شب شاد گواردیولا و میلانی‌ها

اما فوتبال بیرحم است و عدالت و انصاف سرش نمی‌شود. با این حال بعید است که خوش‌شانسی رئال مادرید در برابر چلسی و من‌سیتی، در بازی فینال مقابل لیورپول هم تکرار شود.

عصرایران؛ اهورا جهانیان - شب گذشته در آخرین هفتۀ لیگ برتر انگلیس و سری آ، تیم‌های منچسترسیتی و میلان با پیروزی مقابل استون‌ویلا و ساسولو عنوان قهرمانی این دو لیگ معتبر فوتبال اروپا را از آن خود کردند.

منچسترسیتی در دیداری که یادآور قهرمانی فراموش‌نشدنی‌اش در سال 2013 بود، موفق شد بازی باخته را با پیروزی به پایان برساند. شاگردان گواردیولا در بازی خانگی ابتدا 2 بر صفر از استون‌ویلا عقب افتادند ولی ظرف پنج دقیقه 3 گل زدند تا بعد از ناکامی در لیگ قهرمانان اروپا، لیگ برتر جزیره را از دست ندهند.

گل دوم استون ویلا در دقیقۀ 67 بازی به ثمر رسید و من‌سیتی از دقیقۀ 76 تا 81 طی پنج دقیقۀ طوفانی، سه گل زد و با کسب یک امتیاز بیشتر از لیورپول، قهرمان لیگ برتر انگلستان شد.

اشک‌های پپ گواردیولا در پایان بازی، واقعه‌ای کم‌نظیر در تاریخچۀ پرافتخار این مربی مغرور و خونسرد بود. فشار طاقت‌فرسای رقابت شانه به شانه با لیورپول در نیم‌فصل دوم، در کنار شکست من‌سیتی مقابل رئال مادرید در شرایطی که سیتی باید به راحتی رئال را پشت سر می‌گذاشت، و البته 2 بر صفر عقب بودن سیتی مقابل استون‌ویلا تا اواخر بازی، موجب گریستن شدید گواردیولا پس از قهرمانی ناباورانه در بازی دیشب شد.

گواردیولا در هفتۀ ماقبل آخر نیز سختی فراوانی متحمل شده بود. در آن بازی هم تیمش 2 بر صفر عقب افتاد و نهایتا به تساوی 2 بر 2 رسید.

استیون جرارد، کاپیتان پیشین لیورپول و مربی فعلی استون‌ویلا، دیشب تلاش خودش را کرد تا با شکست سیتی، لیورپول را به قهرمانی برساند ولی شاگردان کلوپ در برابر ولور همپتون دیر به گل برتری رسیدند.

زمانی که استون‌ویلا دو بر صفر از من‌سیتی پیش افتاد، بازی لیورپول و ولور همپتون هنوز 1 بر 1 بود. اگر لیورپولی‌ها زودتر گل‌های دوم و سومشان را می‌زدند، شاید روحیۀ بازیکنان من‌سیتی هم تضعیف می‌شد و آن‌ها نمی‌توانستند بازی دو بر صفر باخته را به سود خودشان تمام کنند. گل دوم لیورپول به ولور همپتون وقتی رقم خورد که سیتی 3 بر 2 از استون‌ویلا جلو افتاده بود. گل سوم هم طبیعتا دردی از لیورپول دوا نکرد.

با این حال لیورپولی‌ها فرصت دارند که با قهرمانی در لیگ قهرمانان اروپا، فصل را به خوبی به پایان برسانند. عدالت هم چنین ایجاب می‌کند چراکه رئال در لالیگا قهرمان شده. من‌سیتی هم که در لیگ برتر جزیره قهرمان شد. بنابراین قهرمانی لیورپول در چمپیونز لیگ منصفانه است.

اما فوتبال بیرحم است و عدالت و انصاف سرش نمی‌شود. با این حال بعید است که خوش‌شانسی رئال مادرید در برابر چلسی و من‌سیتی، در بازی فینال مقابل لیورپول هم تکرار شود.

کلوپ باید ترمز رئال آنجلوتی را بکشد و احتمالا این کار را می‌کند. توان لیورپول بیشتر از رئال است و بعید به نظر می‌رسد که تجربۀ بیشتر در فینال لیگ قهرمانان، این بار به داد رئال برسد؛ چونکه این تیم لیورپول هم اکنون از تجربۀ کافی در فینال چمپیونز لیگ برخوردار است و امسال برای سومین بار طی پنج سال اخیر، شاگران کلوپ به فینال این تورنمنت رسیده‌اند.

اما دیشب در ایتالیا نیز حادثۀ مهمی رقم خورد. اگر من‌سیتی برای چهارمین بار طی شش سال اخیر قهرمان لیگ برتر انگلیس شد، میلان شب گذشته پس از یازده سال قهرمان سری آ شد. میلانی‌ها آخرین بار سال 2011 قهرمان سری آ شده بودند و در ده سال گذشته، 9 بار یوونتوس و یکبار اینترمیلان عنوان قهرمانی این مسابقات را از آن خود کردند. میلان پس از ده سال ناکامی، در این فصل با حضور درخشان و انگیزه‌بخش زلاتان ابراهیموویچ توانست مجددا قهرمان سری آ شود.

میلان دیشب در زمین ساسولو حریف را به توپ بست و با زدن گل سوم در دقیقۀ 36، اجازه نداد کار به اما و اگر بکشد. اگر میلان می‌باخت، اینتر در صورت پیروزی می‌توانست قهرمان شود. ولی با اینکه ساسولو جزو تیم‌های خوب این فصل سری آ بود، میلانی‌ها در زمین ساسولو قوی‌تر از آن بودند که امتیاز میزبانی تاثیر مثبتی در بازی ساسولو بگذارد.

بگذریم که ورزشگاه ساسولو لبریز از تماشاگران هوادار میلان بود و میلانی‌ها احساس می‌کردند در خانه بازی می‌کنند. هر گل میلان، ورزشگاه را غرق شادی می‌کرد.

آث میلان با این قهرمانی، اعتبار از دست رفته‌اش در لیگ ایتالیا احیا کرد و چه بسا سال آینده بتواند در مسیر احیاء اعتبارش در چمپیونز لیگ نیز گام بردارد. ده سال ناکامی در فتح سری آ، در شأن تاریخ پرافتخار میلان نبود. هم از این رو دیشب همۀ ستارگان سابق میلان، قهرمانی این تیم را در صفحات اینستاگرامشان تبریک گفتند. از مارکو فان باستن و رود گولیت گرفته تا فرانکو بارسی و پائولو مالدینی‌ای که جزو کادر مدیریت میلان کنونی هم هست.

بازگشت میلان به صدر سری آ، موجب افزایش اعتبار و کیفیت لیگ فوتبال ایتالیا نیز خواهد شد. 9 سال قهرمانی یوونتوس، محصول وضعیتی نرمال در فوتبال ایتالیا نبود. قهرمانی‌های پیاپی و پرشمار یووه، بیشتر ناشی از به محاق رفتن میلان بود نه قدرت بلامنازع یوونتوس. آن روند با قهرمانی اینتر و میلان در دو فصل اخیر متوقف شده و این قطعا به سود سری آ و کل فوتبال ایتالیا است.