عصر ایران

تا چند دهه قبل، دانشمندان ایرانی و اروپایی هیچ شناختی از غیاث‌الدین جمشید کاشانی نداشتند. فراهم شدن امکان مطالعۀ آثار کاشانی، اهمیت کارهای نظری و عملی او را در ریاضیات و اخترشناسی آشکار ساخت. پژوهش‌های محققان ایرانی و غربی در سال‌های اخیر نشان داده که غیاث‌الدین کاشانی از ریاضیدانان و اخترشناسان برجستۀ سدۀ پانزدهم  میلادی بود.

در حالی که یونگ رؤیاهایش را تمام و کمال برای فروید تعریف می‌کرد ظاهرا فروید برای اینکه یونگ به اعماق شخصیتش پی نبرد، خواب‌هایش را به‌تمامی برای یونگ تعریف نمی‌کرد و همین یونگ را آزرده بود!

بسیاری از زندگی نامه نویسان هیتلر او را فردی سرد، بی عاطفه، فاقد احساس جنسی و حتی فردی که از زنان می‌ترسیده معرفی کرده اند.

  ماری کوری چند ماه پس از کشف پرتوزایی مصنوعی خود به علت تاثیرات زیانبار رادیوم و ابتلا به کم‌خونی آپلاستیک درگذشت. قرار گرفتن طولانی‌مدت در برابر مواد پرتوزا، به ویژه در دوران کار در بیمارستان‌های صحرایی در جنگ جهانی اول، نقش مهمی در ابتلای ماری کوری به این بیماری داشت.

در دانشگاه‌ها و کافه‌ها و مراکز علمی و فرهنگی و سیاسی، همواره افراد زیادی به چشم می‌خورند که ژست "من کتابخوان هستم" در گفتار و کردارشان موج می‌زند. ولی کسانی که آن‌ها را دقیق‌تر می‌شناسند، در مجموع می‌توانند داوری کنند که آن همه کتابی که این افراد خوانده‌اند، مفید بوده یا نه.

کارل دونیتس تا سال ۱۹۴۴ عضو رسمیِ حزب نازی نبود اما بسیاری از افسران نیروی دریایی از دونیتس به عنوان فرد نزدیک به هیتلر و ایدئولوژی نازیسم یاد می‌کردند.

اگر دست کاسترو در پایان عمر پر بود، به جای تفاخر به ثابت‌قدمی‌اش، به رفاه و آزادی و عدالتی که برای مردم کوبا به ارمغان آورده بود افتخار می‌کرد.

زمانی که حکم اعدام اولیۀ مهدی عراقی و دوستانش به آنان ابلاغ شد، آن‌ها در زندان به مناسبت صدور حکم اعدام خود به رئیس زندان و زندانیان شیرینی دادند تا بدین طریق عزم عظیم خود را در راه تحقق آرمان‌شان نشان داده باشند.

محبوبیت جرج واشنگتن به قدری زیاد بود که جنبشی در آمریکا راه افتاده بود برای اینکه او پادشاه آمریکا شود. طرفداران تندروی او می‌گفتند انگلیسی‌ها شاه دارند، چرا ما شاه نداشته باشیم؟ اما جرج واشنگتن جنبش پادشاهی‌خواهی را سرکوب کرد و اجازه نداد نهاد غیردموکراتیک پادشاهی به ساختار سیاسی آمریکا راه یابد.

با همۀ میانه‌روی و خشونت‌پرهیزی‌ برخلاف واتسلاف هاول، بیشتر سیاستمداری مناسب مرحلۀ "تاسیس دموکراسی" بود نه مرحلۀ "تثبیت دموکراسی". رهبران سیاسی بزرگ، لزوما مدیران برجسته‌ای نیستند. شاید به همین دلیل ماندلا، برخلاف والسا دوباره کاندیدای ریاست جمهوری نشد.

 برخی دوگل را یک "دموکرات مردد" توصیف کرده‌اند. او شاید یک دموکرات شش‌آتشه نبود، ولی قطعا به دموکراسی فرانسه آسیبی نزد و خواستار یک فرانسۀ دموکراتیک قوی و باعظمت بود، نه سست‌بنیان و آشفته.

ایدۀ گاندی این بود که مقاومت غیرخشونت‌آمیز در برابر قوانین ناعادلانه – نافرمانی مدنی – انگلیسی‌ها را مهار می‌کند و از مردم هند ملتی قدرتمند می‌سازد.

دو سخنرانی لینکلن دو فقره از بهترین بیانیه‌های سیاسی دنیای غرب به شمار می‌روند. در اولی از حفظ "حکومت مردم، توسط مردم، برای مردم" سخن گفت، در دومی وعدۀ سیاستی را داد "بدون بدخواهی در مورد هیچ کس؛ با خیرخواهی برای همه کس".

نهرو روی میز کارش دو پیکره داشت. یکی از مهاتما گاندی و یکی از آبراهام لینکلن. از گاندی هنر عدم خشونت و متقاعد ساختن را رفرا گرفت، از لینکلن استفاده از زور برای حفظ اتحاد را.

شاه عباس، ممتازترین پادشاه صفوی است. او موفق شد مناطق از دست رفتۀ ایران را از عثمانیان و ازبکان و پرتغالی‌ها پس بگیرد.

در جامعۀ تحت حکمرانی پل پوت، مالکیت همه چیز اشتراکی شد. حتی آشپزی هم اشتراکی بود. آشپزی یا هر نوع تهیۀ غذا به تنهایی، جرمی نابخشودنی بود.

چرا سپاه صفویان در جنگ چالدران به سلاح‌های آتشین نبود؟ زیرا صفویان در آن زمان استفاده از چنین سلاح‌هایی را ناجوانمردانه می‌دانستند وگرنه از وجود چنین سلاح‌هایی آگاه بودند و این ادعا که سلاح‌های آتشین را صد سال بعد آنتونی شرلی و رابرت شرلی آوردند افسانه‌ است.

یکی از مورخان، نوشته است ناپلئون مبتلا به بواسیر بود و قبل از جنگ واترلو داروهایش گم شد و ناپلئون نتوانست روی اسب بنشیند و برای آخرین بار صحنۀ نبرد را ارزیابی کند.

برخی گفته‌اند ظاهر و پوشش جیانگ زمین در فقدان محبوبیتش نقش موثری داشت. مثلا او شلوارش را بیش از حد بالا می‌کشید و عینک بسیار بزرگی بر چهره داشت که حس مطلوبی در مخاطبانش ایجاد نمی‌کرد!...