محققان دانشگاه گوتنبرگ در سوئد می‌گویند «شب‌زنده‌داران» در مقایسه با کسانی که زود از خواب بیدار می‌شوند، تقریبا دو برابر بیشتر در معرض کلسیفیکاسیون شریان هستند.

به گزارش ایسنا، کلسیفیکاسیون شریان یا تصلب شرایین، وضعیتی است که در آن رسوبات چربی در داخل رگ‌ها ایجاد می‌شود و جریان خون را دشوار می‌کند. این بیماری به کندی ایجاد می‌شود و اغلب بدون ایجاد توجه فرد پیش می‌رود تا زمانی که منجر به بروز مشکلات جدی برای سلامتی شود.

این مشکلات شامل آنژین صدری(درد قفسه سینه)، لخته شدن خون، حمله قلبی و سکته مغزی می‌شود.

در این مطالعه ۷۷۱ مرد و زن بین ۵۰ تا ۶۴ ساله شرکت داشتند که بخشی از یک مطالعه جمعیتی بزرگ‌تر به نام مطالعه تصویر بیولوژیکی قلب و ریوی سوئدی یا SCAPIS بودند.

برای اندازه‌گیری کلسیفیکاسیون شریان، محققان از توموگرافی رایانه‌ای برای بررسی عروق کرونر قلب استفاده کردند. شرکت‌کنندگان عادات خواب خود را که به عنوان «کرونوتایپ» شناخته می‌شود، گزارش کردند که از سحرخیزان تا شب‌زنده‌داران دسته‌بندی می‌شد.

در بین ۷۷۱ شرکت‌کننده، افرادی که به عنوان سحرخیز شناخته شدند، کمترین نسبت ابتلا به کلسیفیکاسیون شریان را داشتند که آمار آن ۲۲.۲ درصد بود. در مقابل، گروه شب‌زنده‌داران، بیشترین میزان کلسیفیکاسیون عروق کرونر را با نرخ ۴۰.۶ درصد نشان دادند.

میو کوبایاشی فریسکا(Mio Kobayashi Friska)، نویسنده اول این مطالعه و دانشجوی دکتری در دانشگاه گوتنبرگ می‌گوید: نتایج ما نشان می‌دهد که کرونوتایپ شب‌زنده‌داران ممکن است نه تنها با سلامت ضعیف‌تر قلبی عروقی به طور کلی، بلکه به طور خاص‌تر با کلسیفیکاسیون عروق کرونر و فرآیندی که منجر به کلسیفیکاسیون شریان می‌شود، مرتبط باشد.

این مطالعه عوامل مختلفی از جمله فشار خون، سطح کلسترول، وزن بدن، فعالیت بدنی، استرس، کیفیت خواب و عادات سیگار کشیدن را که می‌توانند بر خطر کلسیفیکاسیون شریان تاثیر بگذارند، در نظر گرفت.

دینگ زو(Ding Zou)، نویسنده آخر این مطالعه خاطرنشان می‌کند: در کنار عواملی که قبلا شناخته شده بودند، ریتم شبانه روزی فردی نیز یک عامل خطر مهم برای کلسیفیکاسیون شریان است.

ما نتایج خود را اینگونه تفسیر می‌کنیم که نشان می‌دهد ریتم شبانه روزی در مراحل اولیه بیماری مهم‌تر است. بنابراین باید در درمان پیشگیرانه بیماری‌های قلبی عروقی به طور خاص مورد توجه قرار گیرد.

این تحقیق محدودیت‌های خاصی نیز داشت، مانند حذف افرادی که حمله قلبی را تجربه کرده بودند و تکیه بر کرونوتایپ‌های گزارش‌شده توسط خود افراد. این مطالعه همچنین به میانگین زمان سپری شدن نیمی از خواب شبانه برای هر کرونوتایپ اشاره کرد، به طوری که سحرخیزان این نقطه میانی را در ساعت ۲:۵۵ بامداد داشتند، در حالی که برای شب‌زنده‌داران، این میانگین ساعت ۴:۲۵ صبح بود.

این مطالعه در مجله Sleep Medicine منتشر شده است.