قایدی در آستانه یک تصمیم بزرگ؛ شمشیر دو لبه اروپا

مهدی قایدی، ستاره جوان فوتبال ایران، به نظر می‌رسد در آستانه یک تصمیم بزرگ است: رفتن به اروپا. این تصمیم که می‌تواند نقطه عطفی در دوران ورزشی او باشد، هرچند مزایای زیادی دارد، اما چالش‌های سختی را نیز پیش روی قایدی قرار می‌دهد.

انگار مهدی قایدی تصمیم گرفته مسیر همشهری مشهورش را برود، یک تصمیم مهم با کلی جوانب مثبت و منفی.

در فصل نقل و انتقالات معمولاً خیلی نمی‌شود روی اخبار حساب کرد. برخی اخبار با اهداف دیگر منتشر می‌شود و برخی اخبار نیز در لحظه درست است اما در ادامه مسیر تصمیمات افراد تغییر می‌کند. اما بازهم اخباری هست که جای تامل دارد.

از ابتدای حضور مالکان جدید در استقلال نام مهدی قایدی به عنوان یکی از شکارهای اصلی جواد نکونام مطرح شد. کدام مربی را سراغ دارید که ستاره‌ای همچون قایدی را نخواهد؟ پس خیلی طبیعی است که از همین حالا تا پایان دوران بازی او هر فصل این خبر را بشنویم! اما قایدی دو بار به صورت قرضی به استقلال و الاتحاد کلبار رفته و به صورت طبیعی حالا استقلال برای به خدمت گرفتن او چاره‌ای جز خرید قطعی ندارد. عدد و رقم هم که جوری نیست که با معیارهای فوتبال ایران جور درآید!

حالا این وسط خبری منتشر شده مبنی بر اینکه حتی اگر باشگاهی پول خرید قایدی را هم داشته باشد، خود او تمایل به ادامه بازی در ایران یا حوزه خلیج فارس ندارد. گفته شده که قایدی می‌خواهد به اروپا برود و پیشرفت کند. هیچکس مخالف این تصمیم درست نیست. بازیکنان جوان باید قید پول‌های کلان در حوزه خلیج فارس را زده و برای پیشرفت به اروپا بروند. در سال‌های پایانی فوتبال می‌توانند با مبالغ بسیار بالاتر در کشورهای عربی بازی کنند. این مسیری است که قبلاً ستاره‌های بزرگ رفته‌اند و آخرین آنها مهدی طارمی است.

طارمی خود مسیر علی دایی را انتخاب کرد. علی دایی از پرسپولیس ابتدا برای یک فصل به قطر رفت تا تجربه بازی در سطح بالاتر حرفه‌ای را داشته باشد. سپس راهی بوندسلیگا شد و در سال‌های پایانی دوباره به حوزه خلیج فارس برگشت. مهدی طارمی هم چنین کرد و وقتی در سال دوم برای تمدید قرارداد با پیشنهاد ۲ میلیون دلاری روبرو شد، ترجیح داد با ۲۰۰ هزار دلار به لیگ پرتغال برود. طارمی زمانی این کار را کرد که در آستانه ۳۰ سالگی بود و می‌دانیم باشگاه‌های اروپایی برای قرارداد بستن با بازیکنان در این سن و سال چه احتیاط‌هایی دارند.

نتیجه‌ آن ریسک را امروز می‌بینیم. طارمی از ریوآوه به پورتو و چنان جایگاهی رسید که حالا پیراهن اینترمیلان را به تن دارد. او همین امسال پیشنهاد چند میلیون دلاری از لیگ عربستان را رد کرد، عاقلانه همین است که تا وقتی بتوانید در اروپا بمانید و بازی کنید، حوزه خلیج فارس همیشه هست. مهدی قایدی هنوز ۲۵ سال دارد و از این نظر بسیار شانس بهتری نسبت به طارمی دارد. او به اندازه کافی در این سال‌ها پول درآورده و از بابت آینده هم نگران نیست اما دلایلی هم هست که خیلی نمی‌توان به این مسیر سخت خوشبین بود.

فوتبال در اروپا ویژگی‌های فیزیکی بالایی می‌طلبد و بازیکنان تکنیکی که اهل بازی انفرادی باشند، خیلی مورد توجه باشگاه‌های اروپایی نیستند. حتی ستاره‌ای چون مسعود اوزیل با پیشینه رئال مادرید و آرسنال نتوانست در اروپا دوام بیاورد. مهدی قایدی با فیزیکی که امروز دارد، کار سختی برای پیوستن به باشگاه‌های بزرگ اروپایی خواهد داشت. البته او می‌تواند بدنش را تقویت کند اما مسئله بعدی طرز تفکر اوست. قائدی به وضوح نشان داده خیلی اهل زندگی حرفه‌ای نیست!

دوام آوردن در زندگی ماشینی اروپا با آن تمرینات سخت حرفه‌ای کار هر کسی نیست اما حتی اگر این را هم تاب بیاورد، او باید در نوع نگرشش به فوتبال تغییر ایجاد کند. فوتبال یک بازی گروهی است و قرار نیست یک بازیکن وقتی صاحب توپ شد، خودش یک تنه کار را در بیاورد. می‌بینید که تصمیم درست مهدی قایدی برای رفتن به اروپا شمشیر دو لبه است و او باید خود را به خیلی چیزها مجهز و مسلح کند تا امکان درخشش در اروپا را داشته باشد. البته که همه امیدواریم یک بوشهری دیگر مسیر موفق طارمی را ادامه دهد و خود قایدی هم می‌تواند از تجربه همشهریش استفاده کند، شانسی که طارمی نداشت!