلیه ها را آلوده کنند.

عفونت دستگاه ادراری می تواند بر هر بخشی از دستگاه ادراری، از جمله کلیه ها تاثیرگذار باشد. زمانی که فردی به یک عفونت دستگاه ادراری اشاره دارد، به طور معمول درباره عفونت مثانه یا عفونتی در قسمت پایین دستگاه ادراری صحبت می کند. عفونت های مثانه شایع‌ترین نوع عفونت دستگاه ادراری هستند.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "مدیکال نیوز تودی"، زمانی که باکتری ها، یا در موارد کمتر قارچ ها، در دستگاه ادراری به سمت بالا حرکت کرده و کلیه ها را آلوده می کنند، یک عفونت کلیوی می تواند شکل بگیرد.

هر نوع عفونت دستگاه ادراری به طور معمول نیازمند درمان حرفه ای برای پیشگیری از بروز عوارض جدی است.

علائم

از بالا به پایین، دستگاه ادراری شامل کلیه ها، حالب ها، لوله هایی نازک که کلیه ها را به مثانه متصل می کنند، مثانه، و مجرای پیشاب، لوله ای که ادرار از طریق آن بدن را ترک می کند، می شود.

علائم عفونت دستگاه ادراری به محلی که عفونت در آن رخ داده است - به عنوان مثال، در قسمت پایینی دستگاه ادراری یا در کلیه ها - بستگی دارد.

علائم عفونت در قسمت پایین دستگاه ادراری

از جمله علائم عفونت در قسمت پایین دستگاه ادراری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- ادرار بسیار بدبو

- احساس درد هنگام دفع ادرار

- نیاز فوری به دفع ادرار اما تخلیه مقدار بسیار کم ادرار

- ادرار خون آلود یا کدر

علائم عفونت کلیوی

در این شرایط فرد ممکن است علائم زیر را تجربه کند:

- تب و لرز

- حالت تهوع

- استفراغ

- درد در ناحیه کمر

- دفع ادرار دردناک

علائم می توانند از فردی به فرد دیگر متفاوت باشند و برخی افراد حتی هیچ علائمی را تجربه نکنند.

احتمال تجربه تب بالا در کودکان ممکن است بیشتر باشد. افراد مسن ممکن است درد معمول یا مشکلات دفع ادرار را تجربه نکرده اما در عوض، با سردرگمی، مشکلات گفتاری یا توهم مواجه شوند.

دلایل

عفونت های دستگاه ادراری در زنان بسیار شایع هستند.

سرایت باکتری های از ناحیه مقعد به مجرای پیشاب می تواند به واسطه روش پاکسازی این قسمت پس از اجابت مزاج و همچنین رابطه جنسی رخ دهد.

زمانی که باکتری ها به مثانه می رسند، تکثیر خود را آغاز کرده و فرد ممکن است علائم ابتلا به عفونت دستگاه ادراری را تجربه کند.

از دیگر عوامل خطر عفونت دستگاه ادراری می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- ابتلا به دیابت

- عدم دفع ادرار پیش یا پس از رابطه جنسی

- داشتن روابط جنسی متعدد با افراد مختلف

- سابقه شخصی یا خانوادگی ابتلا به عفونت های دستگاه ادراری

- پوشیدن زیرپوش های تولید شده از مواد مصنوعی

- یائسگی

- استفاده از دیافراگم ها، دوش های واژینال، اسپرم کش ها

- فاصله بسیار کوتاه بین مقعد و مجرای پیشاب

یک عفونت کلیوی می تواند در نتیجه عوامل مشابه با عوامل دخیل در عفونت دستگاه ادراری شکل بگیرد. بیشتر عفونت های کلیوی زمانی که یک عفونت دستگاه ادراری درمان نشده در مثانه به یک یا هر دو کلیه منتقل می شود، شکل می گیرند.

به گفته بنیاد کلیه آمریکا، از دیگر عوامل خطر برای عفونت کلیوی می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- انسداد در دستگاه ادراری

- بارداری

- سیستم ایمنی ضعیف

- سوند ادراری

- آسیب عصبی یا مربوط به ستون فقرات که مانع از احساس پر شدن مثانه می شوند

- رفلاکس وزیکورترال که موجب بازگشت ادرار به سمت دستگاه ادراری می شود

همچنین، فردی که دستگاه ادراری وی دارای شکلی غیرمعمول است و این شرایط موجب باقی ماندن باکتری ها در دستگاه ادراری می شود، ممکن است هرچه بیشتر مستعد ابتلا به عفونت های قسمت پایین دستگاه ادراری و کلیه ها باشد.

درمان

درمان معمول برای یک عفونت در قسمت پایین دستگاه ادراری و یک عفونت کلیوی مشابه است. پزشک آنتی بیوتیک را برای نابودی باکتری های مضر تجویز خواهد کرد و علائم باید طی یک تا دو روز برطرف شوند.

تکمیل دوره مصرف آنتی بیوتیک های تجویز شده اهمیت دارد، حتی اگر علائم از بین رفته باشند. از این طریق نسبت به درمان کامل عفونت اطمینان حاصل می شود.

یک عفونت کلیوی جدی ممکن است به درمان در بیمارستان از جمله استفاده از آنتی بیوتیک های درون وریدی و تزریق سرم نیاز داشته باشد.

اگر شکل دستگاه ادراری در ابتلا به عفونت های کلیوی مزمن نقش داشته باشد، پزشک ممکن است عمل جراحی برای اصلاح آن را توصیه کند.

تشخیص

افراد می توانند نوارهای آزمایش بدون نسخه را برای بررسی ابتلا به عفونت دستگاه ادراری خریداری کنند. اگر آزمایش یا علائم به یک عفونت اشاره دارند باید به پزشک مراجعه کرد.

به طور معمول، پزشک یک معاینه بدنی را انجام داده و درباره علائم پرسش هایی را مطرح می کند. اگر وی به یک عفونت مثانه مشکوک باشد، آزمایش ادرار و آنتی بیوتیک ها برای درمان عفونت تجویز می شوند.

در صورت مشکوک بودن به یک عفونت کلیوی، پزشک آزمایش ادرار را برای بررسی نوع باکتری مسئول بروز عفونت تجویز می کند. پس از تشخیص نوع باکتری، آنتی بیوتیک های مناسب برای درمان این شرایط تجویز می شوند.

چه زمانی به پزشک مراجعه کنیم

هرگونه علائم عفونت مثانه یا کلیه را با پزشک خود در میان بگذارید. هر دو شرایط به طور معمول با مصرف آنتی بیوتیک ها بهبود می یابند.

اگر کودک تب بالایی دارد و یا افراد مسن سردرگمی، توهم یا زمین خوردن را تجربه می کنند، به مراقبت پزشکی فوری نیاز دارند. اینها همگی می توانند از علائم عفونت دستگاه ادراری باشند.

چشم انداز

فردی که آنتی بیوتیک مصرف می کند به طور معمول بهبود علائم عفونت دستگاه ادراری طی یک تا دو روز را تجربه می کند.

بدون درمان، یک عفونت در قسمت پایین دستگاه ادراری می تواند به سمت کلیه ها حرکت کند و اگر فرد درمان مناسب برای عفونت کلیه را دریافت نکند، امکان ورود آن به جریان خون وجود دارد که زندگی فرد را در معرض خطر قرار می دهد.

هر فردی که عفونت های مکرر مثانه یا کلیه را تجربه می کند باید درباره روش های پیشگیری از این شرایط با پزشک خود صحبت کند.