دو نمونه دیگر از شکست‌های او سیاست در قبال کره شمالی و ونزوئلا با اعلام آشکار سیاست براندازی نیکلاس مادورو، ‌رئیس‌جمهوری این کشور، بدون هیچ برنامه مشخصی بود. پمپئو با تعریف و تمجید بی‌مورد از ترامپ در زمانی که رئیس سیا بود، به مقام وزیر خارجه رسید و با ترس اینکه مبادا قدرت خود را از دست بدهد، هیچ گاه تمایلی به گفتن حقیقت نشان نداد.

یک تحلیلگر آمریکایی، مایک پمپئو را بدترین وزیر خارجه تاریخ ایالات متحده خواند که در مقابل ایران چیزی جز شکست کسب نکرد.

روزنامه کیهان در ستون اخبار ویژه خود نوشت: فرد کاپلدن در مجله اسلیت (وابسته به کمپانی واشنگتن پست) نوشت: درباره اینکه دونالد ترامپ بدترین رئیس‌جمهور تاریخ آمریکا باشد، شکی نیست که مایک پمپئو، بدترین وزیر امور خارجه تمام دوران‌هاست. او در 2 سال و 9 ماهی که در مقام دیپلمات ارشد ایالات متحده فعالیت می‌کرد، تقریباً هیچ کاری برای ارتقای امنیت، ارزش‌ها یا حتی سیاست‌های دولت خود انجام نداد. دوران تصدی او با سخنان تحقیرآمیز از سوی متحدان اروپایی رو به پایان است که از گزافه‌های او و دونالد ترامپ در سال‌های گذشته به ستوه آمده‌اند.

پمپئو گفت به اروپا سفر و با رهبران اتحادیه اروپا دیدار خواهد کرد. دو روز بعد،‌ در پی شورش طرفداران ترامپ در ساختمان کنگره، مقامات اتحادیه اروپا گفتند با او ملاقات نخواهند کرد و وزیر خارجه لوکزامبورگ ترامپ را «جنایتکار» و «آتش‌افروز سیاسی» خواند. اما دوره تحقیر پمپئو طولانی‌تر از این بود.

پمپئو مدعی بود که خروج از توافق هسته‌ای و اعمال تحریم‌ها، جمهوری اسلامی را به مذاکره بر سر «یک توافق بهتر» وا خواهند داشت یا به براندازی نظام در ایران می‌انجامند. اما جمهوری اسلامی آسیبی ندیده و قدرتمندتر از قبل است و برنامه غنی‌سازی ایران هم با سرعت بیشتری پیش می‌رود. جو بایدن می‌خواهد توافق را احیا کند، اما پیشرفت ایران و سیاست‌گذاری‌های آن، تحقق چنین هدفی را دشوار خواهد ساخت.

پمپئو ادعا کرده که ایران «پایگاه امن» القاعده شده اما مقامات اطلاعاتی آمریکا می‌گویند هیچ مدرکی برای اثبات این ادعا وجود ندارد.

اظهارات او در هر زمینه‌ای ایالات متحده را بیشتر از سایر نقاط جهان جدا و منزوی کرده و این برای آمریکا یک فاجعه است چون در مقابله با چین و ایران و روسیه به واکنش هماهنگ با متحدانش نیاز دارد. یک نمونه جدای از اینها دروغ‌گویی‌های او نیز مطرح است مثل اینکه ترامپ، ناتو را «قدرتمندتر» از قبل ساخته، در حالی که در واقعیت به دلیل بی‌توجهی دولت ترامپ به اتحادیه‌های دیرینه و به طور خاص به اتحادیه اروپا، روابط در دو سوی اقیانوس اطلس به شدت آسیب دیده است.

دو نمونه دیگر از شکست‌های او سیاست در قبال کره شمالی و ونزوئلا با اعلام آشکار سیاست براندازی نیکلاس مادورو، ‌رئیس‌جمهوری این کشور، بدون هیچ برنامه مشخصی بود.

پمپئو با تعریف و تمجید بی‌مورد از ترامپ در زمانی که رئیس سیا بود، به مقام وزیر خارجه رسید و با ترس اینکه مبادا قدرت خود را از دست بدهد، هیچ گاه تمایلی به گفتن حقیقت نشان نداد.

بدین‌ترتیب، مقام بدترین وزیر خارجه آمریکا بی‌شک به پمپئو می‌رسد و حالا او به زودی به کانزاس باز می‌گردد و برای نامزدی در انتخابات کنگره تلاش خواهد کرد. اما در واشنگتن، ترمیم آسیب‌های وارد آمده توسط پمپئو ممکن است یک دهه طول بکشد.