موقعیت دراماتیک تیم نساجی و هوادارانش انگیزه ساخت مستند "امید شهر خسته" بود

کارگردان مستند «امید شهر خسته» با اشاره به اینکه تاریخچه ورزش و المپیک همچون یک هنر والا است، گفت: درباره ورزش زنان فیلم خواهد ساخت.

به گزارش عصرایران، مریم الهامیان یکی از کارگردان‌های مستند «امید شهر خسته» که این روزها از طریق سایت هاشور به اکران آنلاین در آمده است درباره موضوع این فیلم گفت: فیلم «امید شهر خسته» درباره قائم‌شهر و هواداران تیم نساجی مازندران است یعنی در طول فیلم با 2 هوادار ویژه این تیم همراه می‌شویم تا 6 هفته پایانی بازی‌های لیگ دسته یک فوتبال ایران را به تصویر بکشیم، در پایان این بازی‌ها، تیم برنده به لیگ برتر راه می‌یابد. امید راهیابی نساجی مازندران نسبت به دیگر رقیبانش برای راهیابی به لیگ برتر بسیار پایین است اما درنهایت می‌بینیم که این تیم پس از 24 سال حضور در لیگ دسته یک، با تفاضل گل بالا در بازی پایانی به لیگ برتر راه می‌یابد.

او درباره علاقه خود به ورزش و تیم نساجی مازندران اظهار کرد: ورزش همچون هنر یکی از والاترین خروجی‌های انسان و یکی از باارزش‌ترین چیزهایی‌ست که در فرهنگ انسانی رشد کرده است؛ کارهای گروهی‌ای که هدف‌شان تندرستی، سرگرمی، لذت و رقابت است و به‌عنوان سالم‌ترین رقابت‌ها شناخته می‌شوند. وقتی به تاریخچه ورزش و المپیک نگاه می‌کنیم، می‌توانیم آن را همچون هنر والا بدانیم.

الهامیان ادامه داد: ورزش همیشه با من عجین بوده است؛ از دوران کودکی به ورزش علاقه داشته‌، فعالیت‌هایی در این حوزه انجام داده‌ و مدال‌هایی دریافت کرده‌ام، از طرف دیگر هواداری تیم نساجی مازندران همیشه در خانواده ما جریان داشته است. این تیم سال‌ها در لیگ دسته 2 و یک حضور داشت اما به دلیل علاقه بسیار هوادارانش به آن حمایت مالی مردمی می‌شد، یکی از علت‌هایی که ماندگار مانده و از بین نرفته نیز علاقه همین هواداران به تیم است.

وی درباره علت عشق هواداران به تیم نساجی بیان کرد: یکی از دلایل عشق مردم به تیم نساجی این است که قائم‌شهر مازندران اساسا در کنار کارخانه‌های نساجی‌اش شکل گرفت و همه آدم‌ها به نوعی با کارخانه‌ها درارتباط بودند، وقتی که این کارخانه‌ها تعطیل می‌شوند، تنها تیم نساجی باقی می‌ماند و همچون امید و نماد در کنار شهر می‌ماند. اینجاست که ورزش با روابط اجتماعی، تبعیض اقتصادی و شعار دادن تنیده می‌شود. پیروزی تیم نساجی در پایان مستند نیز فراتر از یک بازی فوتبال است و می‌تواند نشان‌دهنده قدرت یک شهر محروم در مقابل پول و سرمایه دیگر شهرها باشد.

او درباره حمایت هواداران تیم نساجی از ساخت مستند «امید شهر خسته» عنوان کرد: ایده ساخت این مستند اولین بار از سوی مصطفی حاجی قاسمی همسرم و دیگر کارگردان مستند داده شد، او اصالتا اصفهانی‌ست موقعیت تیم نساجی و هوادارانش را دراماتیک می‌دید پس به ساخت مستندی در این باره فکر می‌کرد، بخشی از اطلاعات فیلم نیز از طریق رسانه‌ها کسب شد. وقتی برای ساخت فیلم اقدام کردیم نیز هواداران با جان و دل با ما همراه شدند.

الهامیان درباره چگونگی ساخت مستند خاطرنشان کرد: آقای نادری رییس کانون هواداران تیم نساجی مازندران پدرش را که در دهه 60 برای دیدن یکی از بازی‌های این تیم عازم سفر شده بود، از دست داده بود و به دلیل علاقه بسیار به این تیم در طول ساخت مستند به عنوان سوژه با ما همراه ‌شد. یکی دیگر از سوژه‌های ما فردی معروف به جواد یخی است که به پیشنهاد خودش با ما همراه شد؛ در طول مستند من به همراه این 2 نفر بازی‌ها را می‌بینیم و داستان پیش می‌رود.

این مستندساز در بخش دیگری از صحبت‌هایش تاکید کرد: درحال حاضر ایده‌ای ندارم اما حتما باز هم به ساخت فیلم ورزشی روی می‌آورم، البته بیشتر ورزش بانوان را مد نظر دارم چراکه کیفیت ورزش زنان در کشور ما به دلیل نگاه‌ مدیریتی مردسالارانه از نظر حرفه‌ای پایین‌تر است و کمبودهای بیشتری را حس می‌کنند. اگر ایده و سوژه خوبی پیدا کنم حتما باز هم فیلمی ورزشی به‌خصوص در حوزه زنان می‌سازم.

او با اشاره به اینکه وجود محدودیت‌های بانوان در ورزش به‌خصوص هواداران فوتبال برای او بسیار سخت بوده است، تصریح کرد: در طول ساخت مستند «امید شهر خسته» اجازه ورود به ورزشگاه را نداشتم و بازی‌ها را از طریق پشت بام و پنجره خانه‌ها مشاهده می‌کردم، حتی در طول برگزاری آخرین بازی تیم نساجی، برخلاف داشتن مجوزهای لازم برای حضور در ورزشگاه، مشکلاتی برایم ایجاد شد و نتوانستم وارد ورزشگاه شوم. زنان بسیاری را می‌شناسم که مشتاق به دیدن فوتبال در ورزشگاه هستند و این مساله باعث عذاب آن‌هاست، سعی کرده‌ام در فیلم «امید شهر خسته» به‌صورت غیر مستقیم به این مساله اشاره کنم.

کارگردان مستند «امید شهر خسته» در پایان درباره جشنواره فیلم‌های ورزشی مطرح کرد: جشنواره فیلم‌های ورزشی بسیار کارآمد و انگیزه‌بخش است و به فیلمسازانی که در حوزه ورزش کار می‌کند و کمبودهای زیادی دارد، بسیار امید می‌دهد. هرچه فستیوال‌ها تخصصی‌تر باشد، فیلم‌های حوزه مربوطه نیز رشد بیشتری خواهند داشت و مخاطب بیشتری را کسب می‌کنند.