میوکاردیت به واسطه بروز التهاب در عضله میوکارد قلب شکل می گیرد. این التهاب می تواند بر سیستم الکتریکی قلب تاثیر گذاشته و توانایی این اندام برای پمپاژ خون به سراسر بدن را کاهش دهد.

به گزارش گروه سلامت عصر ایران به نقل از "مدیکال نیوز تودی"، میوکارد لایه عضلانی مرکزی قلب است. میوکارد بین لایه عضلانی بیرونی یا اپی‌کارد و لایه عضلانی درونی یا اندوکارد قرار دارد.

در موارد شدید، میوکاردیت می تواند موجب تشکیل لخته های خون شود زیرا قلب نمی تواند خون را به درستی پمپاژ کند. این می تواند به بروز شرایطی جدی مانند حمله قلبی یا سکته مغزی منجر شود. در ادامه با میوکاردیت بیشتر آشنا می شویم.

دلایل

به گفته سازمان ملی اختلالات نادر آمریکا، بیشتر موارد میوکاردیت دلیل مشخصی ندارند.

با این وجود، برخی دلایل احتمالی میوکاردیت عبارتند از:

عفونت های ویروسی

عفونت ویروسی از دلایل شایع بروز میوکاردیت است. در این موارد، ویروس موجب التهاب می شود.

عفونت های ویروسی که می توانند موجب میوکاردیت شوند عبارتند از:

- آدنوویروس

- کوکساکی ویروس

- اپشتین بار ویروس

- اچ‌آی‌وی

- آبله مرغان

- ویروس هرپس انسانی

عفونت های باکتریایی

برخی انواع عفونت باکتریایی می توانند موجب میوکاردیت شوند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

اندوکاردیت

گاهی اوقات، میوکاردیت به عنوان عارضه اندوکاردیت ظاهر می شود.

اندوکاردیت یک عفونت دریچه های قلب، عضله قلب، یا دیواره داخلی حفره های قلب است.

دیفتری

باکتری کورینه‌باکتریوم دیفتری که موجب بیماری دیفتری می شود می تواند موجب میوکاردیت شود.

این باکتری سمی تولید می کند که موجب کشیده شدن عضله قلب و بروز التهاب می شود.

بیماری لایم

میوکاردیت می تواند به واسطه بیماری لایم شکل بگیرد.

بیماری لایم عفونتی است که پیرو گزش کنه ای ناقل باکتری بورلیا بورگدورفری شکل می گیرد.

بیماری شاگاس

بیماری شاگاس می تواند با آلوده کردن عضله قلب موجب میوکاردیت شود. فرد می تواند به واسطه تماس با انگلی به نام تریپانوزوما کروزی به بیماری شاگاس مبتلا شود.

به گفته مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری آمریکا، این انگل در قاره آمریکا به ویژه بخش های روستایی آمریکای لاتین زندگی می کند.

بیماری های خودایمنی

بیماری های خودایمنی زمانی شکل می گیرند که سیستم ایمنی بدن حمله به بافت سالم را آغاز می کند.

برخی بیماری های خودایمنی که می توانند موجب میوکاردیت شوند عبارتند از:

لوپوس

به گفته بنیاد لوپوس آمریکا، بیماری لوپوس می تواند موجب التهاب میوکارد شود.

التهاب میوکارد اغلب زمانی رخ می دهد که التهاب در دیگر قسمت های بدن نیز وجود دارد.

حتی اگر میوکاردیت دلایل دیگری داشته باشد، فرد مبتلا به لوپوس همچنان می تواند در معرض خطر بیشتر ابتلا به عوارض میوکاردیت قرار داشته باشد. این به دلیل آن است که لوپوس فرد را در معرض خطر بیشتر عفونت قرار می دهد.

افزون بر این، افراد مبتلا به لوپوس گاهی اوقات نیازمند مصرف داروهای سرکوب کننده سیستم ایمنی بدن هستند که می تواند خطرات آنها را افزایش دهد.

آرتریت روماتوئید

در موارد نادر، آرتریت روماتوئید می تواند موجب میوکاردیت شود.

مطالعه ای در سال 2020 میوکاردیت را به عنوان یک عارضه اصلی مرتبط با قلب ناشی از آرتریت روماتوئید فهرست کرد.

سموم محیطی

برخی عوامل محیطی ممکن است موجب میوکاردیت شوند که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

فلزات سنگین

بنابر مقاله ای که در سال 2020 منتشر شد، قرار گرفتن در معرض برخی فلزات سنگین می تواند موجب میوکاردیت شود که از آن جمله می توان به موارد زیر اشاره کرد:

- مس

- آهن

- سرب

زهر

در موارد نادر، میوکاردیت ممکن است پیرو گزش یک عنکبوت یا مار رخ دهد. در این موارد، التهاب میوکارد به واسطه اثر سمی زهر رخ می دهد.

علائم

میوکاردیت می تواند هر فردی در هر سنی را تحت تاثیر قرار دهد. برخی افراد هیچ علائمی را تجربه نمی کنند.

با این وجود، افرادی که علائم را تجربه می کنند، ممکن است با موارد زیر مواجه شوند:

- خستگی

- تنگی نفس

- علائم شبه آنفلوآنزا

- سبکی سر

- تنگی یا فشار در سینه

- تورم در پاها یا افزایش وزن

تشخیص

تشخیص زودهنگام میوکاردیت عامل کلیدی برای پیشگیری از آسیب قلبی بلند مدت است. تشخیص این شرایط می تواند دشوار باشد، اما پزشک می تواند از آزمایش های مختلف برای محدود کردن منبع علائم استفاده کند.

به گفته بنیاد میوکاردیت آمریکا، این آزمایش ها می توانند شامل موارد زیر باشند:

الکتروکاردیوگرام: این آزمایش الگوهای الکتریکی قلب را بررسی می کند تا هرگونه ریتم غیرمعمول که ممکن است به عضله آسیب دیده قلب اشاره داشته باشد، شناسایی شود.

پرتو اکس از سینه: این آزمایش می تواند شکل و اندازه قلب و هرگونه مایع اطراف قلب که می تواند نشان دهنده نارسایی قلبی باشد را نمایان کند.

اکوکاردیوگرام: امواج صوتی به ایجاد تصاویری از ضربان قلب کمک می کنند. این آزمایش می تواند نشان دهد که آیا قلب بزرگ‌تر شده است و این که با مشکل در پمپاژ خون مواجه است یا خیر.

بافت‌برداری (بیوپسی): پزشکان ممکن است برداشتن نمونه ای از بافت عضله قلب برای آنالیز و بررسی وجود التهاب یا عفونت را مد نظر قرار دهند.

ام‌آرآی: این آزمایش می تواند نشانه های التهاب که بر عضله قلب تاثیر گذاشته است را نشان دهد.

درمان

درمان میوکاردیت به دلیل و شدت این شرایط بستگی خواهد داشت.

میوکاردیت می تواند گاهی اوقات خودبخود و بی نیاز از درمان بهبود یابد.

علائم نارسایی قلبی که می توانند به واسطه میوکاردیت رخ دهند، ممکن است به درمان برای نارسایی قلبی سیستولیک نیاز داشته باشد. این درمان می تواند شامل داروهای ادرارآور، مهار کننده های آنزیم مبدل آنژیوتانسین، یا مسدودکننده های بتا شود.

انواع دیگر درمان ممکن است شامل موارد زیر باشند:

مصرف دارو

پزشکان ممکن است دارویی به نام ایمونوگلوبولین وریدی را برای فرد تجویز کنند. این دارو از طریق تزریق درون وریدی به فرد داده می شود.

استراحت

پس از تشخیص میوکاردیت، فرد باید از انجام ورزش و فعالیت های سنگین برای سه تا شش ماه پرهیز کند.

با این وجود، مدت زمان استراحت به ریکاوری قلب و توصیه پزشک بستگی خواهد داشت.

فعالیت بدنی می تواند برای برخی افراد مبتلا به میوکاردیت به مرگ منجر شود.

با این وجود، توانبخشی جسمی می تواند به تقویت قلب نیز کمک کند.

پرهیز از برخی داروها

فرد مبتلا به میوکاردیت نباید داروهای ضد التهاب غیر استروئیدی، مانند ایبوپروفن مصرف کند.

همچنین، وی باید از هر دارویی که می تواند سیستم ایمنی را از فعالیت خود باز دارد، پرهیز کند. با این وجود، برای درمان واکنش ایمنی، پزشک ممکن است استفاده از کورتیکواستروئیدها را انتخاب کند.

استفاده از یک پمپ قلب

فردی که فشار خون پایین در نتیجه میوکاردیت را تجربه می کند، ممکن است نیازمند یک پمپ قلب مصنوعی موقت باشد.

پیوند قلب

اگر آسیب قلبی بهتر نشود، و میوکاردیت به مراحل پیشرفته برسد، فرد ممکن است نیازمند پیوند قلب باشد.